Niçin Müslüman Oldular ?

KAPTAN KUSTO (Fransız)

[Fransada müslimânlık, her san’atda, her cihetde şöhret kazanmış kimseler arasında hızla intişar ediyor Hıristiyanlığı bırakarak İslâm dînini tercîh edenlerin adedi yüzbine ulaşdı Katolikliğin Fransada en yüksek makâmı olan “Paris Arşovekliği” bu rakamı tasdîk eyledi

İslâm dînini tercîh edenlerin sâdece işsizler, memurlar değil, her cihetde şöhret kazanmış kimseler olması, nazar-ı dikkati celb etmekdedir

Müslimânlığı tercîh edenlerin arasında denizaltı araştırmaları ile bütün dünyânın yakından tanıdığı Kaptan Kusto yer alıyor

Fransada dünyâca meşhûr kimselerin müslimânlığı kabûl etmelerinin te’sîrleri devâm ederken, dünyânın en meşhûr denizaltı kâşiflerinden Kaptan Kusto, İslâm dînini tercîh etmekle hayâtının en doğru karârını verdiğini söyledi

Televizyonda yayınlanan (Yaşayan Deniz) programı ile okyanusların sırlarını bir bir gözler önüne getiren KaptanKusto, İslâm dînini tercîh etmesine asl sebeb olan vak’anın, Atlas Okyanusu ile Akdeniz sularının birbirine karışmadığını tesbît etdikden sonra, bunun 1400 sene önce dünyâya indirilen Kur’ân-ı kerîmde beyân buyurulduğunu görmesi olduğunu bildirdi]

Kaptan Kusto, İslâm dînini tercîh etmesine sebeb olan hâdiseyi şöyle anlatdı:

(1962 senesinde Alman ilm adamları, Aden körfezi ile Kızıldenizin birleşdiği Mendeb boğazında, Kızıldenizin suyu ile Hind Okyanusunun suyunun birbirine karşımadığını bildirmişlerdi Biz de, Atlas Okyanusu ile Akdenizin sularının birbirine karışıp, karışmadığını tedkîk etmeğe başladık Evvelâ, Akdenizin kendine hâs sıcaklığı, tuzluluğu ve kesâfeti ile ihtivâ etdiği canlıları tesbît etdik Aynı tedkîkatı Atlas Okyanusunda tekrârladık İki su kütlesi binlerce seneden beri Cebelitârık boğazında birleşiyordu Bu vaz’iyyetde, iki su kütlesinin karışması ile tuzluluk, kesâfet gibi unsurların birbirlerine müsâvî, hiç olmazsa yakın olması îcâb ediyordu Hâlbuki, her iki denizin en yakın kısmlarında bile deniz suyu kendi hâssasını koruyordu Ya’nî, iki denizin birleşme noktasında bir su perdesi iki deniz suyunun birbirine karışmasına mâni’ oluyordu Bu hâli anlatdığım Profesör Maurice Bucaille, bunda şaşılacak bir şey olmadığını, İslâmın kudsî kitâbı Kur’ân-ı kerîmin bunu açık bir şeklde yazdığını söyledi Hakîkaten bu hâl Kur’ân-ı kerîmde dosdoğru açıklanıyordu Bunu öğrenince Kur’ân-ı kerîmin (Allahü teâlânın kelâmı) olduğuna inandım Hak din olan İslâmiyyeti seçdim İslâm dîni, mânevî gücü ile bana gayb etdiğim oğlumun acısına dayanma sabrını verdi)

FÂRÛK B KARAI (Zengibarlı)

Müslimânlığı, büyük Peygamber Muhammed aleyhisselâma hayrân olduğum için kabûl etdimZengibarda birçok müslimân ahbâbım vardı Müslimânlık hakkında çok güzel şeyler anlatıyorlardı Bana verdikleri müslimânlığa âid kitâbları âile fertlerimden gizli olarak okuyordum Nihâyet, 1940 senesinde, ne olursa olsun, müslimân olmağa karâr verdim Âilemin ısrârlarına ve o zemâna kadar mensûb bulunduğum Parsi dîninin râhiblerinin tazyîklerine rağmen, müslimân oldum Bu sebebden başıma neler geldiğini, ne gibi zorluklarla karşılaşdığımı uzun uzadıya anlatmıyacağım Âilem beni, îmândan mahrûm etmek için akla sığmaz vâsıtalara başvurdu Bana çok eziyyet etdiler Fekat, bir kerre hidâyete erişdikden sonra, her cins tehdîde mukavemet ederek, hak dînime kuvvet ile sarıldım Şimdi tek Allahı ve Onun son Peygamberi Muhammed aleyhisselâmı, cânımdan çok seviyorum

Âilemin bana çıkardığı her dürlü müşkillere, Cebel-i târık kayaları gibi karşı koydum Bu zorluklarla uğraşırken (Ben Allahü teâlânın emr etdiği yoldayım Allahü teâlâ her şeyin doğrusunu bilir ve beni korur) i’tikâdım bana kuvvet ve cesâret veriyordu

Guyratide Kur’ân-ı kerîmi okuyup tedkîk etmek fırsatı buldum Kur’ân-ı kerîmi okudukça, ona temâmen bağlandım Dünyâda başka hiçbir dînin insanlara doğru yolu gösteremiyeceğine bütün kalbimle inandım Kur’ân-ı kerîm, insanlara sâdelik içinde yaşamağı, kardeşliği, eşitliği ve insanlığı öğreten, dünyâda ve âhiretde râhat ve huzûr içinde bir hayât bahş eden mukaddes bir kitâbdır İnsanlar için en büyük rehber olan, Allahü teâlânın bu kitâbının getirdiği islâm dîni, dünyânın sonuna kadar devâmlı kalacakdır

