Onsuz Ellerim Buz...

Git Rüzgar,Al Getir Onu

bazen içine attıkları kemiriyor insanı

ya hayatına hiç almayacaksın ya da sildin mi zerre kadar iz bırakmayacaksın

yoksa gecenin bir yarısı öyle bir sızlatır ki içini dünya başına döner

yine hüzün uğradı geceye

sabah gittikçe uzaklaşıyor benden o da sevmiyor beni herkes gibi

yalnızlık ağızda çoğalan tatsız lokma, ne yutabiliyorum ne de atabiliyorum

adı hasret, sızısı sonsuz, yatağım onsuz

titrek bir iç çekişi hakim bedenime, onsuz olmayacak biliyorum

duvarlar üzerime geliyor, daralıyor ruhum Ecel gelse eğeceğim boynumu önüne bir koyun gibi

gözlerimi kapatmak geçiyor içimden sonsuz bir uykuya, uyumak , uyumak ve bir daha uyanmamak

ne güzel bir vuslat demi ölüm denen meçhul son

ama biliyorum ki her iki dünyada da olmayacak yanımda

hey gidi hırçın rüzgar neden bu kadar acımasızca vuruyorsun pencereme sen de mi intikam alıyorsun benden aklınca

oysa benim gözlerim sende değil, hep aralık bıraktıgım kapımda

o gelecek, gıcırdatarak silecek ölüm sessizliğini odamdan

çek git şimdi , dövünme deli deli, insafsızca vurma kendini oradan oraya yalnızlığımı da al git buralardan

gizli bir mektup sıkıştrayım cebine git onun kapısını döv usulca gözyaşlarımı gotür o yağmuru çok sever bilirim penceresinden sız içeri bir su gibi avuçlasın beni , ellerinden kalbine sızayım



yatağım onsuz , gece sonsuz

silahım kurşunsuz,

sobam odunsuz

git rüzgar, al gel onu

onsuz ellerim buz