Ölüm Anındaki Ses(Yaşanmış)

Ölüm Anındaki Ses(yaşanmış)


Aşağıdaki yazı,Trabzon temsilcimiz Niyazi Yıldırım Bey tarafından
gönderilmiştir ve ölümden dönen birçok kişi tarafından yaşanmış
hâdiselerin değişik bir örneğini teşkil etmesi bakımından dikkat
çekicidir Yazısını, kendisine teşekkür ederek yayınlıyoruz


1989 yılında geçirdiğim bir trafik kazası sonucunda koma halinde
hastaneye kaldırılmıştım Yanımda bulunan eşim vefat etmiş, beni
kontrol eden doktor, kan deryası içinde kalan vücudumda bir hayat
emaresi göremediğinden, bana da ölü raporu vermişti O akşamki
TRT haber bülteninde, kazada ölen kişilerin arasında benim de ismim
bulunuyordu

Daha sonraları ölmediğim anlaşılmış ve üç gün devam eden koma
halinden sonra kendime gelmiştim Fakat duyma ve düşünme
duygularımın dışındaki bütün fonksiyonlarımı kaybettiğimi
hissediyordum Ölmekten çok Cenâb-ı Hakk
a hesap verememekten korkuyor ve boğazım sıkılmış gibi sık sık
nefes alıyordum


Ruhumu teslim etmekte olduğumu zannederken, nereden geldiğini
anlayamadığım bir ses, benimle konuşmaya başladı Ve ne için bu
kadar korktuğumu sordu Sebebini söylediğimde, aynı ses:
-Korkacak hiçbir şey yok, dedi Tamamen asılsız ve hurafe şeylere
inandırıldığın için böyle sıkıntı çekiyorsun Allah ve âhiret günü diye
bir şey yok ki sıkıntısı olsun Sana bunların boş şeyler olduğunu ispat
edeceğim Eğer beni tasdik edersen, hiçbir sıkıntı ve endişen
kalmadığını göreceksin

-Peki hemen anlat ve beni bu sıkıntıdan kurtar, dedim
O ses:
Biliyorsun ki bitkiler ve hayvanlar ömürlerini tamamladığında toprak
olurlar Sen o ağaçların veya hayvanların senin gibi endişe duyup
korktuklarını gördün mü? Elbette hayır Çünkü yeniden dirilme veya
hesaba çekilme diye bir şey olmayacağı için, onların da bu tür
şeylerden endişesi yoktur Sen de o boş şeyleri kafandan atarsan
gör bak nasıl rahat edeceksin!

Bu sözleri işittikten sonra sıkıntım daha da arttı Acaba dediği gibi
inkâra sapsam rahatlar mıyım? diye düşünüyor, fakat kalp ve ruh
gibi latifelerimin bu inkârı kabule yanaşmadıklarını hissediyordum
Birden, daha evvel okuduğum veya dinlediğim imânî bahisler bir film
şeridi gibi gözümün önünden geçmeye başladı O sese hitaben:

-Beni yalan ve cerbeze ile aldatmak istiyorsun, dedim Ama ben, o
dediğin bitki ve hayvanlardan farklı olarak akıl sahibiyim ve bu
yüzden yaptıklarımdan mesûlüm Sen beni onlarla nasıl bir
tutabilirsin? Hem bir iğne ustasız, bir resim ressamsız, bir köy
muhtarsız olamazken, bu kusursuz kâinatın bir sahibi ve yaratıcısı
olmaz mı? Ve bütün kâinatla birlikte beni de mükemmel şekilde
yaratan Rabbim, beni hesaba çekmeyerek başıboş bırakır mı?
Evet Risale-i Nur sohbetlerinde dinlediğim ve okuduğum her şey,
içinde bulunduğum karanlık dünyamı aydınlatmaya başlamıştı Biraz
sonra o ses tamamen susmuş ve bana cevap veremez hâle gelmişti
Daha sonra kendime gelmiş ve arkadaşlarımın anlattıklarına göre
dışarıdaki ezan sesini duyup namaz kılmak istemişim

Başımdan geçen bu hâdiseyi sizlere anlatmamın sebebi, iman
hakikatlerine ne kadar muhtaç olduğumuzu ifade etmek içindir
Çünkü son nefeste iman ile kabre girmek ve onu cennet
bahçelerinden bir bahçeye çevirerek inşaallah ebedî saadeti
kazanmak, tamamen bu hakikatlerin elde edilmesine bağlıdır

Şeytanın, ölüm anındaki insanlara musallat olduğunu, onları inkâra
saptırmak için akıllarına vesvese verdiğini ve bu yüzden kuvvetli bir
imana sahip olunması gerektiğini bütün kardeşlerim biliyordur Fakat
ben bizzat yaşadığım bu hadiseyi Zafer Dergisi kanalıyla bütün
inananlara duyurmayı bir vazife bildim İnşaallah bir alâmet-i gurur
olmamıştır

Alıntı

Rahman cc cümlemizi korusunAmin