İnsan Neyle Meşguldür, Ona Bakılmalıdır

İnsan ne ile meşguldür, ona bakılmalıdır

Mevlâna Celaleddin-i Rumî ks buyuruyor: “Ey erememiş, noksan kalmış kimse! Nihayet sen de bir gün dünyadan gideceksin Dünyadaki işlerin yarım, ekmeğin pişmemiş olarak kalacak”

Şunu unutmayalım ki, herkes bir yol üzerindedir Bu yol iki taraflı olup, bir tarafta alemlerin habibi olan Muhammed sav'in yoludur ki, O bu yolun baş tacıdır Diğer tarafta ise mel'un şeytan vardır Bu yol nefsin ve iblisin yoludur Biz, Azrail as geldiği zaman bu yolların biri üzerinde bulunacağız

Halinize bakınız! Ruhunuz hayırdan taraf mı? Yoksa şerden tarafa mı? Hangi hal üzerinde isek öyle öleceğiz

İşte bunu unutma ve 50-60 senelik dünya hayatı için hamurunu çiğ bırakma! Nefsinin çirkin sıfatlarıyla yarı pişmiş bir halde kalma!

Eğer nefs-i emmaredeysen, cehennem kokusu senin ağzının kokusunda vardır Nefs-i levvamede isen, isyanın gürültüsü kalbinde vardır Mülhimede isen vesvesen vardır

Kuddusî'nin buyurduğu gibi: “Bilmek bilmek değil, bulmak bulmak değil Evliyayı sevip gönül vermek, rengine boyanmaktır”

Sen mürşidinin rengine ne kadar boyandın? Haliyle ne kadar hallenip, ona ne kadar mutabaat ettinse o nispette müridsin Defterde ismin mürid, ama omuzundaki rütben çok değişik

Allah dostlarından birisi, bir müridi ile yolda gidiyorlardı Sofi düşündü ki, mürşidi nereye basıyorsa ben de oraya basayım Bu şekilde murad edip, devamlı mürşidinin ayak izlerinden yürüdü Mürşid sofiye dönüp dedi:

- Sofi, benim bastığım yere bassan dahi basmış olmazsın Cübbemi giysen, cübbemi giymiş olmazsın Sarığımı sarsan dahi, sarmış olmazsın Beni derimi yüzüp sana giydirseler, yine giymiş olmazsın Benim yaptığımı yapmadıkça benim bastığım yere basmış sayılmazsın

Aslan, tilki ve kurdun bir hikâyesi vardır Bu üçü bir gün sığır, keçi ve bir tavşan yakalarlar Aslan der ki “Kurt, sen bu avları taksim et!” Kurt taksime başlar ve der ki: “Sen şahım, büyük bir aslansın! Şu büyük yaban öküzü senin, keçi benim, şu iri tavşan da tilkinin olsun

Aslan ne bu taksimata, ne de konuşmaya memnun olur Der ki: “Sen ne zamandan beri ben' demeyi öğrendin? Hayli zamandır aslanlarla gezersin de kurt olduğunu unutursun Niçin biz' demiyorsun? Bu tamahın yüzünden başının derisi soyulsa gerek!” deyip, bir pençede kurdu indiriverdi ve dedi ki: “Bak şimdi nasıl dosdoğru oldun! Keşke bu sözü söylemeden böyle mum gibi olup dosdoğru yatsaydın, o zaman başına bu bela gelmezdi”

Sonra tilkiye dönerek dedi: “Hadi bakalım, adalet nedir göster Şu üç avı bir de sen taksim et” Tilki, “Şahım! Şu yaban öküzü senin kuşluk taamın olsun Keçi öğle vakti, tavşan da akşam önüne konsun” dedi Aslan “Aferin, dedi, ne kadar adil dağıttın! Madem ki sen ben' değil, sen' dedin, sen demek biz demektir Kim de bizi bilirse bizdendir İşte bu üç avı da sana veriyorum”

Sonra tilkiye sordu: “Sen bu ilmi, nereden öğrendin?” Tilki dedi ki: “Kurdun başına gelenlerden”

Buradan şu çıkıyor: Vücut ikliminde kurt mesabesinde olan bir nefsimiz var Tilki mesabesinde de bir şeytanımız Dünya cihetiyle insanın kurdu mesabesinde olan nefsi, vücut ikliminin aslanı hükmünde olan kalbe teslim olmadıkça, kalbin yaradılışındaki kudsi vazife olan rahmanî tecelliye boyun eğmedikçe, o insanın akıbeti kurdunki gibi olur

Kemali yarı kalmış, pişmemiş ekmek misali insanlar, kurt mesabesinde olan nefslerini ıslah ettikleri, tilki yerindeki şeytanlarını kovdukları derecede Allah'a yaklaşırlar Bunun için Hz Mevlâna şöyle buyuruyor:

“Ey insan! Mezarı imar etmenin ağaçla, taşla, kerpiçle olacağını sanma! Olgunluğunu tamamlayıp mezara hazırlanmak, kalbin safası hususunda kendine düşen vazifeyi yapmakla olur Öyleyse sen kendini mezara hazırla!”

Ebu Bekr Sıddîk ra'a birisi gelip şöyle dedi: “Ya Ebu Bekr! Ben kendime bir kabir hazırlayacağım, ne dersin?” Hz Ebu Bekr ra şöyle cevap verdi: “Sen kendine kabir hazırlayacağına, kendini kabre hazırla!”

alıntı-akrep1