Esnaf Lokantası

duygusal hikayeler

Akşam yemeğini dışarıda yiyelim dedi adam

Gülümsedi kadın onaYokuşa gidelim dedi heyecanla

Konuşurken sesimizi duyabileceğimiz bir lokantaya gidelim dedi adam

Gelirken bana nergis al dedi kadın

Tamam Sen de yanıma otur ama Bazen gözlerin gözlerime değsin dedi adam

Ellerin de ellerime dedi kadın

Sende bana şarkı söyle o zaman kısık sesle dedi adam

Pilav yeriz, köfte, turşu, kuru diye peşi sıra yükseldi sesleri

Birlikte gülümsediler

Ya Ezogelinnnnnnnn dedi adam

Dükkan senin dedi kadın

Çıkışta kitap alır gibi yaparız, şiirler okur kaçarız dükkanlardan diye ekledi

Gülümsedi adam

Sen sonra tatlı da istersin!

Züngül yeriz dedi muzipçe gülerek kadın

Bakırcılara da bakarız dedi heyecanla, mum alırız akşama yakmak için çaldığımız mısraların hatırına diye ekledi


Akşam oldu

Lokantadan içeri girecekleri an da gördüler



Sen ardını dönsende bana

Ben buradayım

Açılsam da, saçılsam da gözün görmez beni sansam da

Yok! Birim ben hep aklındayım

Ardını dönme bana

O kuyruğu birbirine değmez sandığın tilkiler var ya

Akılının ta içindeki

İşte onların nefes payıyım ben

Duran bir saat mesafesinde bizim aşkımız

Takvimi şaşırmış zamanların eksiltemediği

Kalemlerin üzerine küçük notlar alamadığı

Dudak payı bırakılmış bardakların

Belinden kırılıp söndürülmüş sigaraların

Ahıdır

O yüzünde kalan ince çizgiler

Hüznünden damlayan gülümsemem olsun
alıntıdır