God Of War: Chains Of Olympus (Pc) İnceleme

God of War: Chains of Olympus (pc) inceleme

God of War: Chains of Olympus (pc) inceleme

2005 yılı, bahar aylarının ilk günlerinden biri Oyuncuların merakla beklediği Splinter Cell Chaos Theory ve şu an zorlamama rağmen adlarını dahi hatırlayamadığım birkaç yeni oyunun piyasada boy gösterdiği günler Yeni çıkan oyunlar arasında hakkında sahip olduğum az miktarda olmayan bilgiden yola çıkarak Prince of Persia çakması olması kanaatini taşıdığım bir oyun da var, ismi God of War Ya nasip deyip oyunu edindikten sonra, eve girip PS2nin sürücüsüne yerleştirmemle kendimi içerisinde bulduğum serüvenin oyun hakkındaki bütün önyargılarımı yerle bir ettiğini hatırlıyorum Çok fazla reklamı yapılmadan çıkan GoW pek çok oyuncu üzerinde bendeki etkiyi yaparak piyasayı bayağı bir salladı Bir çok eleştirmenden tam puana yakın notlar aldı Sonrasında yine PS2 için GoW Divine Retribution yapıldı ve birincisi gibi o da başarılı oldu Son olarak da serinin yeni oyunu, Kratosun PSP çıkarması, Sonynin yayımcılığını, Sony bünyesinde olan Ready At Dawn Studiosun yapımcılığını üstlendiği GoW Chains Olympus biz oyuncuların karşısına çıkıyor

PSP için yapılan Silent Hill Originsde olduğu gibi seride kronolojik olarak bir geriye dönüş söz konusu Senaryo diğer oyunlarda olduğu gibi Yunan mitolojisinden esinlenerek ve yer yer mantıklı şekilde uydurularak hazırlanmış Oyuncuya Kratosun ilk oyunda Aresi yenip God of War olmasından önceki, Arese ruhunu satıp Ghost of Sparta olarak anılmaya başlamasından sonraki on yılından bir kesit sunuluyor Zeus ve Atinanın emirleriyle hareket eden Kratosun ilk bölümlerde Pers ordusuna karşı başlayan savaşı, Zeus ve yandaşlarına karşı baş kaldıran Persephone ve onun yanında yer alanlarla devam ediyor Yunan mitlerinde Olympianların düşmanları olarak geçen Titanları da oyun içerisinde görüyoruz Bu arada Kratosun ailesiyle ilgili hüzünlü hikayesinden yapılan alıntılarla film senaryolarını aratmayacak bir drama da ortak oluyoruz

Oyunu açtığımızda serinin önceki oyunları gibi sade bir menü bizleri karşılıyor Başlangıçta “Mortal(Easy), Normal(Hero), Spartan(Hard)” ve oyunu ilk bitirişin ardından eklenen “God(Very Hard)” olmak üzere dört zorluk derecesi var Genel olarak kolay bir oyun “Mortal” modu çocuklar için - yalnız ufak bir sorun var oyun ESRBden 18 yaş sınırı almış, bundan ötürü çocuklara tavsiye etmiyoruz - diyebileceğim zorlukta, “Normal” modu ise oyunlara aşina olan birini rahatsız etmeyecek seviyede Önceden GoW oynamış bir oyuncu için tatmin edici olması açısından “Spartan” modunda başlamasını tavsiye ederim Oyunu bitirdikten sonra “God” modunda kasmak zaten meraklısı için ayrı bir zevktir

Üçüncü şahıs görüş açısından oynuyoruz Yalnız bu defa diğer oyunlara göre bir fark var; Kamera sabit Önceki oyunlardaki gibi dilediğimiz gibi yönlendiremiyoruz Kamera bölümlere göre gayet düzgün açılarla konumlandırılmış, oyun boyunca bununla alakalı bir problemle karşılaşmadım Yunan mitlerinden esinlenilmiş tasarım harikası mekanlarda ilerliyoruz Tasarımlar diğer iki oyundaki gibi, senaryoyla tam bir uyum var Önceki oyunlardan hatırlayabileceğimiz bazı düşmanlara ek olarak az da olsa yeni tasarımlar da bu oyunda yerlerini almışlar Boss tasarımları yine çok güzel Oyun düşman çeşitliliği bakımından zayıf görünse de oynanış süresinin kısalığı bu açığı kapatıyor Oyun içi videolarda da serinin bilinen kalitesinden ödün verilmemiş Grafiklerin neredeyse PS2den geri kalır bir tarafı olmadığı açıkça görülüyor PSP ile neler yapılabileceğini gösteren oyunlardan biri Umarız bu kalitede oyunların devamı gelir