MÜ’MİN ABDÜRRAZZAK SELLİAH (Sri-Lankalı = Seylanlı)

Bir zemânlar, islâmın en büyük düşmanıydım Çünki, bütün âile efrâdım, bütün tanıdıklarım bana islâmın saçma sapan, uydurma ve insanı doğru Cehenneme götürecek bir din olduğunu söylüyor ve benim müslimânlarla konuşmamı men’ ediyorlardı Ben de müslimânları gördükçe hemen kaçıyor, arkalarından onlara la’net ediyordum O zemânlar, rü’yâmda, birgün bu dîni yakından tedkîk ederek ona hayrân kalacağımı ve müslimânlığı kabûl edeceğimi görseydim, muhakkak hayra yormazdım

Niçin müslimân oldum?Buna vereceğim cevâb çok kısadır İslâmda beni kendisine çeken en büyük meziyyet, bu dînin çok sâde, tertemiz, gâyet mantıkî, herkes tarafından kolaylıkla anlaşılabilen, bunun yanında, içinde çok derin nasîhatlar ve hikmetler bulunan bir din olmasıdır İslâm dînini dahâ tedkîk etmeğe başlar başlamaz, benim üzerimde büyük bir te’sîr yapdı ve onu hemen kabûl edeceğimi anladım

Ben hıristiyan terbiyesi gördüm Elime verilen İncîlden dahâ kıymetli bir din kitâbı bulunmadığını zannediyordum Fekat Kur’ân-ı kerîmi okumağa başlayınca, bu kitâbın elimdeki İncîlden kat kat üstün olduğunu, bana İncîlin öğretmediği birçok güzel şeyleri öğretdiğini hayret ile gördüm Hıristiyan dîninde, akl-ı selîmin kabûl edemiyeceği birçok efsâne, garîb i’tikâdlar vardı Kur’ân-ı kerîm, bütün bunları red ediyor, insanlara onların anlıyacağı ve her bakımdan doğru bulacağı esâsları öğretiyordu Yavaş yavaş İncîl gözümden düşmeğe başladı Artık, iki elimle Kur’ân-ı kerîme sarılmışdım Onda okuduğum her şeyi anlıyor, beğeniyor, hayrân oluyordum Demek oluyor ki, hak din, islâm dîni idi Bunu idrâk edince, İslâmiyyeti kabûle karâr verdim ve îmân ederek huzûr ve sevgi dînine kavuşdum

İslâmiyyetde en çok beğendiğim ve beni kendisine kuvvet ile cezb eden husûs, müslimânların birbirini kardeş kabûl etmesidir Renk, ırk, meslek, milliyyet, memleket farkı olmadan, dünyâda bütün müslimânlar, birbirlerini kardeş bilirler, severler, birbirlerine iyilik etmeği, yardım etmeği mukaddes vazîfe kabûl ederler İncîlin (Komşunu kendin gibi seveceksin) kâ’idesi, ancak müslimânlarda vardır Diğer dinlerin hiçbirinde yokdur İslâmiyyetdeki kardeşlik, yalnız lafda kalan bir bağlılık değildir Dünyâdaki bütün müslimânlar, her zemân, her yerde, birbirini tanısın, tanımasın, dâimâ el ele verirler, birbirlerine yardıma koşarlar

İslâmiyyetde takdîr etdiğim ikinci bir husûs da, bu dinde hiçbir hurâfenin, anlaşılmaz bir husûsun bulunmayışıdır Müslimânlık ahkâmı, mantıkî, pratik, aklî ve moderndir İslâm dîni, tek bir hâlık [yaratıcı] tanır Rûh-ul-kuds kelimesi Kur’ân-ı kerîmde vardır Fekat bu, Allahü teâlânın kudsiyyeti veyâ Cebrâîl ismindeki melek ma’nâsına gelir Ayrı bir ilâh değildir İslâmın ahkâmı, ya’nî emr ve yasakları, son derece sâde, mantıkî ve her bakımdan, en modern yaşama tarzına uygundur Bütün dünyânın kabûl edebileceği tek hak din, İslâm dînidir

TENBÎH: Rûh-ul-kuds kelimesi, Kur’ân-ı kerîmde birkaç sûrede vardır Bulundukları yere göre, çeşidli ma’nâlara geldiği, tefsîr kitâblarında yazılıdır Kısaca, Cebrâîl ismindeki melek, Allahü teâlânın hayât verici, koruyucu sıfatları, Îsâ aleyhisselâmın rûhu, İncîl kitâbı ma’nâlarına gelmekdedir Kelimenin ma’nâsı, temiz rûh demekdir

İSMÂ’ÎL WİESLEW ZEJİLERSKİ (Polonyalı)

1900 senesinde Polonyada Krokov şehrinde doğdum Âilem Polonyanın ismi târîhe geçen meşhûr bir âilesidir Babam tam bir ateist [dinsiz] idi Fekat, buna rağmen çocuklarının katolik terbiyesi almasına izn vermişdi Polonyada çok katolik vardı Annem de koyu bir katolik olduğundan, bizim de katolik olarak yetişmemizi istiyordu Ben, dîne karşı büyük bir saygı sâhibi idim Gerek ferdin, gerek cem’ıyyetin hayâtında dînin en mühim bir rehber olduğuna inanıyordum

Bizim âile, sık sık yabancılarla görüşürdü Babam gençliğinde, çok seyâhatlar yapmış ve birçok ecnebî ahbâblar te’mîn etmişdi Bundan dolayı biz, diğer ırklara, medeniyyetlere, dinlere karşı bir saygı besliyorduk Kimseyi kimseden ayırmaz, her millete, her ırka, kısaca her insana karşı hürmet duyardık Ben kendimi Polonyalı değil, dünyâ vatandaşı sayardım

