Niye Aldandık, Biz Iz Onu Hiç Anlayamadık!

Gözlerimi
Uyku tutmayan
Ne sancılar nüfus ediyor


Dilimin ucunda
Beklettiğim oysaki
Yalnızca senin adındı


Senin adına
Melalimde kurmuş
Olduğum cümleler
Bir aman vermiyordu
Sabrımı oldukça tüketiyordu


Çıkmak istiyordu
Hayatın imbiklerinden
Bir hışımla tutunarak
Hikâyeler anlatacaktı sana
Bir bir hiç durmaksızın


Uzak kaldığı
Merakın fevkinde
Yaşadığı serencamı
Hasretin elinden almalıydı
Artık bir daha vermeden


Senin sevdiğin şiirler
Bazen de mırıldandığın türküler
Düşüncelerinle resmettiğin
O silinmeyendi güzellikler


Yüreğimde
Hissettiğim sadece
Onunla hemhal ettiğim
Şimdilerde ben ne kadar
Keyifliyim çünkü seninleyim


Hani sineden
Sabrı alıp götüren
Kuru ayazlar var ya
Yanmayan ocaklarda aç
Sefil bir odada uykular kalsa


Tütmeyen bacalarda
Yorgansız sabahlarda
Uyanılır ya
Sanki yaşamak
Onu anlamak
Hayatı kucaklamak canla


Ne ağaçlar
Ne de bir zamanların
Güzelliğinde yapraklar
Sana gelmek için mi dalları
Bıraktılar tüm uçan o kuşlar


Karlar dahi
Kararmaya yüz tuttular
Sevinç mi umuttular
Mezarlar nazar edenlere
Anlatırlar altında topraklaşanlar


Ey sevgili
Sen sevsen de
Sevmesen de ne
Çıkar ki artık
Biz seninle toprak için
Aynı mazide yaşayan bir kandık


Kalktık
Halkalandık
Anlamak için
Bu zamanları yaşadık
Aşk içinde saklı kaldık halada
Onun yüceliğini anlamadık




Mustafa CİLASUN