Notları Kursunlanmıs Bır Sarkıdır Yalnızlık

Le Bruyere, bir yerlerde, ‘yalnız olmamak gibi büyük bir mutsuzluk! ’ der Kendi kendilerine katlanamamaktan korkarak kalabalıkta kendilerini unutmaya koşanları uyandırmak ister sankiBir başka bilge, yanılmıyorsam Pascal da,

‘neredeyse bütün dertler odamızda kalmayı bilmememizden geliyor başımıza’ der; böylece, içekapanış hücresinde, mutluluğu devinmede, bir de yüzyılımızın deyimiyle kardeşcil diye adlandırılabileceğimiz bir fuhuşta arayanları getirir usumuza”

-Baudelaire-

Yalnızlığın Atlası:

I

Hayat, çarpar ya ağırlığını camlarına evlerin, ışıklara aldanmayın, evler de yalnızlıktır, evler deSiz çekersiniz gece büyür, gece çeker de bazen siz küçülürsünüz; geceler yalnızlıktır


Yalnızlığın tablosunu çizer ufukta biri, atlasını yalnızlığın uzak sularda bir gemici; birileri sınırlar koyar, haritalar basar biri… Oysa harita basan bütün matbaalar suçlu, bütün silgiler yalancıdırHaritalar yalnızlıktır


Kaç bin ışık yıl uzağız belki de en uygar gezegene

Ay tutulur-

sa ay orda bir yalnızlıktır

Yalnızlıktır emzirdiğimiz göz göre göre


II

Yerkürenin son jesti insanın dehşet yalnızlığı olacak Biz yine de çiçekleri sulamayı unutmayalım, ama yalnızlığımız çiçeklere de kalmaya- cakBu gezegen her gün milyonlarca ton ağırlaşıyor; her gün aşksız, azıksız azalıyoruz Azalıyoruz, çoğalıyoruz; ikisini birlikte tartsak azlığımız çok gelecek

Yerkürenin son jesti insanın dehşet yalnızlığı olacak! Bunu bilmek için kutsal kitaplara gerek yok; işte hiç de kutsanmayan bir kitap bile bunu söylü- yorsa, inanın, yalnızlığımız kitaplara da sığmayacak


III

Bir ölüdenizdir yalnızlık

Bir çınarın upuzun gölgesidir çınar boylu yalnızlık

Atlasına akbabalar, haramiler tüner de

kendi olmakta diretir yine





IV

Her insanda birden doğan, ama can çekişip ölemeyen yalnızlık Herkes bir evrede anlar bunu; kimileri de menapozlarda, antropozlarda, bir gözaltında, uzun bir yolculukta ya da


Dal değil, köktür yalnızlık; kurumuş olmalıdır ve bir daha yeşermez…


V

Okyanuslar analarıdır denizlerin; gökyüzünün anası yok: Gökyüzü yalnızlıktır Kurt dağında, kuzu sürüsünde, çoban kavalında yalnızKalabalık, kabarık verirsin kavgalarını; bin yumruğun tek olup göğe doğrulduğu günlerde de, akşam, dönerken evine filen kadarsın


Yazıyorsan, duyarlığınla yalnızsın kendi derininde; duyarlığınla suya ya- zılan sözlerle En az yalnızlık çeken şairlerdir yine de; bölüşürler seslerini bir- lerle, ikilerle, beşlerle, ama beşlerle



VI

O, sevgiyi kendi için istiyor; sevgisiyle yalnızOnu değil, ben sevgimi seviyorum, sevgimle yalnızYalnızlığı deşiyorum yapayalnız, yapayalnız! Sonra bölüyor, bölüşüyor, topluyor, çarpıyor ve çıkarıp giysilerimizi birer birer sevişiyoruz; susup kalıyoruz belki, çekip gidiyoruz, ama geride kalanın adını yalnızlık koymaktan neden ürküyoruz?


İşte kadınlar da, erkekler de doymaz uzuvlarıyla birer yalnızlıktırDo- ğasının insana ihanetidir yalnızlık; özünde yaşamın da, ölümün de birer ihanet olduğunu kavradığımızda sorun yok





VII

Tek kişilik kalabalıktır aşk

Aşk tek kişiliktir; ikinci kişiye bilet yoktur

Kendinin yayasıdır aşkta ikinci kişi, kendinin mayası;

herkes kendi sevgisini sever


Aşk nedir İncil’e göre? Nedir Tevrat’a, Zebur’a, Kur’ân’a göre?

Bu kitaplardaki aşklar, küfürler neyin rengine göre?

İnsandır, insan aslolan: İnsana göre!


