Hayalden İbaret Sevdam

Hayalden İbaret Sevda'm

Kırgın düşlerimden uzak, kırgın kalbimi avutuyorum Kimbilir kaç zaman geçti sensiz, sayamadığım Senden uzak, sesinden uzak Bir kez dokunamadığıma mı yansaydım sana, yoksa sesinden uzak kaldığıma mı, hangisi daha çok canımı yakıyorduanlayamadım

Yıllardır içimdeydin, belki de asırlardır belki de doğmadan önce de biliyordum seni Hep beklediğimdin sen, ama sana bunu anlatamadım

Ben geldikçe, kaçanım oldun içini bilmediğim, yüreğini görmediğim sevdanın, kekremsi tadı oldun dilimde bıkmadan usanmadan sevgimi anlattığım, kağıtlar tükenip de kalemimin kırıldığı an da bile beni düşündüğünü umut ederek, yeniden yazmaya koyulduğum adını bile koyamadığım sevdam oldun Benim için çok şey oldun, ama ben senin için hiçbir şey oldum

Kaç kopuş yaşadım bunca senedir Şerha şerha bölündü ruhumla birlikte kalbim Dayandımdayandım da bir senden kopuşuma dayanamadım Ama olsun be gülüm, ayrılığı bile senden diye, sevdim ben

Hep beni sevdiğini hayal ettim, belki de sevmedin ama ben hep hayal ettim Hayalin bile güzeldi, bozmaya kıyamadım Beni kırdığın zamanlarda bu hayale sarıldım sımsıkı, seni kolay affetmelerim de bu yüzdendi zaten

Gözyaşlarım akarken sessizce yanaklarımdan, onları bile sevdim, çünkü onlar sana aitti Seni kaç gece döktüm gözlerimden bilmem, sayamadım

Sesini hapsettim beynimin tüm hücrelerine Özledikçe, çıkarıyorum sesini Kapatıp gözlerimi, seni düşünüyorum yanımdaymışsın gibi Hep kızdın bana belki de seni sevdiğim için, nedenini anlamadığım kızgınlıklarının tümünü bana yönelttin her zaman Bilemedin, bilemedin senden bir şey istemediğimi Bırakmadın beni, seni özgürce sevemedim Seni senden gizli sevdim

Gittin, yoksun hayatımda Artık gizlemiyorum duygularımı, özgürce seviyorum seni Gözyaşlarımı hergün avucumda biriktiriyorum, sonra öpüyorum onları bir bir, seni öpercesine

Gittin ve ben, gitme kal benimle diyemedim sana O kadar istekliydin ki gitmek için, dur diyemedim sana İçim yandı da yine de kal diyemedim umursuz bakışlım Ardından bakarken, sessiz çığlıklarla bağırdım duysaydın çığlıklarımı yine de gider miydin? Kulaklarını kapatabilirdin belki, ya kalbini kapatabilir miydin bana? hiç bilemedim

Gitmen, seni sevmemi engellemiyor anla artık Sen yokluğunda da varlığımsın hiç gelmeyecek olsan da bundan sonra, yine de varlığım kalacaksın Seni hep beklemiştim asırlardan bu yanageldin varlığınla beni mutlu ettin Şimdi gittin, yokluğunla bile mutlu ediyorsun Çünkü senden bana kalan şey o kadar güzel, o kadar özel ki

Gel demiyorum sana, demeyeceğim

Gittiğin yerde mutluysan eğer, bu da bana yeter

Sesinden mahrum kalmışım ne çıkar, senin özleminle her gün canım daha bir yanmış ne çıkar

Yokluğunu varlığa çevirebilmişim ya, bu da bana yeter

Gün aşık olmuş geceye,

Gece de yakamoz düşürmüş denize

Ne gün erişebilmiş geceye, ne de gece kavuşabilmiş gündüze

Birbirlerini hiç görememişler belki de

Ama engel olmamış bu aralarındaki sevgiye

Varlıklarını hissetmeleri bile yetmiş kendilerine

Bazen, gün isyan edip yakmış ortalığı

Gece de özleminden tüm ışığını söndürmüş gökyüzünden

İkisi de bulutlara yükleyip hüzünlerini

Tüm yeryüzüne yağdırmışlar gözyaşlarını

Yine de vazgeçmemiş sevdasından ikisi de

Sonsuza dek birbirlerini göremeyeceklerini bilseler de

Ben geceyim işte, senin için yakamoz düşürüyorum bol bol denize

Sen benden gitsen de, ben gelirim senin bensiz kıyılarına

Yokluğundan soyunup, varlığını giyerim üstüme

Gelirim, derin, sessiz duygusuz uykularına

Benim için var olduğunu bilmek bile yetiyor, seni hiç göremesem de