Şairin Hasreti Bitmedikçe

Şairin Hasreti Bitmedikçe

Hasret, gönül ateşinin membaı Nâr'a hâr Dil'e yara Yâr'e varma yolunda mâni Öyle mâni ki, sevdâ çölünde, aşılası en büyük engel Aşk esiri gönülde memhur en derin his

Cehennemde azap, gecede karanlık Su vuslat olsa, oruçlar hep hasret'e

Hasret ki, hicrin, firkatin, ayrılığın hulasası Derd-i aşkın yekûnu

Şairin dilinde hasret, hasretin ilinde şair Hasretin şairi, şairin hasreti bir olur , söyleşirler mısralarda:

Sen beni hasret beyâbânında dermansız kodun der Aşkî, bir türlü erişemediği vahaların seraba dönüştüğü sahrada Hasret çöldür artık, vuslat su Su ki sevgili Dermansız kor âşık'ı

Hasret düştüğü dem şairin gönlüne, ne söyleşir dil, ne tadı kalır ehl-i dil ile söyleşinin

Gittin emmaki kodun hasret ile cânı bile

İstemem sensiz geçen sohbet-i yârânı bile

Neşati

Ki zaten sohbet dediğin de sevgiliyle yapılandır Cennettir diğer ismi Onsuzluk hasret, hasretin ateşiyse olsa olsa cehennemin ta kendisidir:

Cennet değil mi yâr sohbet dedikleri

Dûzah değil mi âteş-i hasret dedikleri

Nev'î

Asırlar geçer, hasretler geçmez Sözler değişse de, sevenler de sevilenler de kalmasa eskisi gibi, hasretler değişmez Yine şiire düşer hasret:

Cana hasret kaldı can / Suya hasret kaldı su

Cana hasret kaldı su / Suya hasret kaldı can

İsmet Özel

Kimisi demirin bile dayanamadığından dem vurur, Hasretinden prangalar eskittim deyiverir Nasihat eder kimisi:

Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret

Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın

Can Yücel

Bir diğeri çıkışır ay'a, deniz'e Hep hasretten:

Katili oluyorum gecelerimin her yakamozda

Bir ay'ı kalaylıyorum bir denizi

Savuruyorum rüzgarlara vuslat dilekçemi

Yaşanmıyor hasretinle böyle bir başıma

Ahmet Nuri Köse

Ve hasılı:

Hasretin şiiri bitmez, şairin hasreti bitmedikçe