Âilemin dünyâ işlerinde düşüncesi, tam (orta yolu tutmak) fikrine dayanıyordu Babam, hiçbir iş görme âdeti olmıyan aristokrat [imtiyâzlı] bir sınıfdan gelmiş olmasına rağmen, tenbelliği, işsizliği hiç sevmez, herkesin muhakkak bir işi olmasını tavsiye ederdi Diktatörlüğün temâmiyle aleyhinde idi Fekat, dünyâda kurulmuş olan nizâmı ve intizâmı bozacak bir sosyal inkılâbı [devrimi] da aslâ kabûl etmiyordu Eski zemânın getirdiği âdetlere büyük bir saygısı vardı Bunların bozulmasını istemiyordu Kısaca, babam kurûn-u vüstânın [Orta çağın] modernleşmiş ve orta yoldan yürüyen bir şövalyesi idi Babamın bana verdiği hür terbiye, beni bir müdekkık [araşdırmacı] yapmış, sosyal mes’eleleri araşdırmağa başlamışdım Dünyâda çözülmesi lâzım birçok sosyal, siyâsî, ekonomik problemler vardı Bunları çözmek ve doğru yolu bulmak için ne yapmak gerekiyordu?Görüyordum ki, insanlar bu işlerde birbirinden çok uzak iki cebheye ayrılmışdı Bir tarafda kapitalizm, diğer tarafda komünizm Bir tarafda baskı ve terör, diğer tarafda temâmen başıboşluk Hâlbuki, insanların râhat ve huzûr içinde yaşaması için, bu iki cebhenin bir anlaşmaya varması ve orta bir yol bulması îcâb ediyordu Benim kanâatime göre insan cem’iyyeti, hür, fekat disiplinli, bugünkü hayât şartlarına uygun, fekat eski âdetlere de saygılı bir esâsa dayanmak zorunda idi (Tam orta yolda yürümek) prensiplerine uygun olarak yetişdirilen, benim gibi bir insanın böyle düşünmesi gâyet tabî’î idi Bize (İlerlemiş muhâfazakârlar = Progressive Traditionalist) adını koymuşlardı

Onaltı yaşına basdığım zemân, (Acaba katolik dîni, bu esâsı kuramaz mı?) diye düşünmeğe başladım Bunun için, katolik dînini dahâ yakından inceledim O zemân, kilisede bana telkîn edilen akîdelerin ba’zısının, bir dürlü aklıma yatmadığını gördüm Bunların en başında üç tanrı mes’elesi geliyordu Sonra İşâ-i rabbânî [Îsâ aleyhisselâmın etinin ekmeğe, kanının şerâba dönmesi] inancı, Allahü teâlâya düâ ederken, muhakkak araya bir papaz koymak mecbûriyyeti ve bizim gibi bir insan olan Papanın, günâhsız olduğu iddi’âsı, ya’nî ona bir nev’ tanrılık verilmesi, birtakım işâret, resm ve heykellere, ibtidâî insanlar gibi tapılması, birtakım garîb hareketler yapılması, beni yavaş yavaş hıristiyanlıkdan nefret duymağa sevk etdi Bu dînin insânlığı felâketlerden halâs etmesi şöyle dursun, esâsı çürük ve hiçbir kıymeti olmıyan bâtıl bir inanış olduğunu düşünmeğe başladım Artık dîne karşı temâmen kayıdsız kaldım

İkinci Cihân Harbinden sonra, içimde tekrâr bir dîne inanma ihtiyâcı duydum Farkına vardım ki, insanlık hiçbir zemân dinsiz kalamaz İnsanların rûhu dîne muhtacdır Din, en büyük rehber, en derin tesellî menbâ’ıdır Dinsiz insan mahv olmağa mahkûmdur İnsanlara en büyük fenâlık, dinsizlikden gelmekdedir Tâm ve mükemmel bir cem’iyyet hayâtı yaşayabilmek için, insanların birbirine bağlanması, doğru yolda yürümesi, ancak din sâyesinde mümkindir Şunun da farkına vardım ki, bugünkü mütekâmil bir insan, bugünün hayât şartlarına, ilmin bugün erişdiği dereceye uymıyan, yalnız birtakım garîb fikrlerden ibâret olan ve akl-ı selîme uygun gelmiyen bir dîni de kabûl edemez Hıristiyanlık dîni böyle idi Acabâ diğer dinler nasıldır diye merak ederek, dünyâda bulunan bütün dinleri tedkîk etmeğe karâr verdim Amerikalı Quakerlerin dînini, Unitarianları, hattâ Behâîleri bile tedkîk etdim Fekat bunların hiçbiri, beni temâmiyle tatmîn etmedi

Nihâyet İslâmiyyeti keşf etdim Elime Esperanto lisânında yazılmış (İslâmo Esperantiste Regardata) isminde bir kitâb geçdi Bu kitâbı, müslimân bir İngiliz olan, İsmâ’îl Colin Evans neşr etmişdi İşte bu kitâb, beni 1949 senesinde, müslimânlığa götüren rehber oldu Onu okudum Kâhirede (Dâr-ut-teblîg-ul-islâm) teşkilâtına mürâceat etdim ve onlardan müslimânlık hakkında ma’lûmât istedim Oradan bana gönderilen, gene Esperanto dilinde yazılmış (İslâmo Chies Religio) isminde bir kitâb, benim îmânımı temâmladı ve müslimân oldum

