Arada Bir Bunaldığınızda Bu Yazıyı Okuyun

Bir zamanlar bir psikoloji kitabında okuduğum bir bölüm vardı

Hayatın ve getirilerinin kıymetini anlamak için tavsiye edilen bir metod vardı içinde

Deniyordu ki; "arada bir, çok bunaldığınızda,hayatın sizin için çekilmez hale geldiğini düşündüğünüzde kendinize 10 dakika ayırın ve kendi cenaze töreninizi düşünün"

Cümleyi ilk okuduğumda çarpılmıştım

Ben girişin akabinde pozitif bir gelişme ve tavsiye bekliyordum

Ama " kendi ölümümüzü ve cenazemizi " düşünmemiz tavsiye
ediliyordu

Tüylerim diken diken oldu ve yazarın saçmaladığını düşündüm o an
Ama önyargı düşmanı biri olarak okumaya devam ettim




Özellikle insanların sizin için neler söyleyeceklerini, onlar için ne ifade ettiğinizi hissetmeye çalışın

Diyordu ki; " bunları düşündüğünüzde dünyadaki yerinizi, dünyayı terkettiğinizde oluşacak boşluğu, sevdikleriniz ve sizi sevenler için öneminizi anlayacaksınız

O andan geriye dönme şansınız olmadığını, hayat denen kredinizin bittiğini ve onlara yanıt verme şansınız olmadığını düşünün


Tekrar sarılma, bir kez daha öpme ihtimalinizin bittiğini hissedin





Dünyadaki küslüklerin, ayrılıkların, kavgaların
yanında bu acının ve geri dönülmezliğin korkunç
çaresizliğini yaşayın

Bırakın canınız yansın,
bırakın alevler içinde kavrulsun tüm ruhunuz

Orada, o musalla taşında düşünün kendinizi

Seyredin şu an çevrenizde olanların yüz ifadelerini

Akıllarından ve yüreklerinden geçen
cümleleri hayal edin




Kitaba devam etmeden bıraktım kenara ve gözlerimi kapatıp aynen düşünmeye başladım

Eşimi, oğlumu, annemi, babamı, kardeşlerimi ve diğer tüm
çevremi oturttum tek tek kendi cenaze törenimdeki yerlerine

Birer birer yerleştirdim tabutumun çevresine hepsini

Hayatımda çok nadir bu kadar canım yanmıştı

Görüyordum işte "babaaaa" diye ağlayan biricik oğlumu

Eşim kucağında "ağlayan emanetimle" ayakta durmaya çalışıyordu per perişan

Koca çınar babacığım, belli belirsiz dualar okuyordu,
o gözümden hala gitmeyen vakur duruşuyla

Annem, ciğerinden bir parça canlı canlı koparılmış gibi
hem içine hem dışına akıtıyordu gözyaşlarını





Kardeşlerim, akrabalarım
"çok erken gitti, doyamadı oğluna" diyordu acıyan ses tonlarıyla

Ve dostlarım Onlar da şaşkındı

Bazısı "daha dün birlikteydik, nasıl olur" diyordu

Sonra anladım yazarın ne demek istediğini daha devamını
okumadan kitabın

Bunları seyredip onlara "hayır ölmedim, burdayım"
demek istedim hayal olduğunu unutup




Farkındalık önemli bir kavramdır psikolojide

Belki de hiç aklımıza gelmeyen ve gelmeyecek bir farkındalığı göstermek istemişti yazar

Kitabı okumaya ne gücüm kalmıştı, ne de isteğim

Almam gereken dersi ve mesajı almıştım

Şimdi ne kitabın adını ne de yazarı hatırlamıyorum

Şu an bunları yazarken bile çok kötü oldum

Bu olayda tek farkındalık da yok üstelik

Biraz kendime geldikten sonra devam ettim
hayatımın en zor hayaline

Sırada çevremdekilerin ölümümün akabinde
neler söyleyecekleri vardı


Usulen ve nezaketen söylenenlerin dışında




Onlarda bıraktığım izleri,
yaşananları ve yaşanamayanları elden geçirerek
ben konuşturacaktım hayalimde

İçlerini okuyacaktım, senaryo bana ait olarak

Yaşarken neler yazmıştım, ölümümle neler okuyacaktım

Gerçek duygularıydı ulaşmaya çalıştığım, ölüm acısının etkisiyle girilen duygusal mod değildi, deşifre etmem gereken metin

