Türkçemize Ne Yapıyoruz?

**GöKKuŞaĞı** · 06-08-2009

Dilimize “naapıyos?”
Hemen hemen bütün TV kanallarının reklam kuşaklarında “uçuyos, geziyos, konaklıyos, yiyos, içiyos, yatıyos, kalkıyos” gibi kelimeler ard arda sıralanıyor Bu kelimelerin Türkçe olduğunu kim iddia edebilir? Bu yanlış kullanımlar zihinleri tertemiz, körpecik çocuklarımız için belki de en az tehlikeli ve yanlış ifadeler bunlar Sadece dilimize değil çocuklarımıza “naaptığımızın” farkında mıyız?

Uçuyos, geziyos, konaklıyos, yiyos, içiyos, yatıyos, kalkıyos…

Bu ifadeler konuşmayı yeni öğrenen bir çocuğun dilinden dökülmüyor

Eğitimsiz, kullandığı iki kelimeden birisi çirkin ve argo söz olan bir şahsa da ait değil

Hemen hemen bütün TV kanallarının reklam kuşaklarında, üstelik müzik eşliğinde sıralanıyor bu sözler

Ve en fazla çocuklar etkileniyor bu tür sözlerden, ifadelerden, konuşmalardan ve reklamlardan

Zihinleri bembeyaz, tertemiz, körpecik çocuklarımız için belki de en az tehlikeli, sakıncalı ve yanlış ifadeler bunlar

Şiddet, gayr-ı ahlakî söz ve sahnelerin çocukların iç dünyasında nasıl yer ettiğini düşünmek bile ürkütücü

Evet, anadilimiz Türkçe

Peki, en masumane diyebileceğimiz bu kelimeler nasıl bir Türkçe?

Bu kullanılanlar “anadil”imiz olamaz Belki “TV Dili” veya “Medya Dili” demek daha doğru olur

Öyle veya böyle bu dil çocuklarımızın zihnine en etkili, en kalıcı ve en kısa zamanda yer ediyor Tıpkı tekerleme gibi Ama kalıcı hasar bırakan tekerleme

Sonradan düzeltmek, doğrusunu öğretmek de her geçen gün biraz daha zorlaşıyor

Sokakta, parkta ve en kötüsü de okulda çocuklarımız bu dili öğreniyor

Akşam televizyonun başına geçip adeta teslim olmuş vaziyette seyretmeye, bir adım ötesi bilgisayarın karşısına geçip “çetleşme”ye başlayınca hem öğrendiklerini pekiştiriyor hem kelime hazinelerine yepyeni kelime ve deyimler ilave ediyorlar Ama bunlar Türkçe değil Hem telaffuz hem mana yönünden bize ait değil

Çok yabancı ve çok tehlikeli

“Triplere girmek”, “oha falan olmak”, “ayar olmak”…

Anlayan var mı? Tabii bu dile bir şekilde aşina olanlar hariç

Üstelik bu dilin kendine has telaffuz tarzı da var

Çekilmez oldun yaaa! Saçmalama ooooluuum! Bi kafa koycam şimdi! Yeme bizi ooolum! Ayıpsın! Naaaber? Çok kafa çocuk! Koptum! Adam uçmuş yaaa! Baaay! Wooow!

Hemen söyleyelim, seçtiğimiz bu ifadeler mümkün olduğunca masumane örnekler Ya gerisi?

Acayip Konuşuyoruz

Rauf Tamer, 20042002 tarihli Star gazetesindeki köşe yazısında adeta feryat ediyor:

“Acayip bir dil konuşuyoruz Televizyonlardan evlerimize ciyak ciyak yansıyan o sesler, hiçbir dile benzemiyor

Sırf İstanbul Lehçesi’ni kaybetsek iyiydi

Grameri kaybettik

İmlayı kaybettik

Noktayı, virgülü, kurguyu, vurguyu, hepsini kaybettik Bir ulus için toprak kaybetmek gibi bir şey bu

Öylesine onur kırıcı”