Müslimânlık, çocuklukdan beri taşıdığım düşünce, arzû ve temennîlerime tam cevâb vermekdedir İslâmiyyetde hem hürriyyet, hem de disiplin vardır İslâmiyyet, Allahü teâlâya karşı olan vazîfelerimizi sayarken, dünyâda da râhat ve huzûr içinde yaşamak için lâzım olan şeyleri bildirir İslâmiyyet, bütün insanlar için, hattâ her canlı için, haklar tanır İctimâ’î mes’elelerde, islâmiyyet en mühim problemleri en doğru tarzda çözmüşdür Ben bir sosyolog olarak, islâmiyyetdeki (zekât) ve (Hac) vazîfelerinin büyüklüğüne ve mükemmelliğine hayrân kaldım Kendisine, dünyâ malından fazla pay verilmiş kimsenin, malının belli bir kısmını fakîrlere dağıtması [zekât] ve zengin, fakîr, büyük rütbeli, küçük rütbeli, yaşlı, genç, tüccâr, esnâf, asker, bütün müslimânların bir araya gelerek yanyana Allahü teâlâya ibâdet etmeleri ve birbirini tanımaları [cemâ’at ile nemâz ve hac], bugün sosyal ilmlerin erişmek istediği ve bir dürlü vâsıl olamadıkları yüksek gâyelere, islâm dîninin çokdan vardığını göstermekdedir İslâm dîni bu sâyede, kapitalizm ile komünizm arasında en mükemmel vasat yolu göstermiş, bütün insanların arzûladığı husûsları te’mîn etmişdir İslâmiyyet, hangi ırk, hangi milliyyet, hangi sosyal derece, hangi renkden ve dilden olursa olsun, dünyâdaki bütün insanları bir araya getirebilen, onlara aynı hakları veren, servet farkını, ictimâ’î [sosyal] yardımı ayarlayan, aynı zemânda onlara Allah korkusunu da aşılayarak, maddî ve mâ’nevî disiplini sağlıyan mu’azzam bir dindir İslâmiyyetde tenkid edilen poligami [ya’nî teaddüd-i zevcât, birkaç kadınla evlenmek] bile, insanların biyolojik ihtiyâcına göre bildirilmiş bir keyfiyyet olup, hiç bir zemân tek kadınla yaşamayan katoliklerin, iki yüzlü monogamisinden [tek kadınla evlenmek] dahâ dürüst bir hükmdür

Son söz olarak, Allahü teâlâya, bana doğru yolu gösterdiği ve beni kendi rızâsına kavuşduran hak yola kavuşdurduğu için hamd-ü senâ ederim

İBRÂHÎM VOO (Malayalı)

Ben, müslimân olmadan evvel katolik bir hıristiyandım Misyonerler beni katolik yapmışdı Fekat, bu dîne bir dürlü ısınamıyordum Çünki, râhibler, üç Allaha inanmaklığımı istiyorlar ve sonra İşâ-i rabbânîyi ya’nî [Îsâ aleyhisselâmın etinin ekmek ve kanının şerâb olduğunu temsîl eden âyini] ve kudsî ekmeğe tapmak mecbûriyyetini emr ediyorlardı Papanın, günâhsız olduğunu ve o ne derse yapmak îcâb etdiğini ve buna benzer aklın kabûl etmediği birçok şeyleri öğretiyorlar, bilhâssa hıristiyanların islâm dînine düşman olmaları lâzımdır, diyorlardı Bunlara inanılmazsa, insanın mahv ve perîşân olacağını söylüyorlardı Râhiblerden, söyledikleri şeylerin ne demek olduğunu soruyor, onlardan aklımın kabûl edeceği bir îzâh bekliyordum Fekat hiç biri, bu husûsda tafsîlat veremiyor, (Bunlar kudsî sırlardır Kimsenin aklı ermez) demekle iktifâ ediyorlardı Bir insan aklı ermediği bir şeyi nasıl kabûl ederdi?Ben yavaş yavaş bu işde bir sakatlık olduğunu, hıristiyanlığın doğru bir din olmadığını düşünüyor ve ondan büsbütün nefret ediyordum Hele, râhiblere başka bir dinden, meselâ islâmiyyetden bahs edilse, hemen ifrit kesiliyorlar, (Muhammed bir yalancıdır İslâm uydurma bir dindir) diye bar-bar bağırıyorlardı (Peki, bu din, niçin yalancı bir dindir?) diye sorduğum zemân, buna da bir cevâb veremiyorlar, kekeliyorlardı Onların bu hâli, beni islâm dînini yakından tedkîk etmeğe sevk etdi Malayada bulunan müslimânlarla temâs etdim Onlardan dinleri hakkında bilgi taleb eyledim Bunlar râhiblere hiç benzemiyordu Bana islâmiyyet hakkında çok güzel ma’lûmat verdiler Şunu da sözlerime ilâve edeyim ki, başlangıçda kendileri ile adamakıllı münâkaşa etdim Fekat onlar, benim bütün süâllerime o kadar inandırıcı cevâblar verdiler, bunları o kadar metânet ve sabrla karşıladılar ki, yavaş yavaş gözümün önünde bir perde açıldığını, içime büyük bir huzûr ve ferâhlık geldiğini his ediyordum Birçok hurâfelerle dolu olan hıristiyanlığın tam aksine, bu dinde herşey akla uygun, mantıkî ve fikrî idi Müslimânlar tek bir hâlıka [yaratıcıya] inanıyorlardı Bu büyük yaratıcı, insanların günâhkâr olduğunu söylemiyor, onlara ni’metini bol bol ihsân ediyordu Verdiği emrler arasında, benim anlamadığım tek şey yokdu İbâdetleri, sırf Allahü teâlâya hamd etmek içindi Onlar muhtelif resmlere, işâretlere tapmıyorlardı Kudsî kitâbları olan Kur’ân-ı kerîmin her âyetinin lezzetini rûhumda duyuyordum İbâdet için muhakkak bir ma’bede gitmek mecbûriyyeti yokdu İnsan, evinde yâhud herhangi bir yerde ibâdet edebilirdi Bütün bunlar, o kadar güzel, doğru ve insânî şeylerdi ki, ben artık, hakîkî Allah dîninin, müslimânlık olduğunu kabûl etdim ve seve seve müslimân oldum

