Postmodern Roman Postmodern Romanın Kökleri

Postmodern romanın kökleri
Bu roman türünde yazar, dış dünyayı birebir yansıtmaktan özellikle kaçınır Postmodern romanın kökleri incelenmek istediğinde bu köklerin sanıldığından çok daha eskilere uzandığı görülür Bunların belli başlıcaları şöyle zikredilebilir
Postmodern romanın kökleri, öncelikle postmodern durumun ve postmodern düşüncenin ortaya çıkmasından çok daha eskilere giderDaha klasik roman olarak adlandırılan roman gelenegi içinde bile postmodern romana ait öğelerin görülmesi sözkonusudurHatta roman türünün öncü metinlerinde postmodern romanın özellikleri olarak kabul edilen girişimler görülürJale Parla, Don Kişot'un bir anlatı türü olarak romanın öncüsü olduğu kadar, üst-kurmaca, temsilin sorunsallaştırılması, parodi, ironi ögelerini de barındırdığını, bu bakımdan Miguel de Cervantes'in ve kitabının modernitenin öncü yazarlarından ve yaptlarından olduğu kadar postmodernizmin de habercisi olduğunu belirtir
Bir başka köken, geç dönem modernist romanlarda görülür Postmodern romana ait olduğu kabul edilen ögelerin çoğunun bizzat modernist roman içinde ortaya çıkması söz konusudur Mesela, Thomas Mann, Robert Musil, James Joyce, Virginia Woolf, Samuel Beckett gibi yazarlar, hem işledikleri konular hem de işleyiş biçimlerindeki yenilikleriyle postmodern romanın köklerinde yer alırlarAncak modernist romancılar, belirli bir ölçüde sanatçı olan okurları hedeflemelerine rağmen, postmodern yazarlar bir anlamda metnin okumalarını çoğaltırlarModernist roman okurun belirli bir yoruma ulaşmasını zorlaştırmak için elinden geleni yaparken, postmodernist roman, belirli bir evrensel yoruma yol açabilecek anlam bütünlüklerine kuşkulu bakışı dolayısıyla anlamın sürekli kaybolduğu ya da ertelendiği metinler olarak üretilir
Postmodern romanın köklerinden birisi de Beat Kuşağı olarak adlandırılan yazarlara uzanırJack Kerouac ve Allen Ginsberg'in bu kuşağın ruhunu yansıtan avangard yapıtları ve William Burroughs'un kitapları , anlatı geleneğinde sürrealizme benzeyen bir eğilim olarak belirginleşir Macera, coşku ve cinsel fantezilerdeki yoğunluk, sanat-dışılık ve toplumu ve onun taleplerini reddedişdeki bireysel radikallik bu kuşağın özellikleri olarak bilinir; yazınsal alanda da tam bu şekilde bir içerik ve söylem yapısı kulanmışlardır Postmodern romanlarda bu tür etkileri görmek mümkündür
Kendi yapıtlarını başka yapıtların bir parçası olarak tanımlayan Fransız yazar Georges Perec postmodern romanın köklerinde bulunan yazarlardan biri olarak değerlendirilebilirPerec'in neredeyse konularından daha çok kitaplarının teknik yönleri ilginclikler barındırır Postmodern romanlarda görülen zevk ya da okumanın amacı ve gerekcesi olarak zevk ögesini Perec'in metinlerinde görürüz Onun lipogramlara dayanan metinleri bir ilginçlik örneğidir Kayboluş adlı romanını Perec hiç "e" harfi kullanmaksızın yazmıştır
Jorge Luis Borges ise, postmodern romancılar arasında değilse bile köklerinde tartışmasız bir şekilde yer alır Üst-anlatı, parodi, anlamın sorunsallaştırılması, çoğulluk ögeleri Borges'in hemen bütün metinlerinde görülen özelliklerdir Bunun yanında, gerçek/gerçek-dışı onun metinlerinde sürekli birbirine geçiştirilir, gerçeklik sürekli olarak yeniden yorumlanabilir şekilde kurgulanır Fantazi Borges anlatılarının vazgecilmez ögelerinden biridir

Kaynak : Wikipedia