Canım oğlumun söyleyecek çok şeyi yoktu

Özleyecekti, yokluğumu hissedecekti
Ağlayacaktı aklına geldikçe

Belki ölümün ne anlama geldiğini hissedecek yaşa gelinceye kadar
sıradan bir üzüntünün ötesine geçmeyecekti duyguları

Ama hayal bu ya, 18-20 yaşına getirdim 2 saniyede oğlumu

"hayal - meyal hatırlıyorum be baba seni




Keşke şimdi yaşıyor olsaydın da erkek erkeğe sohbet etseydik seninle

Bak mezuniyet törenimde de babasızdım

Askere giderken kimin elini öpeceğim senin yerine

Diyecek canı yanarak bir köşede

Sevgili eşim Benim muhteşem hatunum
Nasıl dayanır bensizliğe?

O ki, benim için her şeyini feda edip koşmuştu bana

Hayatının tek adamı şimdi toprak olacaktı

Bir daha " Seni seviyorum " diyemeyecekti

Bir daha hevesle açamayacaktı çalan kapıyı

Ve her gelen gece bensizliğini haykıracaktı yüzüne

Her sabah da bensiz başlayacaktı koca gün





Tek cümlesi takıldı o an içime;

" Oyunbozanlık yaptın be böceğim, hani beraber ölecektik ?"




Babam-annem,o bugüne kadar evlat olarak
mutlu edecek hiçbir şey yapamamanın acısıyla
kahrolduğum güzel insanlar

Helaldi şüphesiz hakları

Bilerek hiç kırmamıştım onları

Üzerine titredikleri evlatları onlardan önce göçmüştü işte önlerinde ve dualarına muhtaçtım

Kaç anne ve babanın çekebileceği bir acıydı ki evladının cenazesinde bulunmak

Herhalde insanın uzun yaşadığına üzüldüğü nadir
anlardan olsa gerek




Diğerlerine geçmiyorum

Bu yazıyı şu an yazıp sizlerle paylaştığıma göre
"diğerlerine" artık sizler de dahilsiniz

Düşünün, bir gün bir mail ulaşıyor mail-boxınıza "ölmüş“ diye

Sizler kimbilir neler düşünür ve yazardınız

Eşim şu an yanımda ağlıyor, sanki gerçekmiş gibi

Oysa ki yazarın amacı "Yaşamanın ve hala nefes alıyor almanın kıymetini" göstermekti

Benim de öyle

Lafı çok uzattım farkındayım
Ama dediğimiz çözümü zor süreç 2 satırla özetlenemeyecek
kadar girintili çıkıntılı





Ben o gün kurduğum o hayalle, canımın tüm yanmasına rağmen
YENİDEN DOĞDUM

Bilgisayar diliyle "format attım hayatıma"

Sahip olduklarımın farkına vardım ve hala nefes
alıyor olduğum için şükrettim

Gözlerimi açtığım anda o kötü ve acı sahne bitmiş,
oyun perde demişti


Peki ya hayal değil de, gerçek olsaydı ve perde bir daha açılmamak üzere kapansaydı

Belki gerildiniz, kötü oldunuz ama devamını
getirirseniz buna değer bence

İşte bu final bu yazıyı buraya kadar okumanıza değmiş olmalı





Ben bu akşam melankoliğim ve biraz abartmış olabilirim

Hani sanatçı ve şairiz ya ondandır belki

Bence bu yazıyı sadece okuyarak bırakmayın


LÜTFEN ARADA BİR,
BURADAN ALDIKLARINIZI TARTIN,
DÜŞÜNÜN VE HAYATINIZI GÖZDEN GEÇİRİN

Ölümün kime ve ne zaman geleceğini
Yüce Allah' tan başka bilen yok

İşte bu yüzden hazır yaşıyorken ve
nefes alıyorken yapabileceklerinizi yapın,
ertelemeyin





Sizi sevenlere ve sevdiklerinize
daha fazla zaman ayırın

Bilerek - bilmeyerek
kırdığınız kalpleri tamir edin

Ve en önemlisi;

VERDİĞİ-VERMEDİĞİ,
ALDIĞI-ALMADIĞI HERŞEY İÇİN,
TEKRAR TEKRAR ŞÜKREDİN YÜCELER YÜCESİ YARADAN'A

CAN DÜNDAR