Evet dili kaybetmek benliğimizi ve kimliğimizi kaybetmek anlamına geliyor Kültürümüze, hatta kutsal değerlerimize yabancılaşmak anlamına geliyor Bu durumda kaybettiğimiz her kelime ve ifade kendimize biraz daha yabancılaşma demek oluyor Zira kaybettiğimiz ve terk ettiğimiz her bir kelimenin yerini başkalarının kelimeleri dolduruyor Başka inanç, din ve kültürün kelimelerini kullandığımız ölçüde de onların kalıpları ve anlam kapsamı içerisinde düşünmeye başlıyoruz

Hatta bu tehlike, karşılığı bizde olmayan ve Türkçe bir karşılık ortaya koyamadığımız teknolojik vasıtalar için de geçerli Yeni bulunan ve yeni üretilen aletler, ülkemize gelirken sadece isimleriyle değil, onları üreten toplum ve milletlerin kültürüyle, inancıyla, kutsalıyla birlikte geliyor Air-conditioner, disket, faks, kamera, kompakt disk, monitör, printer, radyo, televizyon, tubeless, video, walkman ve daha yüzlerce kelime… İsimleri ve kullanım yöntemleriyle neredeyse hayatımızı kökten değiştiriyor

Kendimize yabancılaşmanın göstergelerinden birisi de yabancı kelimelere Türkçe’ymiş gibi bir kılıf uydurmamız Fakslamak, zaping yapmak, zaplamak, zumlamak, dont panik, herıld yani, no problem, fokuslamak, fifti fifti, non stop yolculuk, şu halleriyle ne kadar masumlar değil mi?

Sokakta Yabancıyız

Evimizden dışarı çıktık Bir sokak veya caddede yürümeye başladık Sağımıza-solumuza baktığımızda acaba şu kelimelerden karşılaşmadığınız var mıdır?

Little Big, Big Star, Marko Delli, Conan Jeans, Lee, Weber Jeans ve Galila Restaurant, LC Waikiki, Rodi, Big Free, Tifanny, Cotton Shop, Benson Jeans, McDonald’s, Burger King, Pizza Hut, Domino’s Pizza, Caroussel, Galleria, Capitol, Atrium, Carrefour, Groseri Market, Coiffeur Angle gibi telaffuzda bile zorlandığımız belki binlerce yabancı isim Kimi mağaza, kimi lokanta, kimi kasap, kimi alışveriş merkezi…

Tamamı yabancı olanların yanında yarı yarıya yerli olanları belki daha az yadırgar olduk

Special dürüm, ekmek shop, light köfte gibi… Rainbow Kasabı, Kadir Has Center, Dürüm Land, Cafe Beyzade, Galaxy Alışveriş Merkezi, Ev Shop, Yeşil Plaza, Vatan Computer gibi

Ama millet olarak Türkçe’yi veya yerliyi yabancılaştırmada da çok mahiriz Aslında buna tam yabancılaştırma diyemeyiz “Yabancı” gösterme gayretinden başka bir şey değil…

CoonDra (Kundura), Mardini (Mardin), Velini (Veli), Efendy (Efendi), Eskidji (Eskici), Laila (Leyla), Kiosk (Köşk), Zift (Zift), Ramsey (Remzi) gibi Türkçe’den bozma yabancı isimlere ne dersiniz?

Sakashi (Salih Kaya isminin ilk heceleri ile Japon malı havasını veren ”shi” eki), Yu-Ma-Tu (Yunus, Mahmut ve Tuncer isimli üç kardeşin isimlerinin ilk heceleri), BEMS (Baba, Emine, Mustafa ve Sabri isimlerinin ilk harfleri) gibi yabancı havası verilen kelime, isim ve markalar…

Sonuç

Kendi dilimize yabancılaşma gerçeği artık çoğumuz tarafından hiç de yadırganmıyor Belki de kaçınılmaz veya sıradan görülüyor “Neden?” sorusuna cevap ararken bizdeki yabancı hayranlığından, özentiden kendi öz değerlerimizi koruma hassasiyetini kaybetmemize kadar yüzlerce gerekçe bulabiliriz

