Dostunun Dostuna Dost Ol

Dostunun Dostuna Dost Ol - Ebubekir Mücevher
Var olandan öte varlığa adımlar atılan bir yolculuğun hülyasına gözlerini açmıştı deli yüreğim Akdenizin sıcak denizlerinden ve kumsallarından Torosların ulu başlarına doğru yürürken yüreğim, yolların kıvrımında ince bir sızı ve boşluk taşıyordu eline almıştı kalemi sanki cümle ordusunu sefere hazırlamaya başladı


Neydi yazmak istediği ? düşündü , durdu soluklandı kalemi sadece anlamsız çizgiler çizebiliyordu kapattı ve seyretmeye başladı Ulu çam ağaçlarının yeni süyen ve koyu yeşille açık yeşili farkettiren boy atışlarını , sonra o kozalaklarına dikildi gözleri kat kat , apartmanlara benziyordu , her gözünde bir dünya , bir yuva işli ağaçlar her kuş için bir ağaç dünyadır dedi kendi kendine


Uzaklarda bir köy denen köyün üst yakasından geçerken , zulasındaki son sigaranın bittiğini görerek bakkalın önünde durdu Yavaşca arabadan indi , güzel havayı burnunun tüylerinden süzerek ciğerlerine doldurdu ve kana kana çekti içine Bakkaldan sigarasını aldı , ve karşıdaki asırlık çeşmeden , tahta bardağa soğuk bir su doldurdu yanmış ciğerlerine çok iyi gelmişti


Köy halkının hayrat olarak yaptırdığı , kamelyaya oturdu , ve hayrına verilen çayı doldurdu Paketinden bir sigara çekerek çayın dumanına , sigarasının dumanını buladı karşıdan değneği ile gel seksen yaşlarındaki dedeyi süzmeye başlamıştı


Üzerindeki elbiseleri , öylesine tarumar olmuştu ki tıpkı tarihi bir anıt gibiydi bırak içindeki insanın yaşını en az elbisesi bile 20 senelikti , eskimiş pulpul olmuş kemeri ile , ağırlığı altında silkinen lastik ayakkabıları ile sessiz adımlarla yaklaşıyordu, geldi geldi ve durdu


- Selamun aleykumdedi Ama o selamda başka bir sıcaklık başka bir doğallık vardı

Aleykum selam dedim yutkunarak Yerimden kalkıp saygılı bir şekilde yer gösterdim

- Çay içermisin dedim başını salladı çayını doldurdum şekerini önüne koydum

Oda kendini tanıtmaya koyuldu Adım dedi Ali buralarda herkesin lakabı vardır bana da Aşık ali derler

-Ya sen dedi

Şaşa kaldım kendi , yörelerimde kendimi yabancı hissettim nasıl tanıtacağım kendimi diye düşünürken , dilimden dedemin adını söylemek ve onun torunuyum demek geçti


Ben dedim Sarıbaş ibrahim`in torunuyum

Bu sözden sonra Aşık ali`nin gözlerinde bulgur bulgur yaşları görünce çok şaşırdım, onca kilometre vardı köyüme soy memleketime ama sanki aynı evde büyümüş iki kardeş nazeninliğinde içlendi ağlıyordu sonra nasırlaşmış ellerini gözlerine götürerek yaşlarını sildi


-Öylesine bir insandı ki Sarıbaş ibrahim , yahudisi müslümanı ayırmaz , evinin önünden geçeni asla salmazdı karnını doyurmadan bir selam edip muhabbet etmeden dedi çok yemeğini yedik rahmetlinin , bir vefa borcu varmış gibi tuttu kolumdan sizi yemek yedirmeden salmam , illa bir acı kahvemi içeceksiniz dedi çok şaşırmıştım

-Ne gerek var ali dedem dedim

Bastonunu bir kılıç gibi sallayarak şaka ile karışık dizime vurdu siz bilmezsiniz dedi

Başladı manilerini dizmeye


Giyersinzi kotu , söylersiniz kötü

Siz ne bilirsiniz ahbabı , dostu

Sene 1946 öyle bir kıtlık oldu

Yolda yürümeye çarık yoktu

Şimdi giyersiniz , potini botu

Siz ne bilirsiniz ahbabı , dostu


Pilav ile ayranla büyüdük bizler

Şimdi yersiniz türlü nimeti, balı kaymağı eti sütü

Bir kahvenin hatırı kırk yıldı , bilirdik ahbabı dostu

Bizde dostun sidiğinin sidiği bir birine dosttu


dedi dahası aklıma kalmamış uzunca bir mani idi


Öğrendim ki dostluk dosta değil , dostun soyuna dostun dostuna olur


Sonsuz ve Baki Dostluklarla



Ebubekir Mücevher