Ya Bir Fırsat Daha Vermeseydin !...

Çocukluğumdan beri dar mekanlardan sıkılır ve bu tür yerlerden feryat edercesine uzaklaşırdım İleri yaşlarda bunun

bir hastalık olduğunu anlamış, fakat bu illetten bir türlü kurtulamamıştım

Oysa ki dar mekanlara, şimdi ister istemez girecektim

Beni sarıp sarmalamışlar ve uzunca bir tabuta yerleştirmişlerdi

Çevremde dolaşanların sesini gayet iyi duyuyor ve gözlerim kapalı olmasına rağmen, her nasılsa onları görebiliyordum

Genç yaşta öldü zavallı, diyorlardı Halbuki yapacak ne kadar çok iş vardı

Gerçekten de bir çok işim yarım kalmıştı Mesela oğluma iyi bir işyeri açamamış, araba ile renkli televizyonun taksitlerini henüz bitirememiştim

Büyük bir firma kurup dostlarımı orada toplamak da artık hayal olmuştuÜstelik kış çok yaklaştığı halde odun- kömür işini halledememiş ve çatının akan yerlerini aktaramamıştım

Yarıda kalan işlerimi arka arkaya sıralarken,kulaklarımı çınlatan bir sesle irkildim Sanki mikrofonla söylenen bu ses, beynimin en ücra köşelerinde yankılanıyor ve :

Geçti artık, geçti"diyordu

İçimden "Keşke geçmemiş olsaydı" diyordum Nereden başıma gelmişti o kaza bilmem ki? Halbuki ne kadar da iyi araba kullanırdım

Olup bitenleri hatırlamaya çalışırken, dostlarımın çevremi sardığını ve içinde bulunduğum tabutun kapağını örtmeye çalıştıklarını fark ettim
Onları engellemek için avazım çıktığı kadar bağırmak ve çırpınmak

istediğim halde ne kımıldayabiliyor, ne de bir ses çıkartabiliyordum

Biraz sonra koyu bir karanlıkta kalmış ve gözlerimi tabutun tahtaları arasından sızan ışığa çevirmiştim Dehşet içinde :

Aman Allah'ım dedim Ne olacak şimdi halim?

Korkudan hiçbir şey düşünemiyordum Bu arada omuzlara kaldırılmış ve sallana sallana götürülmeye başlanmıştım Dışarıdaki seslerden
yağmur yağdığı belli oluyor ve su damlacıklarının sesi, tabutumun gıcırtısına karışıyordu Cenaze namazı için camiye gidiyor olmalıydık

Cami deyince aklıma gelmişti Çok yakınımızda olmasına ve her gün 5 defa davet edilmeme rağmen bir türlü vakit bulup gidememiştim Ama her
zaman söylediğim gibi 50 yaşına gelince namaza başlayacak ve herkesin şikayet ettiği kötü alışkanlıklarımı terk edecektim Evet evet, şu kaza olmasaydı, ileride ne iyi bir insan olacaktım

Daha önceden duyduğum ve nereden geldiğini kestiremediğim ses :

"Geçti artık, geçti"diye tekrarladı "Bitti artık"

Biraz sonra namazım kılınmış ve tekrar omuzlara kaldırılmıştım

Mahallemizdeki kahvehanenin önünden geçerken, her gün iskambil oynadığımız arkadaşların neşeli kahkahalarını işitiyor ve "herhalde
ölüm haberimi duymamış olacaklar" diye düşünüyordumSesler iyice uzaklaştığında
eğik bir şekilde taşındığımı hissederek, mezarlığa çıkan yokuşu
tırmandığımızı anladım Şiddetle yağan yağmurun tabuttaki çatlaklardan sızarak kefenimi yer yer ıslattığının da farkındaydım Buna rağmen dışarıda konuşulanlara kulak verdim

Dostlarımın bir kısmı piyasadaki durgunluktan bahsediyor,bir kısmı da milli takımın son oyununu methediyordu Tabutumu taşıyan diğer
biri ise yanındakinin kulağına fısıldayarak :

Rahmetlinin tersliği, öldüğü günden belli, diyorduSırılsıklam olduk birader!

Duyduklarım herhalde yanlış olmalıydı Yoksa bunlar,uykularımı onlar için feda ettiğim dostlarım değil miydi?

Yolculuğum bir müddet sonra bitmiş ve tabutum yere indirilmişti

Kapak tekrar açıldı ve cansız vücudumu yakalayan kollar, beni dibinde su toplanmış olan çukura doğru indirdi

Boylu boyunca yattığım yerden etrafıma baktım

Aman Allah'ım, bu kabir değil miydi?

O ana kadar buraya gireceğimi neden düşünmemiştim

Sessiz feryatlarımı kimseye duyuramıyor ve dostlarımın üzerimi örtmek için yarıştığını hissediyordum


Ya Rabbi, diyordum Bir fırsat daha yok mu, senin istediğin gibi bir kul olayım Ve kabrimi, Cennet bahçelerinden bir bahçeye çevireyim? Aynı ses, her zamankinden daha şiddetli olarak :

"Geçti artık, geçti" diye tekrarladı "Her şey bitti
artık"

Mezarımı örten tahtaların üzerine atılan toprakların çıkardığı ses
gök gürültüsünü andırıyor ve bütün benliğimi sarsıyordu

Son bir gayretle yerimden fırlayarak gözlerimi açtımOdamdaki rahat yatağımda yatıyor, fakat korkunç bir kabus görüyordum

Bitişik dairede oturan doktor arkadaşım beni ayıltmaya çalışarak:
"Geçti artık, geçti" diye bağırıp duruyordu "Geçti, bak hiç bir şey kalmadı"

Yattığım yerden yavaşça doğruldum Terden sırılsıklam olmuş ve
sanki 20 kilo birden vermiştim Dışarıda sağanak halinde yağmur yağıyor,
şimşek ve gök gürültüsünden bütün ev sarsılıyordu

Etrafımdakilerin şaşkın bakışları arasında kendimi toparlamaya

çalışırken : - Ya Rabbi sana zerrelerim adedince şükürler olsun,diyordum






Cüneyd Suavi - Hayatın İçinden Hikayeler