Yaman Dede'den Efendimize Müthiş Bir Naat.. |
11-04-2012 | #1 |
Prof. Dr. Sinsi
|
Yaman Dede'den Efendimize Müthiş Bir Naat..Yaman Dede'den Efendimize Müthiş Bir Naat Dahilek Ya Resulallah Gönül hûn oldu şevkınden boyandım yâ Resûlallâh Nasıl bilmem bu nîrâna dayandım yâ Resûlallâh Ezel bezminde bir dinmez figândım yâ Resûlallâh Cemâlinle ferah-nâk et,ki yandım yâ Resûlallâh Yanan kalbe devâsın sen, bulunmaz bir şifâsın sen Muazzam bir sehâsın sen,dilersen reh-nümâsın sen Habîb-i Kibriyâsın sen,Muhammed Mustafâsın sen Cemâlinle ferah-nâk et,ki yandım yâ Resûlallâh Gül açmaz, çağlayan akmaz, İlâhî nûrun olmazsa Söner âlem, nefes kalmaz,felek manzûrun olmazsa Firâk ağlar, visâl ağlar,ezel mestûrun olmazsa Cemâlinle ferah-nâk et,ki yandım yâ Resûlallâh Erir cânlar o gül-bûy-ı revân-bahşın hevâsından Güneş titrer, yanar dîdârının, bak, ihtirâsından Perîşân bir niyâz inler hayâtın müntehâsından Cemâlinle ferah-nâk et,ki yandım yâ Resûlallâh Susuz kalsam, yanan çöllerde cân versem elem duymam Yanardağlar yanar bağrımda, ummanlardan nem duymam Alevler yağsa göklerden ve ben messeylesem duymam Cemâlinle ferah-nâk et,ki yandım yâ Resûlallâh Ne devletdir yumup aşkınla göz, râhında cân vermek Nasîb olmaz mı Sultânım haremgâhında cân vermek Sönerken gözlerim âsân olur âhında cân vermek Cemâlinle ferah-nâk et,ki yandım yâ Resûlallâh Boynu büktüm, perîşânım, bu derdin sende tedbîri Lebim kavruldu âteşden döner pâyinde tezkîri Ne dem gönlüm murâd eylerse taltîf eyle Kıtmîri Cemâlinle ferah-nâk et,ki yandım yâ Resûlallâh Şiirde geçen bazı kelimelerin anlamı : Dahilek: Sana sığındım Hûn: Hor ve zelil olmak Şevk: Arzu Nîrân: Narlar, ateşler Bezm:Sohbet meclisi Figân: Bağırıp, çağırma Cemâl: Güzellik, yüz güzelliği Ferah-nâk: Neşeli, sevinçli Muazzam: Büyük Sehâ: Cömertlik Reh (râh): Yol Reh-nümâ: Yol gösteren Habîb-i Kibriyâ: Hz Peygamberimizin özel sıfatlarından Felek: Gök, devir Manzûr: Bakış Firâk: Ayrılık Visâl: Kavuşma Mestûr: Örtü Bûy: Koku Revân: Giden Dîdâr: Görünme, yüz İhtirâs: Arzu Müntehâ: Sona erme Messeylesem: Dokunsam Haremgâh: Kişinin kendisine özel, herkesin giremediği yer Âsân: Kolay Leb: Dudak Pây: Ayak, takat, iz Tezkîr: Hatırlamak Taltîf: İltifat, değer Kıtmîr: Ashâb-ı Kehfin köpeğinin adı |
|