Özellikle hayranlık, özenti ve içimizde oluşan meyil sayesinde duyduğumuz yabancı bir kelimeyi kullanırken ilk bir-kaç denemede hafiften bir yabancılık çeksek de, çok geçmeden o kelimelerin Türkçe karşılıklarını da unutuyoruz Derken dildeki dönüşüm hayatın hemen her kesimine sirayet ediyor Yaygınlaşan kullanım içimizdeki yabancı hayranlığını ve özentiyi adeta kamçılıyor Yabancı hayranlığı bizi daha fazla yabancı kelime kullanmaya yöneltiyor Ve bir kısır döngü böyle devam edip gidiyor

Bu kısır döngünün bir yerde durdurulması, kırılması gerek Fert olarak, toplum olarak silkelenmemiz ve kendimize gelmemiz şart Başkası değil kendimiz olmalıyız Dilimiz eski sağlığına kavuşuncaya kadar çaba sarf etmeliyiz

Aksi takdirde torunlarımız “Türkçe” diye bir dilin varlığını sadece tarih kitaplarında okuyabilecekler, haberiniz olsun

Veli Sırım
Moral Dergisi

**Aragorn561** · 06-08-2009

cok hklısın :D:DD:D::DD: 'yeeees bendende turks derslere okkey okkey' :D:D:D:D:D:D gibi oldu

arkadaşım sana canı gönülden katılıyorum çünkü dilini kaybeden dininden ülkesine kadar herşeyini kaybeder

teşekkürler

Türkçemize Ne Yapıyoruz?

Türkçemize Ne Yapıyoruz?

Cevap : Türkçemize Ne Yapıyoruz?

Cevap : Türkçemize Ne Yapıyoruz?

