Günler Hızla Geçiyor

Günler Hızla Geçiyor Hikayesi - Hüzün Hikayeleri - İclal Adyın Yazıları - Günler Hızla Geçiyor İclal Aydın

Hayatında imzalı resim istediğim tek ünlü ya da ünlü grubu Mazhar Fuat Özkan'dı Ortaokul ikinci sınıftaydım Bir gün okul dönüşü bir baktım, su sayacının üzerinde bir zarf Fuat yazmış, yollamış Sevinçten öleceğimi sanmıştım Gittiğim ilk konser de onlarınkiydi zaten Ankara'da Arı Sineması'nda bir konser vermişlerdi, yıkılmıştı ortalık Bak, yıllar sonra evlendiğim adam da o konserde bağrışan veletlerden biriymiş Nereden bileceksin? Biri gelse dese ki sen bu adamla evleneceksin büyüyünce, bir çocuğun olacak ve o çocuğun imzalı resmini isteyenler olacak, kim inanırdı ki?


Ne "hicranlı" kuşağız biz

Günler bir telaş geçip gidiyor işte Yeni yıla ne kadar az kaldı Dün bir yazıda "nostaljinin yaşı 30'a düştü" diye bir cümle vardı Vallahi bunda payımız büyük galiba Geçtiğimiz hafta TV8'de benzersiz sinema programı ve özenilen çizgisi ile tanıdığımız Sevim Gözay'la sohbet ederken bir gerçek çıktı ortaya Biz Heidi, Candy, Uçan Kaz, en babası Taş Devri izleyerek; Kemalettin Tuğcu ve Gülten Dayıoğlu öyküleri okuyarak büyüdüğümüzden, bizim kuşakta ciddi bir hicranlı durum oluşmuş Hatırlıyorum da Marco vardı gemilerin arasında annesini arayan Yoksa babasını mı arıyordu? Yani bu "hayat ne kadar da hazin" atmosferinde büyüyen çocuklar doğal olarak şaşmaz mı şu olup bitene?

Aman çocuğunuzu kucağa alıştırmayın, aman odanıza almayın, aman şunu bunu yapmayın Kurallara hiç kulak asmıyorum Geçenlerde markette alışveriş yaparken sohbet ettiğim bir hanım, "o kadar çabuk büyüyorlar ki inanamıyorsunuz Su gibi akıp gidiyor zaman ve siz isteseniz bile öptürmüyorlar kendilerini Doya doya kucaklayın çocuğunuzu" dedi İşte sabahın altısında, saatlerce uyumamak üzere uyanan bebeğimiz nostaljinin kralını yaşatıyor bana o saatlerde Evde herkes uyurken uyanmayı, sabahın o saatinde mutlaka yapacak bir şeyler bulduğumu, Ayşegül kitaplarının benzersiz resimlerini, elbiselerimin küçülmesini, ilkokulun bitişini, ilk konser iznimi; bir sürü bir sürü şeyi

Grup Gündoğarken'in Sevgili Burhan'ı ya da şöyle diyelim, TV8'in benzersiz müzik programı Yorumsuz'un yaratıcısı Burhan Şeşen bir ileti yollamış geçenlerde bana "Mışıl mışıl uyurken bebeciğin, birden karşıdan karşıya geçerken bir şey olur mu diye düşünmeye başladığını göreceksin" diyor "Onun için endişelerin her gün büyür ve değişirken" Onu nasıl büyüteceğim, ona ne izleteceğim derken; "ya bana bir şey olursa?" diye düşünmeye başlıyor insan Ya bana bir şey olursa ona kim bakar? "Ya babasına bir şey olursa ne yaparız?"

Sabahın o saatinde, daha gün doğmamışken gözünü bana dikip bakan 35 günlük bu insancığımı neler bekliyor acaba? Dünyanın hiç de adil olmadığını henüz bilmiyor Büyüdüğünde eğer ben olmazsam yanında, anlatırlar mı acaba, "Annen seni şöyle beklemişti, böyle biriydi" filan diye "Neden geldiğini durmadan sorduğu bir dünya üzerinde okuduğu, şahit olduğu ve bizzat yaşadığı onca kötü şeye rağmen yine de yaşamaya değecek bir neden arayıp duran biriydi" derler mi?

Kim bilir?


Önemli: Bu yazıyı yazarken ben, bir not var masamda "Babasını yitirmiş, maddi durumu kötü, 1993 ve sonrası doğan, üçüncü sınıfı en az iyi ile bitiren, sağlık sorunu olmayan çocuklar Dârüşşafaka'da okutulmak üzere sınava alınacaktır

Tel: 0212 286 22 00"

Sabah gün doğmadan "Ben şimdi ne yapacağım?" diyen annelere uzanacak eller için inanılmaz bir dayanışma başladı Tüm adresler ve e-mail'ler birikiyor Düşündüğümden de büyük olacak bu kampanya Para yardımı yok Ağır bir sorumluluk bu Ben sadece somut ihtiyaçları olanla buna cevap verecek olanlar arasında bir köprüyüm


İclal Aydın