Kibr (Kibir):

KİBR (Kibir):

Kendini başkasından üstün görme

Kur'ân-ı kerîmde meâlen buyruluyor ki:

Onu hatırla ki, meleklere; "Âdem'e (hürmet olarak) secde edin" demiştik de bütün melekler secde etmişlerdi Ancak iblis secde etmekten yüz çevirip kibirlendi ve kâfirlerden oldu (Bekara sûresi: 34)

Yeryüzünde haksız yere kibirlenenleri, âyetlerimi anlamaktan (Kur'ân-ı kerîmi kabûlden) çevireceğim Onlar her mûcizeyi görseler de onu kendilerine yol edinemezler Fakat sapıklık yolunu görürlerse, onu yol edinirler İşte böyle hareket etmeleri, âyetlerimizi yalan saymalarından ve onlardan gâfil bulunmalarından dolayıdır (A'râf sûresi: 146)

Kalbinde zerre kadar kibir olan Cennet'e girmeyecektir (Hadîs-i şerîf-Müslim)

Kibir, gurur ve övünme gibi duygular insanın içine çuvaldız gibi saplıdırlar İnsanın kibirlenmesi, kendinde gördüğü fazîletlerden ileri gelir Ancak, insan evliyâdan bir mübârek zâtı tanıdığı zaman, bütün bu fazîletlerin, kesinlikle ve gerçek olarak Allahü teâlâda bulunduğunu anlar Kendisinde bulunan her şeyin, Allah tarafından emânet olarak verildiğini görür (Ali Havvâs)

Kendisinden daha fazla ilmi olan bir kimseyi görüp de ondan kibir ve gururundan dolayı istifâdeye çalışmayan kimse, en büyük câhildir (Ahmed Rifâî)