İçimi üşüten, Kalbime Seslenen O Gece!

Yine
Karanlık
Her bir tarafı
Teklifsizce kaplamıştı


Gökyüzü
Umutlar için bahtı
Yıldızların ışığı vardı


Işıklar
Ah ışıklar
Ne çok uzaktı


İçim
İçimi almıyordu
Yüreğimi burkuyordu


Hasretim
İşte bir ışığa
Yalnızca umuda


Ne açılmaz
Bir kapıymış
Kapılar kapandıkça
Umutlar bizarlaşırmış


Ey kapı
Sinemde ki
Âlemde ne hicran


Gönül
Ufkum perişan
Ruhum ki öyle zindan


Her taraf
Kendince karanlık
İçimde katlanan yanık


Hasret
Bir umuda,
Gönül beklenen
Sevdaya çok kanık


Yollar
Artık karanlık
Duvarlarda kayık
Artık zihnim çok bulanık


Öyle
Adımlıyorum
Nereye
Doğru gittiğimi
Nedense bilmiyorum


Ben
Karanlığa
Geceler de kalana
Öylece sarılıyorum
Kim ne derse


Bilinmeyende
Odaklaşan her şeyi
Müteredditliğimle
Doyasıya solumaktayım

Aşk
Nuru aydınlık
Kimisine göre
Çok bir karanlık


Elbette
Hem de nasıl
Bir karanlık ışığı
Muştulayan aydınlık


Her an
Çekim artıyor
Benliğini parçalıyor


Sakince
Alıyor seni içine
Bedenini uzaklaştırıyor


Manalaşıyor
Sevda haz alıyor
Aşk manada yaşanıyor




Mustafa CİLASUN