Prof Dr ABDÜLKERÎM GERMANUS (Macar)

(Prof Dr Germanus, Budapeşte Üniversitesinde “Şark ilmleri” profesörü olup, bütün dünyâca meşhûrdur Kendisi Birinci ve İkinci Cihân Harbleri esnâsında Hindistânı gezmiş ve bir müddet Tagorenin idâre etdiği (Şanti Naketen) Üniversitesinde hocalık yapmışdır Bundan sonra, Delhîye gelmiş ve (Câmi’a-i Milliyye)de müslimân olmuşdur Prof Germanus bilhâssa Türk lisânı ve Türk edebiyyâtı üzerinde büyük bir nüfûz sâhibi [otorite] kabûl edilmekdedir)

Dahâ yeni delikanlı olmuşdum Yarı çocuk sayılırdım Yağmurlu birgün, elime eski bir resmli dergi geçdi Bunda uzak memleketlere âid resmler bulunuyordu Sahîfeleri kaydsızca çevirirken, birdenbire bir resme gözlerim takıldı Bu resmde birtakım tek katlı küçük evler, bunların etrâfında, içinde güller bulunan bağçeler vardı Evlerin damları üzerinde bizim bilmediğimiz biçimde birtakım güzel elbiseler giymiş insanlar oturuyor ve bir yarım ayın ancak aydınlatdığı alaca karanlık semâ altında kendileri ile sohbet eden birisini dikkat ile dinliyorlardı İnsanlar, elbiseler, evler, bağçeler Avrupadakilerden temâmen farklı idi Resm altında bulunan ifâdeden anlaşıldığına göre, bu resm, Arabistânda, küçük bir şehrde, bir meddâhı dinleyen Arabları gösteriyordu Ben, o zemân onaltı yaşındaydım Macaristanda, koltuğa kurulmuş bir üniversite talebesi Macar olarak, bu resme bakdıkça, kendimi sanki orada, o Arabların yanında, meddâhın tatlı ve gür sadâsını duyuyor, bundan zevk alıyordum Bu resm, hayâtıma bir istikâmet verdi Hemen Türkçe öğrenmeğe başladım Çünki artık şark ile alâkam hâsıl olmuşdu Türkçe öğrendikçe, farkına vardım ki, Türk dilinde Türkçe kelimeler azdır ve Türkçenin şi’ri, Fârisî, nesri ise, Arabî ile takviye edilmişdir O hâlde şarkı iyice anlamak için, bu iki dili de öğrenmek îcâb ediyordu İlk Üniversite ta’tîlinde Macaristana en yakın olan Bosnaya gitmeğe karar verdimHemen yola çıkdım Bosnaya gelince, bir otele iner inmez (Buradaki müslimânlar nerede bulunur?) diye sordumBana bir yer ta’rîf etdiler Oraya gitdim Türkçeyi dahâ ancak yarım yamalak biliyordum Acabâ Türklerle anlaşabilecek miydim?Müslimânlar, kendi mahallelerinde, bir kahvede toplanmışlar, keyf çatıyorlardı Bunlar şalvarlı, bellerinde kuşak ve kuşağın içinde parlak kınlı hançerler bulunan ciddî sûretli, iri yarı insanlardı Başlarındaki sarıklar ve geniş şalvarları ile hançerleri, onlara biraz acâib bir görünüş veriyordu Ben, biraz mahcûb, biraz korkak bir hâlde kahveden içeri girerek, bir köşeye büzüldümBiraz sonra, onların kendi aralarında gizli gizli hafîf sesle konuşduklarını ve gözleri ile bana işâret etdiklerini gördüm Muhakkak benden bahs ediyorlardı Aklıma, Macaristanda işitdiğim ve müslimânların hıristiyanları nasıl öldürdüklerini anlatan hikâyeler geldi (Şimdi yerlerinden kalkacaklar, hançerlerini çekerek beni boğazlıyacaklar) diye düşünüyor, buraya geldiğime bin kerre pişmân oluyordum Nasıl firâr edeceğim diye plânlar yapıyor, fekat, korkudan yerimden kımıldayamıyordum Birkaç dakîka sonra, garson bana güzel kokulu bir fincan kahve getirdi İşâretle, bunun bana kendilerinden, o kadar korkduğum müslimânlardan ikrâm edildiğini bildirdi Korka korka onlara bakdığım zemân, onlardan biri samîmî ve tatlı bir gülümseme ile bana bakarak selâm verdi Ben de korkudan titreyen dudaklarımla gülümsemeğe çalışarak selâmına mukâbele etdimBenim düşmân zan etdiğim bu adamlar, yerlerinden kalkarak yanıma geldiler

