Eylül Şehitliğinde Yatıyor Gözlerim

Bozgundaydık
O vurgun gözlü zamanlarda


Kapılacak düş'ü kalmamış bir çocuk gibi sevda,
Sızılı ah;
Büyütüp onu,Eylül'e boyadım
Mevsimini gözyaşlarında ıslatan insanların,
Şemsiyelerinden akıyordu o ilişilemeyen hayat;
Kurutup yüzümü,ayrılığa sarardım
Ömür makasıydı,toprağa gizlenen gölgeler
Bulutun kurşunsuz askeriydi yağmur:cephesine ayrılık kattığım
Taze bir ölünün henüz kapanmamış gözleriydin sen
Seni,bakışlarındaki Eylül şehitliğinde tanıdım


Notalar dilinin kemancı sarhoşlukları,
Düşmeye meyilli dudağında
Bu mevsimde,
Sevdayı pusturuyor meyhane cereyanlarından kısılan sesler
Ve ondan;
Her yeni günde yalnızlığa kesiliyor içim
Her yeni günde;
Kimsesizliğin ayıbında ölüler


Susma bir anıya tünemiş gözlerime
Acımasız bir ağdanın ucundan dökülüyor
İçimi dolduran zamanın


Ölümdü
Terk'e uğruyordum
Önünü alamıyordum hayalinin
Benliğimden yokuş aşağı çıkarken
Ömrüme sığmıyordu adın
Yalnızlığım ne zaman el açsa gecelere,
Yokluğuna düşüp,özümden sus çıkardım
Sesime ne vakit Elif dolsa,
Sağırlaşıp dilimden ona Eylül derdim


Yanıyordum


Çizgileri karanlığa bakan bir avucun,
Ayrılıkları kavrarken ne hissettiğini anlatsaydım sana
O an göğsüm incelir,
Tenim söner,kaçırırdım deliverenleri
Sen,ruhuma yatılı misafirliğe gelerek
Konaklamak günah deyip
Sevabım kadar içirirdin beni


Bozgundaydık
O vurgun gözlü zamanlarda


Senin adın hep Eylül oldu minnetlim!

alıntı