Bir bedeni o kıyısızlığa bırakma saati geldiğinde

gitmek bir yalnızlıktır


Bütün gitmeler yalnızlıktır

kalmaya göre


VIII

Sevginin ve cesaretin cesetleriyle günler ağır ve kirli, tortusunu bırakırken ömrümüze; günler düşlerimize, özlemlerimize Uzaklığın şakağında kaç namlu kim bilir yakın olmasın diye? Sonra biz, burada uçurumlara teslim gençliğimizle


IX

En rezil parayla insan arasındaki yalnızlıktır; hiçbir inanç, hiçbir ideoloji, hiçbir aşk, hiçbir kitap bu yalnızlığın kurallarını bozamıyorBu

da bir yalnızlıktır


X

“Yalnızlık bir yağmura benzer”

Yağmurdan önce biz, bütün çılgınlıkları bir bir bölüştük Bir bir türküleri, telaşlı koşuşları; silahları, tabuları, ayrılıkları; çoğaltıp yalnızlığı-mızı feodal tekkelerde, ellerimizin üzerinde bir el bile yokken bölüştük vuruşlarıSonrası geceydi ve yalnızdık çoğalttık susuşları


Yağmura yakalandığımız gece-

ye çarptık; geceye hiçbir şey olmadı

Ama biz paramparçaydık

ve hayat gaspetti o vakur duruşları




XI

Hâlâ dağların üstünde, zambakların içinde işte şu hayat; destan ve yalnız hayat! Yalnızlığa halay halay ellerim; kırılası, kırılası ellerim! Benim ellerim, yuh ellerim, şair ellerim Kalemini silahıyla koruyan; kalemi de, silahı da yalnız ellerim!


“Yalnızlık bir yağmura benzer”

Yağmurlarda sırılsıklam ellerim


XII

Daha birileri bir yerlerde yaralardan söz ediyor; sonra binlerce ses o bir sesin üstüne, belki de yüzbinlerce Ama kime anlatılır ki yara, orada yara olarak yalnızYarayı anlatan, anlatırken; yara ise orada yara olarak yalnız


Destan ve yalnızdır hayat kırılası ellerim

Herkes kendine göre bir yalnızlıktır



XIII

İyi ki doğmadınız hiç doğmayanlar ya da doğması olasılık kalanlar Doğarken, biz de spermdeki olasılık kadardık; o olasılıkla doğmak veya doğmamak üzere yalnızdık Şimdi yaşamak ve ölmek hâlâ bir olasılıktır

Hep mengenede, kederde en çok da yaşamak bir olasılıktırSevişmek ey, yaşamak bir olasılıktır…


XIV

Yalnızlığı sevişirken eksiltiyor, eskitiyor

ve eskiyoruz


Seviştiğim gece emzirdiğim gecedir

Özümü katarım ona

Geceyi kanatırım, gece beni kanatır

Geceyi kanatırız, gece bizi kanatır


Geceler insanlığımız,

insanlığımız yalnızlıktır





XV

Giderek insanlaşıyor, uygarlaşıyor

ve insansızlaşıyoruz


“Görgü tanıklarının ifadelerine göre”:

Dağınık yüzü günlerin ter ve keder içinde;

zanlıları her sabah o resmi geçitlerde


İşte hayatlarımız intiharların ve cesaretlerin sustuğu yerde; hayatları-

mız diğer hayatların da cesetleriyleHayatlarımızda kimselerin bilmediği yalnızlıklar; ama kimseler bilse de, bilmese de yalnızlık var ey bütün yal- nızlıklar!


XVI

Şimdi travestiler kalçalarında ve slikon göğüslerinde biriken yorgunlukla Dante’nin “İlahi Komedya”sını konuşuyorler sperm kokan duvarlarlaO yır- tık, yamalı ve yaralı sevgilerden, o kaypak sevgililerden, servetlerden geride hep namuslu bir orospum oldu benim de; tünediler yalnızlığıma hüzünlü bir yüzle o gecelerdeSonra günlerin de üzerinde bir hayat; sürgit yoğunlukların, yorgunlukların, öfkelerin üstünde



XVII

Şimdi güzel bir deniz karşımda; korkunç çırpıntılı, dehşetli mavi bir deniz tutmuş da bir ucundan b(akıyor) uzaklara


Uzak, uzaklığında,

ben kendi yakınlığımda yalnızım;

ortalarda olsam da ortalı yalnızlıktır…


XVIII

Böyle yakın uzaklıklarda hep yalnızlıklar ve “yalnız değiliz” derken de yalnız! İşte cesetler ve cesaretler içinde aynadaki suretimi tuzla buz ediyorum; keder ırmakları akıyor ortasındanBirden bir kırlangıç sürüsü kanat çırpıyor uzaklara; yollara ve yolculara bakıyorum da, şarkıların kırık dökük notaları saçılmış sokaklara Herkes kendine göre bir şarkıyı tutturmuş yangınlar orta- sında!


/Y a n g ı n l a r o r t a s ı n d a

n o t a l a r ı k u r ş u n l a n m ı ş b i r ş a r k ı d ı r y a l n ı z l ı k/