Güzel Bir Yazı

"Herkese koşarken açıkta kalırdı öldürülmeye en açık, en savunmasız yanlarım Nereme bıçak saplanırdı bilmezdim, ama hep yersiz kanayan o zavallı saçlarıma dostluklara gölge düşürüyor, diye kızardım" Umudu ürkütüyor diye yaralarıma kızardım Ben en çok beni
yaralayanlara koşar; bir suç, bir yanılgı varsa, çoğunu omuzlamak için kendimden vazgeçerdim

Sırf sevgiler bitmesin, sırf hayatın sevinci gölgelenmesin, dostlukların son günü gelmesin diye üstüme alırdım bütün günahları, bütün yanılgıları, geçmiş ve gelecek bütün kötülükleri Sevginin umutları sürsün diye, göze alırdım kalbime akıtılacak
zehirleri Göze alırdım eksik yaşanmış bütün sevgilerin tanığı ve sürgünü olmayı
Sonra baktım kimsesiz ve tesellisiz ölüyorum Gördüm kendimi nasılsa Gördüm anısız ve habersiz öldüğümü

Son kez baktım etrafıma, bir yakın, bir içten ses, bir kardeş kokusu aradım kendime Bağlanmak istedikçe öylesine kopmuştum ki insanlardan, öylesine çok sevmiş, öylesine çok inanmıştım ki, nasıl oldu bilmiyorum, içimden bir kötülük, bir acımasızlık;
içimden zavallı bir intikam duygusu çıkartıp, o yaralı kendimi, beni ben yapan o kimsesiz sevgimi o boşluktan çekip aldım

Aldım onu ve korumaya başladım O yaralı, o parçalanmış, o kimsesiz sevgimi, kötülükle,
acımasızlıkla, hırsla, kıskançlıkla korumaya başladım

Cezmi ERSÖZ