Yaşamdan Neler Öğrendik

Anne ve babamın birbirlerine bağırmalarının beni ne kadar korktuğunu…

Yaş 7
Meşrubat içerken gülersem, içtiğimin burnumdan geleceğini…

Yaş 12
Bir şeyin değerini anlamanın en iyi yolunun bir süre ondan yoksun kalmak olduğunu…

Yaş 13
Annemle babamın elele tutuşmalarının beni daime mutlu ettiğini…

Yaş 15
Bazen hayvanların kalbimi insanlardan daha fazla ısıttığını…

Yaş 18
İlk gençlik yıllarımın keder, şaşkınlık, ıstırap ve aşktan ibaret olduğunu…

Yaş 24
Aşkın kalbimi kırabileceğini ama buna değer olduğunu…


Yaş 33
Bir arkadaşı kaybetmenin en kestirme yolunun ona ödünç para vermek olduğunu…

Yaş 36
Önemli olanan başkalarının benim için ne düşündükleri değil, benim kendi hakkımda ne düşündüğüm olduğunu…

Yaş 38
Eşimin beni hala sevdiğini, tabakta iki elma kaldığında küçüğünü almasından anlayabileceğimi…

Yaş 41
Bir insanın kendine olan güveninin, başarısını büyük oranda etkilediğini…

Yaş 44
Annemin beni görmekten her seferinde sonsuz mutluluk duyduğunu…

Yaş 46
Yalnızca minik bir kart göndererek bile birinin gönlünü aydınlatabileceğimi…

Yaş 49
Herhangi bir işi yaptığımdan daha iyi yapmaya çalıştığımda o işin yaratıcılığa dünüştüğünü…

Yaş 50
Sevgi, evde üretilmemişse, başka yerde öğrenmenin çok güç olabileceğini…

Yaş 53
İnsanların bana, izin verdiğim biçimde davrandıklarını…

Yaş 55
Küçük kararları aklımla, büyük kararları ise kalbimle almam gerektiğini…

Yaş 64
Mutluluğun parfüm gibi olduğunu, kendime bulaştırmadan başkalarına veremeyeceğimi…

Yaş 70
İyi kalpli ve sevecen olmanın, mükemmel olmaktan daha iyi olduğunu…

Yaş 82
Sancılar içinde kıvransam bile başkalarına baş ağrısı olmamam gerektiğini…

Yaş 90
Kiminle evleneceğin kararının hayatta verilen en önemli karar olduğunu…

Yaş 95
Öğrenmem gereken daha pek çok şeyler olduğunu…


Öğrendik ve öğrenmeye devam edeceğiz…Hayat bir okul ve yaşımız ne olursa olsun hala öğrencileriyiz biz!!!

teşekkürler