Dostlugun Gözyaslari

Yağmur öyle deli yağıyordu ki
Dışarı çıkmak aptallıktı
Hiç kimse yoktu dışarıda o akşam
Sadece bir kız ve bir erkek sesi karışmıştı yağmurun sesine
Ve erkek olanın ağlama sesleri yankılanıyordu dışarıda
************************************************** *********
İlk tanıştıklarında ikisi de daha on beş yaşındaydılar
Aynı lisede,aynı sınıflarda okuyordu ikisi de
Ders çıkışlarında erkek kızı evine kadar bırakıyordu
Tabi okula gelirken de birlikte geliyorlardı
Arada bir kaçamak yapıp gitmiyorlardı okula
Her ne kadar içlerinde aile korkusu olsa da
Kaçıyorlardı okuldan
İkisi de sigaraya başlamıştı o zamanlar
Bir heves olsa gerek
Başladılar ve bırakamadılar sigarayı
Yedikleri bir içtikleri birdi
Kıskananlar bile vardı onları okulda
Hiç kimseye aldırış etmezdi onlar
Çünkü en kral dostluğu yaşıyorlardı
Her ikisi de liseyi bitirdi
Artık önlerinde üniversite yolu gözüküyordu
Ucu bucağı belli olmasa da o yola baş koymuştu ikisi de
Aynı yerleri tercih ettiler
Ve aynı yerlerde üniversite hayatına girdiler
Evleri ayrıydı tabi
Ellerinde olsa aynı evlerde kalacaklardı
Ama hayat şartları işte
El vermeyen hayat şartları
Ama olsun onlar ayrı evlerde de kalsalar
Dostlukları hep aynı yerdeydi
İkisinin de yüreğindeydi
Bir gün ne olduysa erkek olanın kalbi dostluğun ötesinde çarpmaya başladı
Dostum dediği kızı artık hayallerinde görmeye başladı
Rüyalarında bile bir sevgili olarak görüyordu en kral arkadaşını
Ben böyle bir şey yapamam yanılıyorum diyordu
Ama çoktan kalbinin içinde ki ateşe boyun eğmişti
Görüştükleri her an erkek kıza daha farklı davranıyordu
Konuşması,giyiniş tarzı,bakışları
Artık her şeyi değişmişti erkek olanın
Yemeden içmeden bile kesilmişti
Bir gün konuşacağım onunla diyordu kendi kendine
Artık her şeyden vazgeçmişti
Ne arkadaşlık, ne de dostluk
Onun için artık her şey aşktı
Bir gün her zaman ki gibi yine okula gittiler
Erkek olan kıza akşam sana bir sürprizim var diyordu
Sakın kimseye söz verme
Sürekli bunu tekrar ediyordu erkek olan
Bakalım konuşacaklarımı duyunca ne yapacaksın diyordu
Okuldan çıktılar ve iki saat sonra görüşmek üzere ayrıldılar
Erkek olan hiç vakit kaybetmeden bir çiçekçiye gitti
Bir deste gül aldı
Ardından kırmızı bir şarap ve iki tane kırmızı mum alıp eve döndü
Güzel bir yemek masası hazırladı
Gözü hep saatteydi ve masanın üzerine serdiği güllerdeydi
Acaba diyordu ne olacak
Ama ümitliydi,sanıyordu ki kızda ona aşık
Artık vakit gelmişti
Düşüncelerinin içinde boğulan erkek kapının sesiyle irkildi
Kız gelmişti
Erkeğin biricik dostu kapının önündeydi
İşte o an erkek için zaman durmuştu
Erkek kızdan gözlerini kapatmasını istedi
Ve yavaşça masanın olduğu yere girdiler
Erkek kızın ellerini tuttu
O kadar heyecanlıydı ki erkek
Her an düşüp bayılabilirdi
Kıza yavaşça gözlerini aç dedi
İşte o an erkek için duran zaman sanki bir daha durmuştu
Sanki o an etrafta hiçbir varlık yoktu
Erkeğin gördüğü tek şey kızın yüzündeki ifadeydi
Kızın gördüğü bir şey yoktu
O anki duyguyu kız göremiyordu
Pencerenin camına yağmur damlaları vurmaya başladı o esnada
Kız ağlayarak çıktı evden
Erkekte peşinden fırladı yıkılmış bir halde
Yağmur öyle deli yağıyordu ki
Dışarı çıkmak aptallıktı
Hiç kimse yoktu dışarıda o akşam
Sadece bir kız ve bir erkek sesi karışmıştı yağmurun sesine
Ve erkek olanın ağlama sesleri yankılanıyordu dışarıda
Kız olan nasıl böyle bir şey yapabilirsin diyordu
Erkek olan ise aşığım sana,seni seviyorum diyordu ağlayarak
En sonunda olan oldu,kız dostluğumuz buraya kadarmış dedi
Ve hiçbir şeye aldırış etmeden çekti gitti
Erkek olan hala ağlıyordu
Gitme diyememişti biricik dostuna
Ve sadece kalbindeki,biricik aşkına
Onun için belki de sonsuza dek sürecekti bu aşk
Ve belki de içindeki sevgi ve umut ışığı hiç bitmeyecekti
Sonunda erkek gözyaşlarını sildi ve çıldırmış bir şekilde yağan yağmurun altında
Meçhule doğru yürümeye başladı
Az da olsa mutluluk vardı içinde
Çünkü arkasında ağlayacak bir insan bırakmamıştı
Artık onun için dostlukta,aşkta yalandı
Ve kendine çok büyük bir söz verdi meçhule doğru giderken
Bundan sonra ağlamak yok diyordu
Ne ağlatanın ne de ağlattığının arkasından