Bugün Sensizliğin Kaçıncı Günüdür

Bugün sensizliğin kaçıncı günüdür, artık saymıyorum

akşam bütün esmerliğiyle çökünce kentin üstüne, kaldırımlardaki ayak sesindir herkes sensin biraz, hiçbiri sen değil!


kimselere soramaz oldum seni neredesin sevgili! kiminlesin? sormalara gücüm yok benim aynalara yüzüm yok aslında, geçmişe ilişkin her şeyi unutmak vardı, anılarda sen olmasan saçlarıma sinen kokun olmasa yüzün olmasa kendimi bir bulup bir yitirdiğim sesin olmasa, duyduğumda bütün duygularımı mühürleyen unutmak vardı, anlamıyorsun, seni bu kadar sevmesem


yazık, ne çok değiştik ikimiz de sen sevgili sıcaklığını yabancı tenlerde arıyorsun; ben yanında bayramlığına sarılan çocuklar gibiyken, şimdi yaşama ilişkin hiçbir şey düşünemez olmuşsam söyle sevgili, hangi aşk masalıydı kandıran ikimizi?


sana ah etmem, tanırsın beni ama tanrı'nın gücüne gidecek, korkum bu bilinmedik zamanlarda apansız daldığında beni anımsayacaksın en son gördüğünde nasılsam, öyle anımsayacaksın tanımsız korkular bölecek uykunu unutamayacaksın


bugün sensizliğin kaçıncı günüdür, artık saymıyorum akşam bütün esmerliğiyle çökünce kentin üstüne, kaldırımlardaki ayak sesindir herkes sensin biraz, hiçbiri sen değil


gel, son kez gör beni, artık tanıyamazsın bir zamanlar bakmalara kıyamadığın gözlerime bak, belki yalnızca onları koruyabildim, hepsi bu


gel de gör beni, yanımdan ayrılma cansız kalırsam kollarında, darılma


Kenan Kalecikli