Süphan Dağı Uzaktır...

SABAH masama oturup da kim bilir kafamın içindekihangi “gündemi” yazmaya tam hazırlanırken
Bir anda baktığım resim, buğular içinde yok oldu
Böyle zamanlarda kalkıp odamın kapısını içeriden kilitlerim, çaycılar görmesin diye
()
Fotoğrafta; Süphan Dağı eteklerinde bir baba
Sırtında yorgana sarılı havale geçirmekte olan oğlu
Onu doktora yetiştirmek için buz tutmuş yüzüyle kar içinde yürüyordu baba
Yüzünde belirmiş sevinç ise; muhtemelen yolun sonunda karşısında foto muhabirini görmesindeki umuttu
Siz baba ya da anneyseniz bilirsiniz
Bir anda Ebru ya da Tolga küçülüp bebekleştiler
Sırtıma aldım onları
Süphan Dağı‘nın eteklerinde, arada bir “Az kaldı bebeğim“ diye diye bir karlı yolda yürümeye başladım
Ayakları üşümesin diye yorganı kontrol ettim, buz tutmuş yüzümü düşünmeden
Onlar farkına varmasınlar diye sessizce ağladım
Anne ya da babaysanız, bilirsiniz
Karlı dağın eteğinde, sırtında hasta oğlu olmayan babaların gündeminde ise siyaset oyunları mı var?
Kim kimi becerdi haberleri mi?
Ekonomi tıkır tıkır mı?
Emine Hanım, türbanından dolayı GATA’ya alınmayınca aman ne kadar da hüzünlendi mi?
Tango günah mı?
Türkiye’nin kredi notu mu yükseldi?
Batsın bizim-sizin gündeminiz
Bir acıya ortak olurken bile korkakça kapıları kilitleyen bizler, ne kadar uzağız Süphan Dağı’nın eteklerinden
Sıradan insanlar yok bizim gündemlerimizde
Sadece biz varız
Bir de siz
BEKİR COŞKUN