Kalbim hâlâ şiddet ile çarpıyor, (şimdi bana saldıracaklar) diye bekliyordumHâlbuki, hepsi dostça etrâfıma dizildilerTekrar selâm verdiler Biri sigara uzatdı Sigarayı yakarken, kibritin verdiği ışıkda, uzakdan vahşî görünen bu adamların yüzlerinde çok mubârek bir ifâde olduğunu hayret ile gördüm Korkum biraz zâil oldu Pek noksan Türkçem ile onlarla konuşmağa gayret etdimDahâ ağzımdan ilk Türkçe kelimeler çıkarken, onların yüz ifâdeleri büsbütün güzelleşdi Artık dost olmuşduk Hançerle saldıracak zan etdiğim kimseler, beni evlerine da’vet etdiler Birçok ikrâmlarda bulundular Bana şefkat ellerini uzatdılar Onlar yalnız benim istirâhatımı, iyiliğimi istiyorlardı İşte müslimânlarla ilk muârefem [tanışmam], böyle oldu Ondan sonra, birçok hâdiseler birbirlerini ta’kîb etdi Her yeni hâdise, gözümde başka bir perdeyi açdı İslâm memleketlerini birer birer ziyâret etdim Bir müddet, İstanbul Üniversitesinde okudum Anadolunun ve Sûriyenin güzel yerlerini ziyâret etdimBu arada Türkçeden başka, Arabî ve Fârisî de öğrenmiş olduğumdan, Budapeşte Üniversitesi beni (İslâm Eserlerini Araşdırma) Enstitüsüne profesör olarak ta’yîn etdi Üniversitede asrlardan beri toplanmış birçok eski eserleri buldum Bunları incelemeğe başladım Pekçok güzel şeyler öğrendim Bu esnâda, İslâm dîni hakkında da bilgiler topluyordum Bunları inceledikce, İslâmiyyet kalbime nüfûz ediyor ve ben okuduğum kitâbların [bunların arasında özellikle Kur’ân-ı kerîm ile Hadîs-i şerîf kitâblarının] te’sîri altında kalıyordum Nihâyet, tekrar şarka giderek bu sefer islâm dînini çok yakından tedkîk etmeğe karâr verdim Bu seferki seyâhatim, beni Hindistâna götürdü Rûhum boşdu Rûhum susamışdı Delhîye geldiğim gece, rü’yâmda Muhammed “aleyhissalâtü vesselâm” bana göründü Üzerinde sâde, fekat çok kıymetli bir elbise vardı Bu elbiselerden bana doğru, çok güzel bir koku geliyordu Kibâr, çok güzel, sevimli, parlak yüzü ve nûr saçan tatlı gözleri karşısında, dilsiz kalmışdım Bana çok tatlı, fekat emr edici bir sesle ve arabî olarak, (Neden üzülüyorsun?Önündeki yolu artık biliyorsun Doğru yolun hangisi olduğunu seçecek bir seviyeye vardın Hiç durma ve hemen o yola gir!) buyurdu Bütün vücûdüm titriyordu Kendisine arabî olarak, (Yâ Resûlallah “sallallahü aleyhi ve sellem”! Sen Allahın Peygamberisin! Ben artık buna inandım Fekat acabâ müslimân olursam huzûra kavuşacak mıyım?Sen çok büyük bir varlıksın!Sen, bütün düşmanlarını yendin ve dâimâ doğru yolu gösterdin!Fekat, ben zevallı, âciz bir kul, göstereceğin yolda bulunabilecek miyim?) dedim Muhammed “sallallahü aleyhi ve sellem” ciddî ciddî bana bakdı ve yavaş yavaş Kur’ân-ı kerîmden meâl-i şerîfi, (Biz dünyâyı size bir mesken, dağları da dayanak olarak yaratmadık mı?Sizleri çift olarak dünyâya getirdik ve size dinlenmek için, uyku ni’metini verdik) olan, Nebe’ sûresinin yedi, sekiz, dokuz ve onuncu âyetlerini okudu Bunları söylerken, ağzından çıkan kelimeler, gümüş çıngırakların sesi gibi, tatlı tatlı çınlıyordu Kan ter içinde kalmışdım (Allahım, ben artık uyuyamıyorum, etrâfımda bulunan ve kalın örtüler içinde saklı duran muammaları [anlaşılmaz şeyleri] çözemiyorum Yâ Resûlallah, yâ Muhammed “aleyhissalâtü vesselam”! Bana yardım et, beni aydınlat!) diye bağırmağa başladım Bir yandan da, o büyük Peygambere “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” eziyyet vermekden korkuyordum Buğazımdan anlıyamadığım sadâlar çıkıyor, çırpınıyordum Nihâyet, kendimi bir boşluğa yuvarlanıyormuş gibi his etdim ve tere batmış bir hâlde uyandım Kalbim şiddet ile atıyor, kulaklarım çınlıyordu

