Gecelerin Enginliğinde Niyaz İçin…

Yeniden dirilmek adına gözlerimi açtığımdan

Sineme nüfuz etmiş kirlerimden arınıyordum

Ayırıyorum, akları, karaları esrarlı olanlardan

Karanlığın ok yağmurundan kurtarıyordum


Silkiniyordum silinmeyen yaranın acısıyla

Gönül çapaklarım bırakmıyordu sancısıyla

Karanlık yanlarım üşür akların ferahlığında

Buz gibi suyla sarmaş dolaş oldum bir anda


Durulmuştu zihni bedenim sendelenmekten

Karanlığa inat, ak günlerin deruni sevdasıyla

Bir adım, bir adım derken bir çocuk edasıyla

Hayatı uyumak anlayan düşünceye kahredesiye


Açtım sineyi penceremi nazar ile seyrederken

Hilkatimde ki ahenk kararmaya yüz tutmuştu

Mazi unutulur, milli haslet soldurulur olmuştu

Efrat çaresiz kalmış, millet anlamsız kılınmıştı


Üç beş kim olduğu belirsiz reziller, kepazeler

Millet adına kakar veren akıl daneler olmuşlar

Efrada korku pompalıyorlar, panik yaratıyorlar

Zavallı çulsuz biçareler, ekranlara kilitleniyorlar


Masum insanlar inanıyor, verilenlere kanıyorlar

Gözlerinin içine baka, baka elan tarihi dışlıyorlar

Kutsallarıyla, mukaddesatıyla her an alay ediyorlar

Utanmadan, arlanamadan, sıkılmadan alkış diyorlar


Ne yapsın Mehmet, Ahmet, Yavuz, Hatice Aişeler

Çaresizler, kuvvet dengesini asla elde edemezler

Bakınırlar, şaşkınlığı yaşarlar, sessizliğe çekilirler

Gecelerin enginliğinde niyaz için sabrı tercih ederler