Yavuz Bülent Bakiler İsimsiz Şiir

Üstüme, lapa lapa kar yağıyor yeniden
Yeniden yüreğim beyaz bir lâle
Berrak sular, ışıklar, çiçekler, renkler
Yeniden karşımda birer şelâle

Artık benim için ne ekmek, ne su
Sağımda, solumda vehim ordusu
Ve hep O'nu, bulamamak korkusu
Soyundum yeniden büyük melâle

Bana, alev gibi bir şeyler yazdı
Sanki baştanbaşa şiirdi, nazdı
Kırk yıl bile düşünseydim olmazdı
Gelmezdi bu sevda akla-hayale

Bitmiş tükenmiştim; efkârım çoktu
Salkım söğütlerden bir farkım yoktu
Yâr beni yeni bir yarışa soktu
Şu hâlime bakın: deli-divane

Gönlüm nakış-nakış renkli bir kilim
Bir kınalı-sürmeli türküdür dilim
Yeminle anlatsam kim inanır; kim
İçinde düştüğüm bu çılgın hâle?

Karışıp gitsem mi ebâbillere
Adını versem mi karanfillere
Seslenip dursam mı şu sahillere