Tuş kombinasyonları PS2dekine benziyor Silahlı saldırılar, kombolar vs yine kare, üçgen ve yuvarlak tuşlarıyla yapılıyor Yön tuşlarının üç tanesi atıl bırakılmış, yalnız alttaki tuşu silah değiştirmek için kullanıyoruz Büyülerde PSPde L2 ve R2 tuşları mevcut olmadığı için ufak bir değişiklik söz konusu R1+kare, R1+üçgen, R1+yuvarlak kombinasyonlarını oyunda ilerledikçe edindiğimiz çeşitli büyüleri yapmak için kullanıyoruz Bu yeni kombinasyonun oynanışa herhangi bir negatif etkisi olmadığı kanaatindeyim Genel olarak oynanışta hiç bir problem yok, tuşlara alışması kolay

Oyunda ilerlerken sağda-solda, genellikle de gizli bölmelerde bulabileceğimiz “Gorgon Eye” ve “Phoenix Feathers” gibi parçaları belli sayıda topladıkça sağlık ve büyü barlarının kapasitesini artırabiliyoruz Düşmanları öldürdükçe, karşılaştığımız kutu, kapı, duvar gibi yapıları kırıp döktükçe çıkan kırmızı orblarla da silah, büyü ve relicleri geliştirebiliyoruz Oyunda ana olarak iki çeşit silah, üç çeşit büyü ve bazı relicler yer alıyor Bitirdikçe açılan bazı ekstralar da mevcut Temel olarak silahlara, büyülere ve diğer ekipmanlara göz atacak olursak;

Weapons

Blades of Chaos: Kratosa Ares tarafından verilen, diğer oyunlardan da hatırlayacağımız vücuduyla bütünleşmiş kılıçları bu oyunda da aynen kullanılmış Yapabildiğimiz bir çok kombo önceden olduğu gibi korunmuş Geliştirilebilir beş seviyesi var

The Gaunlet of Zeus: Zeusun Titanları hapsetmek için kullandığı eldiven şeklinde bir silah Bu silahla Blades of Chaostan daha fazla zarar veren vuruşlar yapabiliyoruz, fakat daha yavaş olduğunu göz ardı etmemek lazım Üçüncü seviyeye kadar geliştirilebilir

Magic

The Efreet: Pers kralını öldürdükten sonra aldığımız büyü Kratosun çevresinde belli bir çaptaki alanda yer alan her şeye zarar veriyor Üç seviyesi var

Light of Dawn: Uzak mesafedeki düşmanlara fırlatabileceğimiz güç topları Üç seviyeye sahip

Charons Wrath: Hedefteki düşmana belli bir süreliğine zarar verirken hareketlerini de yavaşlatan bir büyü Zorlandığınız yerlerde çok işinize yarayabilir Üçüncü seviyeye kadar geliştirilebilir

Relics

Sun Shield: Düşman saldırılarını, Kratos üzerine fırlatılan güç toplarını ve ışığı yansıtmak için kullanıyoruz Zamanlamayı iyi ayarlamak lazım Özellikle güç toplarıyla düşmana etkili karşı ataklar yapılabilir

Silah çeşitliliği konusunda ikinci oyunu hatırlayınca biraz az gibi dursa da bu pek problem olmuyor Oynanış süresinin pek de uzun olmayışı bu açığı da kapatıyor

Oyun başlangıcında Atinayı ele geçirmeye çalışan Perslerle savaşıyoruz Bu bölümlerde çalan doğu ezgilerinden esinlenme zurna temalı müzikler tek kelimeyle harika olmuş Düşmanın etnik kökeniyle alakalı soundtracklerin kullanılması yerinde bir hamle olmuş Buna GoWun insanı savaşın içerisine çeken ezgileri de eklenince müthiş bir uyum yakalanmış Yeni bestelere ek olarak seri ile evvelden tanışmış oyuncuların aşina olduğu müziklerin de GoW CoOda yer aldığını belirtmeden geçmeyeyim