Postmodern Roman Genel Özellikleri

Genel Özellikleri
Postmodern roman denilince ilk akla gelen dil oyunları düşüncesidirDilin gerçekliği temsil eden değil kuran bir yapı olduğu önermesinden hareket ederlerPostmodern romancılar, bu anlamda postmodern teorinin temsili sorunsallaştırma girişimini üstlenirler, ve gerçekligi temsil etmekten ziyade anlam çoğulluğunu hedeflerlerÇünkü dil, postmodern anlayışa göre bir gerçekliği temsil etmez, belirli bir anlamda aksine gerçekliği kurar Postmodern roman, tam da dile dair bu bilgi ile üretilen anlatıları işaret eder
Çoğu postmodern romancıda, hem anlatıcının (yazar'ın) hem anlatının sürekli devrede olması, metin içinde birçok anlatıcı sese imkan verilmesi, anlatı içinde anlatıların içiçe gecmesi ya da anlatı içinde başka bir anlatının/ya da anlatıların izinin sürülmesi türünde ögeler görülür Bu romanlarda yazar'ın geleneksel statüsünü kaybettiği ya da en azından bu statüsünün sorunsallaştırıldığı görülürTemsilin yani sıra yazarın konumu da sorunsallaştırılır Bu noktada, "anlamı üreten okurdur" düsüncesi belirginlik kazanırBu önerme tamamen ona ait olmasa bile büyük ölcüde postmodern roman anlayışının düsturlarından biridir
Öte yandan, romanlar, kendilerinden önceki anlatıların seslerini yankılarlarBu anlamda, postmodern roman, edebi anlatıların ya da daha doğrusu tüm edebiyat geleneğinin bir parodisi olarak belirirKristeva'nin değişiyle bu durum, edebi metnin, metinlerarası bir göndermeler mozaği içinde oluştuğu anlamına gelirBu nedenledir ki, postmodern roman, tek doğrultulu, kapalı, kapanabılır tek bir anlam katmanına sahip anlatı türlerinden farklılaşmanın bir ürünüdür
Postmodern roman, klasik romandaki gibi olay örgüsü üzerine kurulu bir anlatı değildirOlay örgüsünden daha çok olay'ın ya da olayların ön plana çıkması sözkonusudurPostmodern roman modernist romandaki gibi zor da olsa ulaşılabilir olan anlam bütünlüklerine sahip bir anlatı değildir Postyapısalcı felsefenin dil dolayımında ulaştığı kuramsal sonuçlar, postmodern romanın perspektifini doğrudan belirlemektedirBuna göre, metin, anlamın tamamlanıp bitirildiği ve tüketildiği bir yer değil, aksine hiçbir zaman tamama erişilemeyen, her okumada yeniden değerlendirilmeye açık bir uğraktır; cünkü ardında ya da daha doğrusu yapısında asla bir yere indirgenemeyecek olan uçsuz bucaksız bir işaretler sistemi olan dil vardır
Jale Parla, postmodern romanda okur-yazar-metin iliskisini su sekilde belirtmektedir: "hiç bir metin tamamlanmış bir bütün değildirBu da okur ve yazarı yeni bir konumda düşünmemizi gerektirir Okur ve yazar dil denizinde sözcüklerin anlamlarının dalgalar gibi birbirini izlediği bir devinim içinde yüzerken, metinler, benlikler, kimlikler ve yorumlar da yeni göstergelere dönüşürlerbu epistemolojiye göre, belirleyebileceğimiz yazar, okur, metin yoktur; yalnızca o metin aracılığıyla oluşan söylemler vardır" (Don Kişot'tan Günümüze Roman, s180)

Kaynak : Wikipedia