06-08-2009	#1
GöKKuŞaĞı	Türkçemize Ne Yapıyoruz? Dilimize “naapıyos?” Hemen hemen bütün TV kanallarının reklam kuşaklarında “uçuyos, geziyos, konaklıyos, yiyos, içiyos, yatıyos, kalkıyos” gibi kelimeler ard arda sıralanıyor Bu kelimelerin Türkçe olduğunu kim iddia edebilir? Bu yanlış kullanımlar zihinleri tertemiz, körpecik çocuklarımız için belki de en az tehlikeli ve yanlış ifadeler bunlar Sadece dilimize değil çocuklarımıza “naaptığımızın” farkında mıyız? Uçuyos, geziyos, konaklıyos, yiyos, içiyos, yatıyos, kalkıyos… Bu ifadeler konuşmayı yeni öğrenen bir çocuğun dilinden dökülmüyor Eğitimsiz, kullandığı iki kelimeden birisi çirkin ve argo söz olan bir şahsa da ait değil Hemen hemen bütün TV kanallarının reklam kuşaklarında, üstelik müzik eşliğinde sıralanıyor bu sözler Ve en fazla çocuklar etkileniyor bu tür sözlerden, ifadelerden, konuşmalardan ve reklamlardan Zihinleri bembeyaz, tertemiz, körpecik çocuklarımız için belki de en az tehlikeli, sakıncalı ve yanlış ifadeler bunlar Şiddet, gayr-ı ahlakî söz ve sahnelerin çocukların iç dünyasında nasıl yer ettiğini düşünmek bile ürkütücü Evet, anadilimiz Türkçe Peki, en masumane diyebileceğimiz bu kelimeler nasıl bir Türkçe? Bu kullanılanlar “anadil”imiz olamaz Belki “TV Dili” veya “Medya Dili” demek daha doğru olur Öyle veya böyle bu dil çocuklarımızın zihnine en etkili, en kalıcı ve en kısa zamanda yer ediyor Tıpkı tekerleme gibi Ama kalıcı hasar bırakan tekerleme Sonradan düzeltmek, doğrusunu öğretmek de her geçen gün biraz daha zorlaşıyor Sokakta, parkta ve en kötüsü de okulda çocuklarımız bu dili öğreniyor Akşam televizyonun başına geçip adeta teslim olmuş vaziyette seyretmeye, bir adım ötesi bilgisayarın karşısına geçip “çetleşme”ye başlayınca hem öğrendiklerini pekiştiriyor hem kelime hazinelerine yepyeni kelime ve deyimler ilave ediyorlar Ama bunlar Türkçe değil Hem telaffuz hem mana yönünden bize ait değil Çok yabancı ve çok tehlikeli “Triplere girmek”, “oha falan olmak”, “ayar olmak”… Anlayan var mı? Tabii bu dile bir şekilde aşina olanlar hariç Üstelik bu dilin kendine has telaffuz tarzı da var Çekilmez oldun yaaa! Saçmalama ooooluuum! Bi kafa koycam şimdi! Yeme bizi ooolum! Ayıpsın! Naaaber? Çok kafa çocuk! Koptum! Adam uçmuş yaaa! Baaay! Wooow! Hemen söyleyelim, seçtiğimiz bu ifadeler mümkün olduğunca masumane örnekler Ya gerisi? Acayip Konuşuyoruz Rauf Tamer, 20042002 tarihli Star gazetesindeki köşe yazısında adeta feryat ediyor: “Acayip bir dil konuşuyoruz Televizyonlardan evlerimize ciyak ciyak yansıyan o sesler, hiçbir dile benzemiyor Sırf İstanbul Lehçesi’ni kaybetsek iyiydi Grameri kaybettik İmlayı kaybettik Noktayı, virgülü, kurguyu, vurguyu, hepsini kaybettik Bir ulus için toprak kaybetmek gibi bir şey bu Öylesine onur kırıcı” Evet dili kaybetmek benliğimizi ve kimliğimizi kaybetmek anlamına geliyor Kültürümüze, hatta kutsal değerlerimize yabancılaşmak anlamına geliyor Bu durumda kaybettiğimiz her kelime ve ifade kendimize biraz daha yabancılaşma demek oluyor Zira kaybettiğimiz ve terk ettiğimiz her bir kelimenin yerini başkalarının kelimeleri dolduruyor Başka inanç, din ve kültürün kelimelerini kullandığımız ölçüde de onların kalıpları ve anlam kapsamı içerisinde düşünmeye başlıyoruz Hatta bu tehlike, karşılığı bizde olmayan ve Türkçe bir karşılık ortaya koyamadığımız teknolojik vasıtalar için de geçerli Yeni bulunan ve yeni üretilen aletler, ülkemize gelirken sadece isimleriyle değil, onları üreten toplum ve milletlerin kültürüyle, inancıyla, kutsalıyla birlikte geliyor Air-conditioner, disket, faks, kamera, kompakt disk, monitör, printer, radyo, televizyon, tubeless, video, walkman ve daha yüzlerce