Kibir Her İyiliğe Engeldir

Kibir her iyiliğe engeldir
Hakkında Kibir her iyiliğe engeldir




Kibirden sakının Topraktan yaratılıp, yine toprağa dönecek olan bir varlığın kibirlenmesi, bugün var, yarın yok olan bir varlığın kendini beğenmesi ne kadar anlamsızdır

* Tevazu göstermekle, tevazu sahibi olmak çok farklıdır Tevazu sahibi övülmüş, tevazu göstermeye çalışan ise yerilmiştir Cüneyd-i Bağdadi hazretleri, (Tevazu göstermeye çalışmak da kibirdir Çünkü kendinde bir varlık hisseden tevazu göstermeye çalışır Gerçek tevazu ehli, kendinde bir varlık hissetmez ki, tevazu göstermeye çalışsın Onun tevazuu tabiidir, yapmacık değildir) buyuruyor Bazısı da, (Bu günahkâr, bu fakir) diyerek kendinin tevazu ehli olduğunu göstermeye çalışır Bir günahını söyleyince hemen kızar O zaman sözünde yapmacık olduğu anlaşılır Din büyükleri de “bu fakir” diye kullanırlar Fakat bunlar böyle sözlerinde samimidir Kibirlenmek, kibirli görünmek, tevazu farklıdır Kibirliye karşı, kibirli görünmek sadaka vermek gibi sevaptır

* Kibir sahibine karşı tevazu eden kimse, kendisine zulmetmiş olur Bid’at sahiplerine ve zenginlere karşı da kibirli görünmek caizdir Bu kibir, kendini yüksek göstermek için değildir Onlara ders vermek, gafletten uyandırmak içindir Savaşta, bid’at ehli ile münazara ederken onlara karşı kibirli görünmek de sevaptır Sadaka verirken de neşe ile karışık kibirli görünmek, malı parayı çöpe atar gibi vermek gerekir Sadaka verenin kibirli görünmesi, fakire karşı değildir Verdiği malı küçültmek, mala kıymet vermediğini gösterir Gösteriş yapan riyakârlara karşı da kibirli görünmek caizdir

Kendinden aşağı olanlara karşı tevazu göstermek iyi ise de, bunun aşırı olmaması gerekir Aşırı olan tevazua yaltaklanmak denir ki bu ancak üstada ve âlime karşı caizdir Başkalarına karşı caiz değildir

* Yanına başkasının oturmasını istememek ve hastalarla birlikte oturmamak, evine lazım olan eşyaları alıp evine getirmemek ve eski elbisesini tekrar giymekten hoşlanmamak, iş başında iş elbisesi giymek istememek, fakirlerin davetine gitmek istemeyip zenginlerinkini tercih etmek, akrabasının ve çocuklarının ihtiyaçlarını temin etmemek, doğru sözü, haklı tenkitleri kabul etmeyip münakaşa etmek, kusurunu, kabahatini bildirenlere teşekkür etmemek, içeri girince, oradakilerin ayağa kalkmaları hoşuna gitmek gibi şeyler kibir alametidir Başkasının tenkidinden hoşlanmıyor, onun benden ne farkı var, o da bir insan diyorsa, hakkı onun ağzından duymak zor geliyorsa, bilsin ki bu da kibirdendir

* Kibir, insanı, Allahü teâlânın bütün emirlerine muhalefete sevk eder Çünkü kibirli insan, başka birinden hak ve hakikati duysa, onu kabul etmek istemez, hemen karşısına çıkar Dini konularda bile münazara edilse, hemen inkâra kalkışır Hatta hakkı, karşıdakinin dilinden duysa hemen çeşitli yollardan, doğru olduğunu bile bile onu çürütmeye çalışır

* Kibrin en kötüsü Allahü teâlâya karşı kibirdir Nemrud, Firavun böyle idi İlahlık iddiasında bulundular Bazı dinsizler de imanı, ibadeti, namaz kılmayı aşağılık, gericilik sanarak kibirlenirler Allahü teâlâ buyuruyor ki:
(Büyüklenerek bana ibadet etmeyenler alçalmış olarak Cehenneme girecektir) [Mümin 60]

Bundan sonra kibrin kötüsü, Peygamberlere karşı kibirdir Bazıları, Peygamberleri kendileri gibi bir insan gördükleri için, kibirlenerek onlara uymayı kabul etmediler Mesela Peygamber efendimiz için dediler ki:
(Bu da sizin gibi bir insan Kendiniz gibi bir insana itaat ederseniz, hüsrana uğrarsınız) [Müminun 33, 34]

Bundan sonra da İnsanlara karşı kibir gelir Herhangi bir hususta kendini başkasından üstün gören kibirlidir Kibrin sebepleri şunlardır: İlim, ibadet, soy, güzellik, kuvvet, servet, mevki, yakınların çokluğu

* İlim silah gibidir Düşman elinde zararı, dostun elinde faydası olur Yani ilim, kibirlinin kibrini, tevazu ehlinin tevazuunu artırır İlmi ile kibirlenmek, büyük felakettir İbadeti sebebiyle kibirlenmek de büyük felakettir Bunun için “Çok ibadet edenin, kibirden kurtulması zor olur” buyurulmuştur Soyu ile övünmek ahmaklıktır Kabil, Hazret-i Âdem’in oğlu idi Babasının Peygamber olması, bunu küfürden kurtaramadı Güzellik yüzünden kibre düşmek daha çok kadınlarda görülür Başkalarını ayıplamaya, küçük düşürmeye ve gıybete vesile olur Halbuki güzellik, insanda kalıcı değildir, er-geç gider Geçici olan şeyle kibirlenmek, ahmaklıktır Kibredenin güzelliği, gübrelikte biten gül gibidir

Gücü, kuvveti ile kibretmek de, cahilliktir Çünkü hayvanların kuvvetleri, insanlardan çok fazladır Mesela bir insan fil kadar kuvvetli olamaz Kaplan gibi koşamaz Kuş gibi uçamaz Hayvanlar, bir bakımdan insandan üstündür Hayvanlarda da bulunan üstünlüklerle kibirlenmek elbette uygun olmaz Çok zengin olmak da üstün olmayı gerektirmez Karun’un çok malı vardı Malı ile beraber kahrolup gitti

Geçici olarak sahip olunan servet ile, mal ile kibirlenmek, çok çirkindir Gelip geçici olan makam, mevki de üstünlük sebebi değildir Birçok krallar, derebeyiler, Firavunlar mevki sahibiydi Hepsi gitti Ancak iyilerin iyiliği, kötülerin kötülüğü söylenmektedir Kötü birinin mevkii, makamı ile övünmesi neye yarar? Akraba ve tanıdıklarının çokluğu ile üstünlük taslamak da yanlıştır Bir kimsenin kendisi iyi değilse, bütün dünya onun akrabası olsa ne çıkar?