Eyluldu Vakıtlerden

Sustun ya


Ardın sıra sustu kuşlar

Eylül ‘ dü vakitlerden

Ve ağır kanamalı bir gülüş artık zaman

Çığlıkları tutsak


Bir yalnızlık salınır odamın duvarlarından

Üstüme yığılır sonra

Ben haykırırım zamana inat

Üryan çığlıklar doldurup dudaklarıma


Sustun ya

Gömüldü bakışların muhabbeti

Ant içilmiş bahar sustu

Yumruklarım sustu

Ve meydan meydan verilmiş kavgalar sustu


Iraklaşmış bir tebessüm şimdi sevda

Sokaklar çıkmaz

Köşe başları tutuldu

Ve doğruldu namlular

Şafak sustu


Sustun ya

Zebaniler arasında ezildi ruhum

Eylül ‘ dü vakitlerden

Kuşatılmıştı ordularım

Mahpus sustu

Parmaklık sustu

Ölüm üzre edildi bütün kelamlar

Kalem sustu

Kağıt sustu

Şiir sustu


Bir çirkin surat ses verdi pencere ardından

Sırıtkan bir eda takınıp

Cellat konuştu

Urgan konuştu

Dâr ağacı konuştu


Ve ölüm sustu





İmdat Özcan