Her Ne Kadar Yalın Da Olsa Ayakların,Unutma Nasır Tutar Bir Gün.

Hayat zalim olduğunda,
hala gülümseyebiliyorsan inadına arkandayım
Belki gülümsemen mutluluk öpücüğü olur bir başkasına
Hayatın yolları elbette ki engebeli,
elbette çakıl taş ve bir yığın diken var bu yolda Her ne kadar yalın da olsa ayakların, unutma nasır tutar bir gün
Ve sonra yüzündeki o acı, bir gülümseme olur
İnandığında bir kez hayatın renkli kanadına, anlamsızlaştırmak adına hayatı hiçbir şey gösteremez sana karanlığın dehşetini
Bilirsin ki o karanlığı senin yüreğindeki sevgi ışığı gün gibi aşikar kılacaktır
“Zalim dünya” demek yerine “Her şeye rağmen yaşamaya değer dünya” demeyi öğreneceksin
Olduğu gibi kabullenmeye başladığında çevrendekileri,
mutluluk bilmecesinin sırlarına erişeceksin
Kalbi kırık bir martı olmak yerine, kırık kalplere ilham ettiği sevgiyle iyileştiren bir rüzgar olacaksın

İnan bana hayatta her şey neye, nasıl baktığına bağlı
Gerçeklerin acı yönünü kabullenip onlarla yaşamaya alıştığında taşlaşmış duyguların kök salacak yüreğine
O taşlaşmışlık köreltmek yerine kalbini, ona hayat veren kan damlacığı olacak beklide
Her şeye rağmen, hayat denen bu çetrefilli zaman yolunda ipler hep senin elinde olmalı
Biliyorsun ki insanlar mücadele ettiğin fırtınalarla değil, gemiyi limana getirip getirmediğinle ilgilenir
Üzüntü diye bir şey yok bu ummanda, sevmek sevilmek ve hatta sana bakan gözlere mutluluk ilham etmek var, her ne pahasına olursa olsun
Bir nilüfer olmak gerek; kök saldığı bataklığın aksine güzellik saçan bir çiçek Kardelen olmalı;
tüm zorluklara rağmen inadına açmalı
karda, kışta…

Gülün dikenine darılıp da, güzelliğinden ilham almayı unutmamalı
Sen her mevsim ayakta kalan çam olmalısın
Umut olmalısın yitiklere, kutup yıldızı olmalısın yolunu kaybetmişlere
Bir sevda Türküsü söylemelisin özlemini seninle giderecek sevda üveyiklerine

Alıntı