Cum’a günü, Delhîde Şâh cihân câmi’inde şöyle bir hâdise oldu Sarı saçlı, donuk beyâz yüzlü yabancı bir genç, ba’zı yaşlı müslimânların arasında câmi’e giriyordu Bu bendim Üzerimde bir Hindli elbisesi vardı Yalnız, göğsüme bana İstanbulda verilen bir altın madalyayı takmışdım Câmi’deki müslimânlar, bana hayret ile nazar ediyorlardı Ben ve arkadaşlarım minberin yakînine vâsıl olduk Biraz sonra, ezân sesi duyulmağa başladı Câmi’in içinde bulunan yaklaşık 4000 kişinin, sanki bir ordu gibi sür’at ile bir hizâya geldiğini gördüm Nemâz başlamışdı Ben de onlarla berâber nemâza durdum Bu benim için unutulmaz bir ân idi Nemâz bitip hutbe de okundukdan sonra, Abdülhay beni elimden tutarak minbere götürdü Minbere giderken, yere bağdaş kurmuş olanlara çarpmamak için, son derece dikkat ediyordum Nihâyet minberin yakînine vâsıl oldum ve merdivenlerini çıkmağa başladım Dahâ ilk adımlarımı atdığım zemân, beyâz sarıklar altında bulunan birçok yüzlerin, tarla içindeki papatyalar gibi, bana çevrildiğini görüyordum Minber etrâfında toplanmış olan ulemâ bana teşvîk edici nazarlarla bakıyorlardı Onların bu bakışı, lâzım olan kuvveti bana veriyordu Minbere çıkdım Etrâfıma bakdım Önümde mu’azzam bir insan denizi vardı Herkes başını kaldırmış, dikkat ile beni dinliyordu Ağır ağır ve arabî olarak söze başladım (Ey burada hâzır bulunan çok muhterem insanlar!Ben buraya uzak bir memleketden, orada öğrenemiyeceğim şeyleri öğrenmek için geldim Burada maksadıma kavuşdum ve rûhum huzûr ile doldu) Sonra, onlara, târîhde islâmiyyetin aldığı mevki’, Allahü teâlânın, büyük Peygamberi Muhammed aleyhisselâmın elinde muhtelif mu’cizeler yaratdığını, bugün islâm devletleri, eski kudretlerini gayb etmişlerse, bunun sebebinin, müslimânların, dinlerine, îcâb eden ri’âyeti göstermemeleri olduğunu anlatdım Ba’zı müslimânların, çok kerre insanın kendi başına birşey yapamıyacağını, bunun için, çalışmağa lüzûm olmadığını, çünki her şeyin Allahü teâlâdan geldiğini, insanın bunu değişdiremiyeceğini söylediklerini, hâlbuki, Kur’ân-ı kerîmde, Allahü teâlânın (İnsanlar kendilerini düzeltmedikce, hiçbir şeyin düzelmiyeceğini ve kendileri gayret etmezlerse, hiçbir şeyi başaramıyacaklarını), (Çalışanlara yardım edeceğini) beyân buyurduğunu ilâve etdim Kur’ân-ı kerîmde, insanların dâimâ çalışması, âciz kalmaması hakkında yazılı olan âyet-i kerîmeleri ele alarak, bunları birer birer îzâh etdim Nihâyet, muhtasar bir düâ yaparak minberden indim

Minberi terk ederken, gök gürültüsü gibi, bir “ALLAHÜ EKBER!”! sesi câmi’i çınlatdı Büyük bir heyecân içindeydim Etrâfımı göremiyordum Refîkım Aslanın beni kolumdan tutarak sür’at ile câmi’den çıkardığının farkına vardım (Neden böyle acele ediyoruz?) diye sordum (Arkana bak!) dedi Başımı arkaya çevirdim Aman Allahım, bütün cemâ’at arkamdan koşarak bana yetişmeğe çalışıyordu Yanıma geldiler Bir kısmı boynuma sarılarak beni kucaklıyor, bir kısmı ise, elimi öpmeğe çalışıyordu Başka bir kısmı, onlara düâ etmemi taleb ediyordu (Allahım, benim gibi çok âciz bir kulun, onların gözünde âlî bir insan olarak görünmesine müsâade etme!) diye yalvarıyordum O kadar mahcûb olmuşdum ki, kendimi bu temiz müslimânların malını çalmış veyâ onlara hıyânet etmiş zan ediyordum İşte o gün anladım ki, halkın beğendiği bir politikacının eline mu’azzam bir kuvvet geçiyor!Eğer böyle bir politikacı, halkın ona verdiği kuvveti fenâ kullanırsa, memleket harâb olur

O gün, bütün müslimân kardeşlerime, çok âciz bir kul olduğumu söyliyerek evime döndüm Fekat onların dostluğu, sevgisi, bana karşı gösterdikleri hürmet, haftalarca devâm etdi Bana, o kadar büyük bir sevgi gösterdiler ki, bunun te’sîri, hayâtımın sonuna kadar bana kâfî gelecekdir

THOMAS İRVİNG (Kanadalı)

Niçin müslimân olduğumu size bildirmek için, müslimân olmadan evvel ve müslimân oldukdan sonra, neler his etdiğimi ve müslimânlık ile nasıl temâs edip, bundan nasıl feyz aldığımı anlatmam îcâb etmekdedir Her şeyden evvel, şunu bildireyim ki, binlerce Kanadalı ve Amerikalı, benim, müslimân olmadan evvel, düşündüğüm gibi düşünmekde, aynı noksanlığı duymakda, kendilerine hakîkî müslimânlığı öğretecek Ehl-i sünnet âlimlerini beklemekdedir

Ben çocuk iken, dînim olan hıristiyanlığa iki elimle sarılmışdım Çünki din, benim için rûhî bir ihtiyâcdı Fekat büyüdükçe, hıristiyanlıkda birçok noksanlıklar bulunduğunu görmeğe başladım Îsâ aleyhisselâmın hayâtı ve Onun [hâşâ] Allahın oğlu olduğu hakkında verilen bilgiler, bana hurâfe, hayâlî şeyler gibi geliyordu Çünki aklım kabûl etmiyordu Kendi kendime, (Eğer hıristiyanlık, hak din ise, niçin dünyâda hıristiyan olmayan birçok insan var?Niçin yehûdîlerle hıristiyanların esâs din kitâbları birbirinin aynı iken, diğer husûslarda birbirlerinden ayrılmışlar?Hıristiyan olmıyanlar, başka hiç bir kabâhat işlemedikleri hâlde, niçin mahv ve perîşân olacaklar?Birçok milletler, niçin hemen hıristiyan olmuyorlar?) gibi süâller soruyordum

