Dört Öğün Hüzün

garipsiydi bakışların,
yığın yığın
ne güzel
ne güzel
kaşın hafifçe kalkık
gözlerin bağışlanmak ister gibi nemli
başın önde
saçın mahçup
anlamıştım

anlamaya,
hissetmeye isyan doluydu
mevsimleri değişmeyen
gündelik alışkanlıklarım
sussa diyordum
içi gökgürültüsü
yağana kadar
söylemese
demese
gitmese azar azar

garipsiydi bakışların
ceplerine soktuğun ellerin saklanırken
ne güzel
ne güzel
dudaklarını ısıran dişlerin beyaz
seyre daldığım,
yüzün sapsarı
gözuçların iyice sıkılgan
anlamsız tınılarında sözün
anlamıştım

anlamaya,hissetmeye
isyan doluydu
düşevleri yangınları,
mavisi erirken gündüzlerin
sussa diyordu
söylemese
şuraya koysa ayrılığı
gayretsiz elleriyle
ağlamasa
garipsiydi bakışların
bulanık birikintisinde yaşların
ne güzel
ne güzel
ellerin kenetlenmiş ellerime
darmadağın
her yanın temmuz
dizlerin titriyordu hafiften
hanende akşamın mızrabına
anlamıştım


anlamaya ,
hissetmeye isyan doluydu
yüzüme vuran sessizliğin,
zehir-zıkkımı
sussa diyordu çok
en zayıf yerlerim,
bir köşesi dul
sussa diyordu ,
dört öğün hüzün
gitmese
bitmese

alıntı