Acılar Sevgiyle Tatlılaşır |
12-23-2012 | #1 |
Prof. Dr. Sinsi
|
Acılar Sevgiyle TatlılaşırLokman işinde becerikli sadık ve sevilen bir köleydi Efendisi ona oğullarından daha çok güvenirdi Çünkü o görünüşte köleydi ama nefsinin efendisiydi Efendisi ondaki bu olgunluğun farkındaydı Lokman'ı âzat etmek için uygun bir fırsat kolluyordu Efendinin önüne yemek geldiğinde Lokman'ı çağırır önce onun yemesini isterdi Onun yiyip içtiklerini zevkle yer yemediklerine elini sürmezdi Bir gün efendiye bir kavun hediye getirdiler Her zaman olduğu gibi Lokman'ı çağırttı Kavundan bir dilim kesip Lokman'a uzattı Lokman ikram edilen kavunu iştahla yedi Efendi bir dilim daha verdi Lokman aynı şekilde onu da yiyip bitirdi Efendi Lokman'ın kavunu iştahla yediğini görünce çok sevdiğini düşünerek bir dilim kalasıya kadar hepsini ikram etti Son kalan dilimi ağzına götürüp bir lokma alınca kavunun tadının zehir gibi olduğunu farketti Kavunun acılığından gözünden ateş çıktı Boğazı yandı Dili kabardı Ağzındaki acılık gittikten sonra Lokman'a ''Böyle acı kavunu nasıl iştahla yedin?'' diye sordu Lokman ''Efendim! Bugüne kadar sizin birçok güzel ikramınıza nâil oldum Acı olduğunu bilmeyerek verdiğiniz bu ikramı geri çevirmekten utandım Ayrıca size olan sevgim kavunun acılığını bana hissettirmedi'' dedi *** Acılar sevgiyle tatlılaşır Bakır yoğurulunca sevgiyle altın olur Bulanmışlar sevgiyle durulur Dertler sevgiyle devasını bulur Sevgi ölüyü diriltir Şahı ise sana köle yapar |
|