kelime… İsimleri ve kullanım yöntemleriyle neredeyse hayatımızı kökten değiştiriyor Kendimize yabancılaşmanın göstergelerinden birisi de yabancı kelimelere Türkçe’ymiş gibi bir kılıf uydurmamız Fakslamak, zaping yapmak, zaplamak, zumlamak, dont panik, herıld yani, no problem, fokuslamak, fifti fifti, non stop yolculuk, şu halleriyle ne kadar masumlar değil mi? Sokakta Yabancıyız Evimizden dışarı çıktık Bir sokak veya caddede yürümeye başladık Sağımıza-solumuza baktığımızda acaba şu kelimelerden karşılaşmadığınız var mıdır? Little Big, Big Star, Marko Delli, Conan Jeans, Lee, Weber Jeans ve Galila Restaurant, LC Waikiki, Rodi, Big Free, Tifanny, Cotton Shop, Benson Jeans, McDonald’s, Burger King, Pizza Hut, Domino’s Pizza, Caroussel, Galleria, Capitol, Atrium, Carrefour, Groseri Market, Coiffeur Angle gibi telaffuzda bile zorlandığımız belki binlerce yabancı isim Kimi mağaza, kimi lokanta, kimi kasap, kimi alışveriş merkezi… Tamamı yabancı olanların yanında yarı yarıya yerli olanları belki daha az yadırgar olduk Special dürüm, ekmek shop, light köfte gibi… Rainbow Kasabı, Kadir Has Center, Dürüm Land, Cafe Beyzade, Galaxy Alışveriş Merkezi, Ev Shop, Yeşil Plaza, Vatan Computer gibi Ama millet olarak Türkçe’yi veya yerliyi yabancılaştırmada da çok mahiriz Aslında buna tam yabancılaştırma diyemeyiz “Yabancı” gösterme gayretinden başka bir şey değil… CoonDra (Kundura), Mardini (Mardin), Velini (Veli), Efendy (Efendi), Eskidji (Eskici), Laila (Leyla), Kiosk (Köşk), Zift (Zift), Ramsey (Remzi) gibi Türkçe’den bozma yabancı isimlere ne dersiniz? Sakashi (Salih Kaya isminin ilk heceleri ile Japon malı havasını veren ”shi” eki), Yu-Ma-Tu (Yunus, Mahmut ve Tuncer isimli üç kardeşin isimlerinin ilk heceleri), BEMS (Baba, Emine, Mustafa ve Sabri isimlerinin ilk harfleri) gibi yabancı havası verilen kelime, isim ve markalar… Sonuç Kendi dilimize yabancılaşma gerçeği artık çoğumuz tarafından hiç de yadırganmıyor Belki de kaçınılmaz veya sıradan görülüyor “Neden?” sorusuna cevap ararken bizdeki yabancı hayranlığından, özentiden kendi öz değerlerimizi koruma hassasiyetini kaybetmemize kadar yüzlerce gerekçe bulabiliriz Özellikle hayranlık, özenti ve içimizde oluşan meyil sayesinde duyduğumuz yabancı bir kelimeyi kullanırken ilk bir-kaç denemede hafiften bir yabancılık çeksek de, çok geçmeden o kelimelerin Türkçe karşılıklarını da unutuyoruz Derken dildeki dönüşüm hayatın hemen her kesimine sirayet ediyor Yaygınlaşan kullanım içimizdeki yabancı hayranlığını ve özentiyi adeta kamçılıyor Yabancı hayranlığı bizi daha fazla yabancı kelime kullanmaya yöneltiyor Ve bir kısır döngü böyle devam edip gidiyor Bu kısır döngünün bir yerde durdurulması, kırılması gerek Fert olarak, toplum olarak silkelenmemiz ve kendimize gelmemiz şart Başkası değil kendimiz olmalıyız Dilimiz eski sağlığına kavuşuncaya kadar çaba sarf etmeliyiz Aksi takdirde torunlarımız “Türkçe” diye bir dilin varlığını sadece tarih kitaplarında okuyabilecekler, haberiniz olsun Veli Sırım Moral Dergisi __________________ Bıçak soksan gölgeme, Sıcacık kanım damlar Girde bak bir ülkeme: Başsız başsız adamlar NFK GaLiBa Bu GeCe YaĞMuRDa GöKKuŞaĞı MiSali GüLeRKeN aĞLaMaNıN ZaMaNı

06-08-2009	#2
Aragorn561	Cevap : Türkçemize Ne Yapıyoruz? cok hklısın :D:DD:D::DD: 'yeeees bendende turks derslere okkey okkey' :D:D:D:D:D:D gibi oldu arkadaşım sana canı gönülden katılıyorum çünkü dilini kaybeden dininden ülkesine kadar herşeyini kaybeder teşekkürler __________________ BU İMZAYA ERİŞİM ENGELLENMİŞTİR Ankara 1 Sulh Ceza Mahkemesi, 30-10-2008 tarih ve 2008/666 nolu kararı gereği bu imza TELEKOMÜNİKASYON İLETİŞİM BAŞKANLIĞI'nca engellenmiştir