İçmeselerdi

İçmeselerdi Yazısı - İçmeselerdi Elif Şafak - Elif Şafak Yazıları

HER şey geçen hafta yazdığım bir yazıyla başladı Bodrum'da, mayıs ayında sahte alkol içerek hayatlarını yitiren 5 Rus vatandaşından bahsetmiş ve hâlâ Türkiye'den tek bir yetkilinin bile çıkıp da ailelere başsağlığı iletmemiş olmasından duyduğum üzüntüyü ifade etmiştim

Aynı yazıda, kurbanlardan Mariya Şalyapina'nın geride bıraktığı 4 yaşındaki kızı Sofi'den bahsetmiş ve okurlara, okurlarıma bir çağrı yapmıştım: "Gelin bugün bir mektup yazalım Sofi'ye" Yalnız olmadığını söyleyelim, hüznünü paylaşalım Bir mesaj yollayalım Türkiye'den Rusya'ya; insanlık dolu, muhabbet dolu, empati dolu

Çünkü bu masum kız çocuğu bizlerden ufacık da olsa bir adım bekliyor, bir insanlık mesajı "Annemizi bizden aldınız, özür bile dilemediniz" diyor sitemle Umursadığımıza, yasını hissettiğimize, matemine kayıtsız kalmadığımıza dair bir emare istiyor Haklı olarak bekliyor bunu Türkiye'nin Rusya Büyükelçiliği'nden, devlet yetkililerinden ve bizlerden, hepimizden


★


Ve derken Sosyal medyada bu yazı paylaşılmaya başlandı Farklı sitelerde, bloglarda Kendi Twitter ve Facebook sayfalarımdan da gelen yorum ve cevapları takip etme imkânı buldum fazlasıyla Ve böylece kendimi giderek büyüyen çoksesli bir orkestranın ortasında buluverdim

Okurların önemli bir kesimi, sağ olsunlar, içtenlikle üzüntülerini dile getirip, "Acaba ne yapabiliriz?" diye yazmışlar; belli ki hikâyeden etkilenmiş, duygulanmışlar Ülkemizde hayatlarını yitiren Rus vatandaşlar için Allah'tan rahmet dileyenler, geride kalanlar için iyi dileklerini ve dualarını yazanlar sayıca çok fazla Ama gene büyükçe bir kesim ne yazık ki konuyu alıp bambaşka yerlere çekmiş Onların arasında öyle tepkiler var ki, okuyup da üzülmemek mümkün değil

Bir anda baktım sosyal medyaya, bir içki içme-içmeme tartışmasıdır başlamış Kimi diyor ki: "Bu vesileyle alkol kullanmanın ne kadar yanlış bir şey olduğunu tüm dünyaya öğretelim" Kimi bana kızmış, diyor ki: "Size ne elin Ruslarından, niye böyle bir konuda yazıyorsunuz Bizi ne ilgilendirir onlar?"

Elbette sosyal medya dediğin dalgalı bir deniz Orada herkes aklına ilk geleni yazabiliyor Belki konuşurken daha temkinli, daha nazik, daha duyarlı olan insanlar klavye karşısına geçince gayet kaba cümleler sarf edebiliyor Fakat gene de beni en çok düşündüren ve içimi acıtan tepki bir kadından geldi: "Ne yapalım, içmeselerdi Hak etmişler o zaman!"

Kelimeler arasındaki ima o kadar açık ve o kadar yanlış ki: Mademki "günah dolu" yaşadılar, bu şekilde ölmeleri bizi şaşırtmasa gerek

Nasıl oluyor da biz fani varlıklar bir başkasının hayatının hâkimi kesiliveriyoruz? Kendimizde bu hakkı nasıl buluyoruz? Bunu yazan kadın okurum belki genç bir anne, belki de yakın zamanda anneliği tadacak Ona kendisi gibi bir kadının, dini ve dili, kimliği ve doğum yeri farklı ama bunun dışında muhtemelen kendisiyle nice ortak yanı olan gencecik bir kadının geride acılı bir aile bıraktığını, bu korkunç hadisenin bizim ülkemizde işlenen bir suçtan kaynaklandığını söylediğimizde, cevabı her türlü empati köprüsünü kökünden kesip atmak oluyor

"Ben ondan farklıyım O hatalı, ben doğruyum" diye düşünüyor Ve bir ölünün ardından bunca sert söz sarf edebiliyor, bu kadar yargılayıcı, mesafeli ve küçümseyici Kalpsizce, niyet ne olursa olsun, sonuç itibarıyla kalpsizce


★


Halbuki böyle bir din yorumu bilmiyorum Ne de böyle bir insanlık felsefesi Ne de böyle bir kadınlık kültürü Ne de böyle bir annelik anlayışı

İnsanın insana, yani kendi gibi etten ve kemikten, hatadan ve zaaftan, merhametten ve gafletten müteşekkil varlıklara, yani Adem oğlu Havva kızlarına, her ne adına olursa olsun tepeden baktığı ve onların ölümlerine dahi kederlenmediği, kalanların acılarını dahi hissetmediği noktalarda insanlık, insanlığımız zedeleniyor

Dağ doruklarından başkalarına bakmak, bakıp da yargılamak bize yakışmaz Bu tür yüce tepelerin bir ismi var ta ezelden beri: Kibir

Kibir ki kör eden gözlerimizi, kibir ki kurutup küçülten yüreklerimizi


Elif Şafak