Seyit Onbaşı 2

Biz sizinle burada, sadece “bir adet fotoğraf karesi “ diye niteleyebileceğimiz benzer bir olayı ele alacağız Çanakkale Cihadının ruh portresini anlatan kitaplar ve yazarlar Maalesef çok az Sizlerde eğer biraz farklı şeyler duymak istiyorsanız ve Çanakkale Cihadının Ruhi pencereden bakıldığında ancak görülebilen arka planını merak ediyorsanız; Siz değerli kardeşlerime bu yazı dizilerini okurken aynı zamanda gönlünüzde ki o, “ en güzel misafir olan Rabbimizi misafir eden, gönül misafirhanenizin kapılarını ardına kadar açmanızı ve ruhaniyetleri ile şereflendirmesini umduğumuz şüheda dedelerimizi de misafir edebilme basiretine sahip olmanızı istirham ediyorum” Rabbimizin “Onlara ölüler demeyiniz “ diye ikazda bulunduğu şehitler, eğer basiretli olursanız misafiriniz olabilir


18 Mart 1915 Çanakkale Deniz Zaferi olarak kutladığımız o günün en büyük mimarlarından biri de Koca Seyit idi 16 Kişilik tabyasına isabet eden bir mermi neticesi topları hasar görmüş, 13 arkadaşı şehadet şerbetini içmişti Komutanları Yüzbaşı Hilmi Bey, Niğdeli Ali ve şehit olmuş arkadaşlarının parçalanmış cesetlerinin altından yarı baygın vaziyette çıkardakları Koca Seyit, devasa armadanın boğazdan geçişini çaresizlik içerisinde izliyorlardı Komutanları bu duruma kayıtsız kalamıyarak yardım getirmek üzere oradan uzaklaştı Koca seyit devasa gemilerin boğazdan ateşler püskürten canavarlar gibi geçişini izlerken dizlerinin üzerine çöktü ve en güzel yardımcıdan, Cenab-ı Allah'tan (cc) yardım talep etti Ama ne talep Sonra kalktı ve Niğdeli Ali'ye, yerde duran 276 kiloluk mermiyi sırtına almasına yardım etmesini söylediğinde, Ali'nin şaşkın bakışlı ifadelerine yanıt olarak, “ Ali şurama birşeyler olduğunu hissediyorum “ diyerek yerinden çıkacakmış gibi atan yüreğini gösterdi Ali'nin sırtına desteklediği mermiyi calaskarı bozulmuş topun basamaklarından yukarı tam beş basamak çıkarak namluya sürdü Gazi olan Niğdeli Ali hatıratında “ Seyit merdivenleri çıkarkan, kaburga kemiklerinin çatırtısını ben aşağıdan duyuyordum “ diyecektir Namluya sürülmüş merminin başında annesinin ona “ oğlum başın sıkıştığında bu duayı okursun diye tembih ettiği “ duayı, benliğinin bütün zerrelerine söyleterek, aciz bir kulun Rabbinden istemesi gerektiği gibi isteyerek, dudakları ile değil yüreği ile söyleyerek, LA HAVLE VELA KUVVETE İLLA BİLLAHİLALİYYİLAZİM diyerek mermiyi ateşledi “ Senden başka güç ve kudret tanımıyorum, Kuvvet ve kudret sahibi olan yalnız ve ancak sensin Ya rabbi “ diye yakaran Koca Seyit'e, gerçek kudret sahibi yardımını göndermiş, onun eliyle, tarihe geçecek bir zaferin fitili ateşlenmişti


İsm-i Azam duası olan bu yakarış Rabbimiz tarafından kabul edilmiş olacak ki, o mermi armadanın devasa zırhlılarından OCEON zırhlısının tam dümenine isabet etti Başka bir yere isabet, belkide bizim o gün 18 Mart 1915 Çanakkale Deniz Zaferini kazanmamıza sebep olamayacaktı Çünkü isabet aldığı dümeni kilitlenen OCEON, etrafında dönmeye başladı Ondan kaçan diğer gemiler yakınlarındaki manevra yapmaya en müsait yer olan Karanlık Limana sığınmak istediler İşte ne oldu ise ondan sonra oldu 7-8 Mart akşamı oraya bir rüya neticesi askeri stratejiye de uymayan bir şekilde kıyıya paralel döşenen Nusret Mayın Gemisinin döşediği 26 kutlu mayın birer birer patlıyor, devasa gemiler ağır yaralar alıyordu Kendilerini toplayan bataryalarımızdan da artık gemilere zaiyat verici atışlar yapılmaya başlamış, denizin üzeri batan gemilerden atlayan askerler ile dolmuştu Paniğe kapılan armada, Çanakkale'yi denizden geçemiyeceğini anlamış ve geri çekilme kararı almıştı İşte o gün zafer kazanmamıza sebep olan o bir mermi ve Koca Seyit