Bir Ayrılığın İlk Günü

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-03-2012

canım sevgilim bugün ayrılığımız ilk günü

yürüyen kocaman bir açık yarayım şimdi

rüzgar değdikçe sızlıyor kanıyor her yanım

nasıl ölesim var anlatamam ama

senden başka birşey ile öldüremiyorum kendimi

bundan bir yıl önce taksimde o mühallebicide yine susarak başlamıştı bi

tek kelime bile etmeden buyurmuştuk hayatlarımızın içine herşey başladığı gibi bitiyordu tek kelime bile etmeden vedalaşıyorduk işte

bugün ayrılığımızın ilk günü sevgilim

sanırım artık bende bittim

bugün bir ayrılığın ilk günü sevgilim

bugün ölmezsem bir daha hiç ölmem eminim

ayrılığın ilk günü ölmeyenler bir daha ölmezler bilirim bilirim

ayrılığımız ilk günü sevgilim sana mutluluk huzur saadet kendim için Allahtan saat dinlerim

Bugün de ölmezsem bir daha hiç ölmem eminim

ayrılığın ilk günü ölmeyenler hiç ölmezler bilirim

sanırım bir şey yok aramızda

acırım aşksız yıllarımıza

bundan böyle eksik heryanımızla

yaşarız yaşarız yaşlanırız

başıma gelmesiimkansız diye düşündüğümüz şeyleri yaşamakla geçiyor hayat

aşk önce damardan giriyor sonra burnundan getiriyor insana

en yakışıklı çağlarında kanıyor her yanın

filmin sonu hiç değişmiyor sarılmamış yaralarla doluyor her yanın

bugün ayrılığın ilk günü sevgilim ölüyorum inan kendimde değilim sokaklarda yanlız yürüyemem sabahların kör karanlığında işide gidemem artık

yemek yiyemem televizyon izleyemem uyamamki sensiz

sen olmadan sinemaya bile gitmedim ki ben

çaresiz hareketsiz ölüme yakın bir uçurumun dibindeyim

bütün cümlelerimi senin için kurmuştum ben

yeni bir cümle daha kuramam

bütün sevmelerimi senin için kullanmıştım

şimdi kime seveceğimi bilemem

ne adın geliyor aklıma ne annem ne huzur diliyorum artık kendimi için artık

seyrelim tükenen dokunuşlar uzayan kırılgan sessizlik

aramızda duran tedirgin tuhaf yabancılık

sanıyorum biz şimdi gerçekten gerçekten ayrıldık

sanırım bir şey yok aramızda

acırım aşksız yıllarımıza

bundan böyle eksik heryanımızla

yaşarız yaşarız yaşlanırız

08-03-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Bir Ayrılığın İlk Günü canım sevgilim bugün ayrılığımız ilk günü yürüyen kocaman bir açık yarayım şimdi rüzgar değdikçe sızlıyor kanıyor her yanım nasıl ölesim var anlatamam ama senden başka birşey ile öldüremiyorum kendimi bundan bir yıl önce taksimde o mühallebicide yine susarak başlamıştı bi tek kelime bile etmeden buyurmuştuk hayatlarımızın içine herşey başladığı gibi bitiyordu tek kelime bile etmeden vedalaşıyorduk işte bugün ayrılığımızın ilk günü sevgilim sanırım artık bende bittim bugün bir ayrılığın ilk günü sevgilim bugün ölmezsem bir daha hiç ölmem eminim ayrılığın ilk günü ölmeyenler bir daha ölmezler bilirim bilirim ayrılığımız ilk günü sevgilim sana mutluluk huzur saadet kendim için Allahtan saat dinlerim Bugün de ölmezsem bir daha hiç ölmem eminim ayrılığın ilk günü ölmeyenler hiç ölmezler bilirim sanırım bir şey yok aramızda acırım aşksız yıllarımıza bundan böyle eksik heryanımızla yaşarız yaşarız yaşlanırız başıma gelmesiimkansız diye düşündüğümüz şeyleri yaşamakla geçiyor hayat aşk önce damardan giriyor sonra burnundan getiriyor insana en yakışıklı çağlarında kanıyor her yanın filmin sonu hiç değişmiyor sarılmamış yaralarla doluyor her yanın bugün ayrılığın ilk günü sevgilim ölüyorum inan kendimde değilim sokaklarda yanlız yürüyemem sabahların kör karanlığında işide gidemem artık yemek yiyemem televizyon izleyemem uyamamki sensiz sen olmadan sinemaya bile gitmedim ki ben çaresiz hareketsiz ölüme yakın bir uçurumun dibindeyim bütün cümlelerimi senin için kurmuştum ben yeni bir cümle daha kuramam bütün sevmelerimi senin için kullanmıştım şimdi kime seveceğimi bilemem ne adın geliyor aklıma ne annem ne huzur diliyorum artık kendimi için artık seyrelim tükenen dokunuşlar uzayan kırılgan sessizlik aramızda duran tedirgin tuhaf yabancılık sanıyorum biz şimdi gerçekten gerçekten ayrıldık sanırım bir şey yok aramızda acırım aşksız yıllarımıza bundan böyle eksik heryanımızla yaşarız yaşarız yaşlanırız