Amasya İlçeleri - Amasyanın İlçeleri Hakkında Bilgi

Amasyanın İlçeleri
Amasyanın İlçeleri Nerelerdir?
Amasyanın İlçelerinin İsimleri

A masya'nın biri merkez olmak üzere 7 ilçesi vardır

Merkez: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 121082 olup, 57288'i ilçe merkezinde 63794'ü köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 37, Akdağ bucağına bağlı 9, Doğantepe bucağına bağlı 18, Ezinepazarı bucağına bağlı 29 köyü vardır Yüzölçümü 1718 km2 olup, nüfus yoğunluğu 70'dir

İlçe toprakları genelde düzdür Doğusunda Sakarat Dağı, batısında Yeşilırmak Vadisinin meydana getirdiği Amasya Ovası yer alır Topraklarından kaynaklanan suları Tersakan ve Yeşilırmak toplar

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday, arpa, şekerpancarı, tütün, keten ve elmadır Küçük çapta mera hayvancılığı yapılmaktadır Yağ, yem, un ve meyva suyu fabrikaları başlıca sanayi kuruluşlarıdır

İlçe merkezi, Tersakan Suyunun Yeşilırmak'a karıştığı yerin 2 km güneyinde kurulmuştur Yeşilırmak, şehri ortadan ikiye böler İlçenin kuzey bölümü Ferhat dağı ile Yeşilırmak arasında sıkışmıştır Güney bölümü ise Lokma Dağı eteklerine doğru geniş bir alana yayılmıştır Sivas-Samsun ve Samsun-Ankara karayolu ile Sivas-Samsun demiryolu ilçeden geçer

Göynücek: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 20992 olup, 2678'i ilçe merkezinde, 18314'ü köylerde yaşamaktadır Merkez bucağına bağlı 28, Gediksaray bucağına bağlı 16 köyü vardır Yüzölçümü 569 km2 olup, nüfus yoğunluğu 37'dir

İlçe toprakları genelde dağlıktır Güneybatıdan kuzeydoğuya doğru birbirine paralel olarak uzanan Karadağ ile Buzluk dağları arasında Çekerek Çayı vadisi yer alır Dağlar gür ormanlarla kaplıdır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri şekerpancarı, buğday ve arpa olup, ayrıca az miktarda baklagiller, elma, ayçiçeği, üzüm ve kiraz yetiştirilir Dağlık bölgelerde sığır ve koyun beslenir

İlçe merkezi Çekerek Çayının batı kıyısında kurulmuştur İl merkezine 40 km mesafededir Göynücek, Ilısu, Gediksaray bucakları ve Mecitözü'ne bağlı bazı köylerin birleşmesiyle 1954'te ilçe merkezi oldu Belediyesi 1954'te kurulmuştur

Gümüşhacıköy: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 35225 olup, 14170'i ilçe merkezinde, 21055'i köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 20, Gümüş bucağına bağlı 14, Saraycık bucağına bağlı 12 köyü vardır

İlçe toprakları genelde dağlıktır Kuzeydoğusunda Tavşan Dağı, güneybatısında Eğerli Dağı, batısında İnegöl Dağı yer alır Bu dağlar arasında akan Gümüş Suyu, Köseler Deresi, İnegöl Suyu ve Hamamözü Suyu çevresinde düzlükler vardır Toprakların orta ve doğu kesimi ovalıktır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri şekerpancarı, buğday, arpa, baklagiller, tütün, ayçiçeği ve kendirdir Akarsu boylarında elma ve sebze yetiştirilir Hayvancılık ilçe ekonomisinde önemli yer tutar Yaylalarda koyun, düzlüklerde sığır beslenir Tavukculuk ve arıcılık gelişmiştir İlçe topraklarında mangenez yatakları vardır

İlçe merkezi, Samsun'u Ankara ve İstanbul'a bağlayan karayolunun 3 km güneyinde Tersakan çayı kıyısında yer alır İl merkezine 68 km mesafededir İlçe belediyesi 1890'da kurulmuştur

Hamamözü: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 8303 olup, 1557'si ilçe merkezinde, 6746'sı köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 15 köyü vardır

İlçe toprakları dağlıktır Doğusunda Kandil ve Saray, güneyinde Eğirce, kuzeyinde İnegöl Dağları yer alır Dağlardan kaynaklanan suları Kızılcaören ve Hamamözü Çayı toplar

Ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır Başlıca tarım ürünleri şekerpancarı, buğday, arpa, tütün ve kendirdir Yaylalarda koyun beslenir

İlçe merkezi dağlar arasında Kızılcaören Çayı vadisinde kurulmuştur İl merkezine 95 km mesafededir Gümüşhacıköy ilçesine bağlı bucak iken, 1987'de ilçe merkezi haline getirildi

Merzifon: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 67448 olup, 40431'i ilçe merkezinde, 27017'si köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 25, Alıcılı bucağına bağlı 14, Sarıbuğday bucağına bağlı 25 köyü vardır Yüzölçümü 939 km2 olup, nüfus yoğunluğu 72'dir

İlçe topraklarının kuzeyi ve batısı dağlık olup, orta ve doğu kesimi ovalıktır Kuzeyinde Tavşan Dağı, güneyinde Çakır Dağı yer alır Başlıca akarsular, Tersakan Çayı, Gümüşsuyu ve Solhan Çayıdır Merzifon Ovasını Tersakan Çayı sular

