Çelişki

Çelişki Hikayesi - Gerçek Hayattan Alıntıdır - Hikayeler - Havva Gülbeyaz

Yolda iki taş takıldı ayağıma her birine çarpmadan geçebilseydim acı çekmeyecektim Birden tökezledim Önce kendimi çok farklı bir yolda buldum Çarpma esnasında acıyla yolumu kaybetmişim Geri dönmekten korkan benliğim ilerisini de parlak görmüyor ki�

Ani verilen kararlar insanları yanlışa götürür ve hayatı boyunca bir çukura hapseder İşte böylesi bir çırpınış benimkisi İnsanlara güvenmek hem de sonsuz ve karşılıksız�Bakmışsın ki arkandaki ordu kaybolmuş Nasrettin Hoca fıkrasındaki gibi�Dostlara sitemim ve haykırışlarım�Bugün birine telefon açtım sesimi duyunca ağlamaya başladı Neden ağladığını sormadım çünkü biliyordum O da biliyordu beni incittiğini�Yine dedim ki ona ağlama boş ver hayat böyle�Bana haklısın siteminde ama teselli verecek kelime bulamayınca seninle konuşmaktan çekiniyorum Belki de haklıdır düşüncesinde dostlardan beklenen yardım değildir ki içindeki kırık dökük duyguları aktarıp bir nebze rahatlamaktır Ne yazık ki insan oğlu diğer hayvanlardan çok farklı�Hayvanlar birinin canı yandığında populasyonun diğer fertleri yaralı olan ölünceye kadar başında bekler Öldükten sonra leş yiyiciyse bu hayvan ölüyü besin zincirinde üstlendikleri görev itibariyle parçalayıp yer Ama insan öyle mi her cinsi içinde barındırıyor Leş yiyicisinden diri diri yiyene kadar hepsi mevcut� Nasıl olmuşta hayvanlar insanı hayvanlar alemi içerisine kabul eder� Daha farklı bir kategoriye konmalı� Düşünen hayvan denmeli ama düşündüğünü algılamayan diye devam etmeli familyası�Nerden geldiysem insanın taksonomik sınıflandırılmasına asıl anlatmak istediğim saptığım yoldu O yolda neler vardı neler? Dost görünen çıkarcı insanlar emeğini sömüren canavarlar�Sonra geldiğim nokta ortada�Bu nokta öyle ince ki her an kayabilirsin İnançların zedelenir ya da teslim olursun inandığın değere�Benim için geçerli değil bu teslimiyet�Düşünen yargılayan benliğim sorgulamadan teslim olmaz İşte bu yüzden yaşadıklarım Teslim olmadan ben bilirim edalarıyla çıktım yola oysa ki ne kadar çok şey varmış bilmediğim� Metafizikçi olsaydım daha mı kolay olurdu hayat diyorum kendime Diyalektik düşünce bilgiden yola çıkıp bilinmeyenleri çözme çabası ve bitiremediğin bilgiler sürüsü zarar üstüne zarar getiriyor sana�Sana diye kendime söylüyorum işte keşke başkalarına söyleseydim Kendisiyle konuşan bir insanın başkasıyla konuşacak vakti olmuyor ya da kendini eleştiren insan başkasını eleştirmeye fırsat bulamıyor Ama bilgisiz olup da her şeyi bildiğimi düşünmeyi ne kadar çok isterdim Ya da acı çekmeden çok acı çektim demeyi�Paylaştığım vakitler birileri ne kadar güçlüsün diyerek gıbteyle bakınca yine sinirleniyor benim zıt benliğim� Bu benlik belki de en büyük düşmanım�Şimdi ne yapmalıyım derken karar verdim Küçük bir köye gidip istirahata çekileceğim Bu hayatın yorgun düşüren koşuşturmalarından uzak�Hatta çok sevdiğim kitaplarımdan kaçıp saklanacağım�Birilerinin yaptığı gibi toprağı işleyip sadece o bazda ele alacağım hayatı Fizik biyoloji antropoloji astronomi arkeoloji felsefe yeter artık� Gidin çekin elinizi üzerimden diye haykıracağım desem yanı başımda bekleyen kitaplar gülümsüyor bana�Ben onlarsız onlar bensiz yapamaz biliyorum Girdiğim bu çukur sürükleyecek beni� Çelişkilerle geçecek yaşamım her bir çelişki ardında yeni sayfalar açacağım Mutlak doğruya ulaşmak için verdiğim mücadeleden kurtulamayacağım Ölüm mü sonu doğrunun yoksa�



Havva Gülbeyaz