Cesteni Bey Efsanesi

Cesteni Bey Efsanesi

Cesteni Bey, aslanların yürüyüşü ile yürüyüp "Uçayan" şehrinin arkasında durarak ileri geri dolaştı Ondan sonra dört yol ağzına gelerek bu yolların arasından sayısız denecek kadar çok cinler gördü Bu cinler, insan etini yiyip kanını içiyor, bağırsaklarını vücutlarına dolandırıyorlardı Yüzlerini korkunç hale getirip pek kuvvetli sesle haykırıyorlardı Ellerinde de bayraklar vardı ateş gibi kızıl ve örgülü saçlarını omuzlarına bırakıyorlar, kapkara büyük dağlara benzeyen vücutlarını kaldırıp zehirli yılan gövdeleriyle yürüyorlardı

Cesteni Bey bunları görünce yüreğini pek tuttu, bir kaplan gibi hiç korkup çekinmeden bu cinlerin arasına girdi O zaman cinler Cesteni Bey'i görüp etrafına toplanarak: "Hey, kimsin sen; nasıl oldu da kendi kendine bizim üstlü altlı dağ gibi dişlerimize lokma olmaya geldin?" dediler

Cesteni Bey bu sözü işittiği halde yüreğini pek tutup hiç korkmadan cinlere söyle dedi:
"Hey cinler, çabuk söyleyin bana, benim şehrimdeki insanları nasıl olduruyorsunuz Sizlere bu şehre girme iznini kim verdi? Benim su keskin kılıcıma bakın, bununla gövdelerinizi keserek parça parça edip bırakırım Şehrimizde milletin başına gelen bunca felaket haberi dururken hala dayanılacak değildir"
Cesteni Bey'in bu sözünü duyduktan sonra, cinler öfkelenip karma karışık oldular Öd koparıp kendilerince bir türkü söyleyerek yumruklarını sıktılar Kol kola girerek, dirseklerini tutuyor, ateş renkli kızıl saçlarını arkalarına salıverip alev gibi bayraklarıyla, gürz ve tokmakları ellerinde, Cesteni Bey'i mizraklayıp, vurmaya çalışıyorlardı

Birbirleriyle söyle söyleştiler: "Daha ne bekliyorsunuz? Çabuk bunu mızraklayıp keselim, vücudunu parçalayıp öteki dünyaya gönderelim"
Bunun üzerine Cesteni Bey, var kuvvetiyle atlayarak "Urumki" adlı cini tepesindeki saçlarından yukarı çekip tuttu Kılıcını yukarı kaldırıp , başını kesmek üzere vurdu Böylece cinler Cesteni Bey'in gücünü, kuvvetini ve şansını görerek çok korkarak kaçtılar

Kaynak: "Türk Mitolojisi", Murat Uraz Düşünen Adam Yayınları, İstanbul, Şubat 1992

CESTENİ BEY

Cesteni Bey (aslanlarin yuruyusu ile yuruyup) (Uçayan) sehriin arkasinda durarak ileri geri dolasti Ondan sonra dort yol agzina gelerek bu yollarin arasidan sayisiz denecek kadar cok cinler gordu Bu cinler insan etini yiyip kanini iciyor, barsaklarini vucutlarina dolandiriyorlardi Yuzlerini korkunc hale getirip pek kuvvetli sesle haykiriyorlardi Ellerinde de bayraklar vardi Ates gibi kizil ve orgulu saclarini omuzlarina birakiyorlar, kapkara buyuk daglara benzeyen vucutlarini kaldirip zehirli yilan govdeleriyle yuruyorlardi

Cesteni Bey bunlari gorunce yuregini pek tuttu, bir kaplan gibi hic korkup cekinmeden bu cinlerin arasina girdi O zaman cinler Cesteni Bey'i gorup etrafina toplanarak: ( Hey, kimsin sen? Nasil oldu da kendi kendine bizim ustlu altli dag gibi dislerimize lokma olmaya geldin) dediler

Cesteni Bey bu sozu isittigi halde yuregini pek tutup hic korkmadan cinlere soyle dedi:

(Hey cinler, cabuk soyleyin bana, benim sehrimdeki insanlari nasil olduruyorsunuz SIzlere bu sehre girme iznini kim verdi? Benim su keskin kilicima bakin, bununla govedelrinizi keserek parca parca edip birakirim Sehrimizde milletin basina gelen bunca felaket haberi dururken hala dayanilacak degildir)

Cesteni Bey'in bu sozunu duduktan sonra, cinler ofkelenip karma karisik oldular Öd koparip kendilerince bir turku soyleyerek yumruklarini siktilar Kolkola girerek, dirseklerini tutuyor, ates renkli kizil saclarini arkalarina saliverip alev gibi bayraklariyla, gurz ve tokmaklari ellerinde, Cesteni Bey'i mizraklayip, vurmaya calisiyorlardi

Birbirleriyle soyle soylestiler: (Daha ne bekliyorsunuz? Cabuk bunu mizraklayip keselim, vucudunu parcalayip oteki dunyaya gonderelim)

Bunun uzerine Cesteni Bey var kuvvetiyle atlayarak (Urumki) adli cini tepesindeki saclarindan yukari cekip tuttu Kilicini yukari kaldirip , basini kesmek uzere vurdu Boylece cinler Cesteni Bey'in gucunu, kuvvetini ve sansini gorerek cok korkarak kactilar