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri buğday, şekerpancarı, arpa, ayçiçeği, tütün, mercimek, kiraz, elma olup, ayrıca az miktarda üzüm, kendir ve nohut yetiştirilir Hayvancılık ekonomide önemli yer tutar En çok koyun ve sığır beslenir Ayçiçeği yağı üreten Meroy Yağ Fabrikası başlıca sanayi kuruluşudur

İlçe merkezi, Tavşanlı Dağlarının batı yamaçlarında kurulmuş olan şehrin etrafı bağ ve bahçeliktir Eğri-büğrü sokakları, cumbalı tipik Anadolu evlerinin bulunduğu eski mahallelerin yanısıra bugün modern binaların inşa edileceği planlı şehirleşme sahalarının teşkili hızla ilerlemektedir Şehir yakınında bulunan askeri hava üssünün ilçenin gelişmesine, ticaretin ilerlemesine büyük katkıları olmuştur İl merkezine 47 km mesafededir Belediyesi 1884'te kurulmuştur

Osmanlı tarihinin büyük sadrazamlarından Köprülü Mehmed Paşanın damadı ve İkinci Viyana Muhasarasının bahtsız kahramanı Merzifonlu Kara Mustafa Paşa, şehrin yetiştirdiği en tanınmış şahsiyettir Ayrıca Sultan İkinci Murad zamanında yaşayan meşhur alim ve mutasavvıf Abdurrahim-i Merzifoni de burada ilim neşrinde bulunmuştur Pekçok tarihi esere sahip olan ilçede, Çelebi Sultan Mehmed Medresesi (1416), Merzifonlu Kara Mustafa Paşa Camii (1666), Dürri Mehmed Efendi Medresesi (1773), Çelebi Mehmed ile oğlu İkinci Murad'ın birer cami ve hamamı, Taceddin Paşa Camii bulunmaktadır

Suluova: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 49374 olup, 36223'ü ilçe merkezinde, 13151'i köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 41 köyü vardır Yüzölçümü 465 km2 olup, nüfus yoğunluğu 106'dır

İlçe topraklarının doğusunda Taşlıdağ, batısında ise Merzifon Ovasının devamı olan Suluca Ova adıyla da bilinen Suluova yer alır İlçe topraklarından kaynaklanan sular, Tersakan çayına katılır Bu çayın üzerinde kurulan Yedikır Barajının arkasında suni bir göl meydana gelmiştir

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri şekerpancarı, buğday, arpa ve elma olup, ayrıca az miktarda ayçiçeği, baklagiller, kiraz ve üzüm yetiştirilir Hayvancılık, ekonomide önemli yer tutmakta olup, büyükbaş hayvan besiciliği yaygındır Şeker fabrikası ve et kombinası ilçenin başlıca sanayi kuruluşlarıdır

İlçe merkezi Taşlıdağ eteklerinde, Suluova'nın doğu ucunda kurulmuştur Amasya-Samsun demir ve karayolu ilçe merkezinden geçer 1954'te kurulan Şeker Fabrikası, ilçenin gelişmesinde önemli rol oynamıştır Eski ismi Hakala ve Suluca'dır İl merkezine 26 km mesafededir İlçe belediyesi 1987'de kurulmuştur

Taşova: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 54767 olup, 10197'si ilçe merkezinde, 44570'i köylerde yaşamaktadır Merkez bucağa bağlı 23, Destek bucağına bağlı 9, Esençay bucağına bağlı 6, Teke bucağına bağlı 17 köyü vardır Yüzölçümü 1010 km2 olup, nüfus yoğunluğu 54'tür

İlçe toprakları genelde dağlıktır Orta ve doğu kesiminde alçak düzlükler vardır Kuzeyinde Canik Dağları, güneyinde Sakarat Dağı, batısında Karaömer Dağı yer alır Topraklardan kaynaklanan suları ilçenin doğu sınırını çizen Yeşilırmak toplar Başlıca akarsuları, Destek Çayı ve Gökdere'dir Yeşilırmak Vadisinin genişlediği bölümde Taşova adıyla bilinen düzlük yer alır Borabay gölü ve Uluköy Baraj Gölü başlıca gölleridir Hasan Uğurlu Baraj Gölünün bir kısmı ilçe toprakları içinde kalır

Ekonomisi tarıma dayalıdır Başlıca tarım ürünleri; şekerpancarı, buğday, arpa, üzüm, tütün, elma ve baklagiller olup, ayrıca az miktarda kiraz ve ayçiçeği yetiştirilir Hayvancılık gelişmiştir

İlçe merkezi Yeşilırmak kıyısında kurulmuştur Gelişmemiş bir yerleşme merkezi olup, eski ismi Yemişenbükü'dür Daha sonra yeraldığı ovaya izafeten Taşova ismini aldı Amasya-Erzincan karayolu ilçenin güney kıyısından geçer İl merkezine 49 km mesafededir Belediyesi 1944'te kurulmuştur Taşova, Tokat'ın Erbaa ilçesine bağlı bir köy iken, 1944'te Tokat'ın bir ilçesi oldu 1953 senesinde Tokat'tan ayrılarak, Amasya'ya bağlı bir ilçe haline getirildi