Bu esnâda Hindistânda vazîfe görmüş olan bir misyonere tesâdüf etdim O bana, (Müslimânlar çok inatçıdır Ne kadar uğraşsam, onları aslâ hıristiyan yapamıyorum Onlar hakîkî dînin hıristiyanlık değil, müslimânlık olduğunu ileri sürüyor ve dinlerini değişdirmek için yapdığım bütün gayretlerim netîcesiz kalıyor) diye dert yandı Bu sözler, müslimânlık hakkında duyduğum ilk ta’rîf oldu İçimde, hem müslimânlığa karşı bir merak, hem de dinlerine bu kadar sâdık olan müslimânlara karşı büyük bir takdîr hissi uyandı (Şu müslimânlığı biraz yakından tedkîk edeyim) dedim Üniversitede (Şark Edebiyyâtı) derslerini ta’kîbe başladım Şarklıların, bizim inandığımız (üç tanrı) akîdesini red ederek, akl-ı selîme tam muvâfık olan (Tek Allah) akîdesini kabûl etdiklerini gördüm Îsâ aleyhisselâm, kendi dînini neşr ederken muhakkak, bir tek Allahdan ve kendisinin yalnız Onun bir kulu ve Peygamberi olduğundan bahs etmişdi Onun bahs etdiği Allah, muhakkak, merhametli bir Allah olmalıydı Hâlbuki, bu güzel ve doğru îmân, birtakım ma’nâsız efsâneler, sonradan eklenen hurâfeler, puta tapanların hıristiyanlığa sokduğu bid’atler arasında gayb olup gitmiş, merhametli ve müşfik tek Allah yerine, kendisine ancak râhibler vâsıtası ile erişilebilinen, insanları dahâ doğarken günâhkâr halk eden bir üçlü tanrı zuhûr etmişdi O hâlde, sâf ve temiz (tek Allah) akîdesini insanlara tekrâr telkîn için yeni bir dîne, yeni bir Peygambere lüzûm vardı Avrupa, o sıralarda yarı barbar bir hâldeydi Bir tarafdan vahşî kavmler memleketleri isti’lâ ediyor, bir tarafdan ufak bir zümre, din perdesi altında, her dürlü kötülüğü, fenâlığı yapıyordu İşte insanlık böyle feci’ bir hâlde iken ve temâmiyle putperestliğe ve dinsizliğe dönmüşken, Îsâ aleyhisselâmdan [târîhcilere göre] altı asr sonra, şarkda Allahü teâlânın son Peygamberi Muhammed “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” zuhûr ederek, insanlara hakîkî Allahın hakîkî dînini telkîne başladı ki, bu dînin esâsını, tek hâlıka îmân etmek teşkîl ediyordu

Ben bunları okuyup öğrenince, Muhammed sallallahü teâlâ aleyhi ve sellemin, Allahü teâlânın son ve hakîkî Peygamberi olduğuna inandım Çünki:

1)Yukarıda da söylediğim gibi, insanların yeni bir Peygambere ihtiyâcları vardı

2)Benim, Allahü teâlâ hakkındaki bütün düşüncelerim, bu büyük Peygamberin “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” neşr etdiği dîne temâmen uyuyordu

3) Kur’ân-ı kerîmin Allahü teâlânın kelâmı olduğunu, onu okuduğum zemân hemen his etmişdim Kur’ân-ı kerîmin bildirdikleri ile Muhammed sallallahü teâlâ aleyhi ve sellemin hadîs-i şerîfleri [sözleri] beni her cihetden tatmîn ediyor, rûhumu huzûra kavuşduruyordu İşte, bunun için müslimân oldum

Emîn olunuz ki, yukarıda da beyân etdiğim gibi, binlerce Amerikalı ve Kanadalı, hıristiyanlıkdaki noksanları ve yanlışlıkları benim gibi his etmekdedir Amma ne çâre ki, onlar benim gibi İslâm dînine tâm nüfûz etmek imkânını bulamamışlardır ve bir rehbere muhtâcdırlar

İslâmiyyete böylece îmân etdikden sonra, müslimânlık hakkında neşr edilmiş olan kitâbları tedkîk etmeğe başladım Bu husûsda, burada tavsiye edebileceğim birkaç eserden bahs etmek isterim Hindli bir hayr sâhibi bana QAJairazby HWLovlegroveun (What is İslâm = İslâm nedir) adlı kitâbını yolladı Bu kitâbı bilhâssa tavsiye ederim İçinde çok sâde, çok pratik ve çok doğru bilgiler vardır Bu kitâb, İslâmı en iyi ta’rîf eden bir kitâbdır Bunun bütün dünyâya dağıtılması, İslâmiyyetin intişârı cihetinden çok fâideli olur Bundan sonra, Maulvi Muhammed Alînin İngilizce Kur’ân-ı kerîm tercemesini okudum ve beğendim Bunlardan başka, dahâ ba’zı kitâbları da okudum ve İslâmiyyet hakkında neşriyyat yapan mecmû’aları da ihmâl etmedim Montrealda islâmiyyet hakkında neşr olunmuş birçok Fransızca eserler buldum Bunların bir kısmı İslâmiyyetin lehinde, bir kısmı ise aleyhinde yazılmışdı Fekat aleyhde yazılı eserlerde bile, İslâmın büyüklüğü gizlenemiyordu Bunlar bile, bu dînin hak din olduğunu bana bir kerre dahâ isbât ediyordu

TENBÎH: (Herkese Lâzım Olan Îmân) kitâbını hâzırlayan biz, Hakîkat Kitâbevi, İslâm dînini doğru olarak öğrenmek istiyen temiz insanlara hizmet etmek için, İngilizce, Fransızca, Almanca ve dahâ başka dillerde kitâblar hâzırladık Bunların hepsi büyük ve hakîkî islâm âlimlerinin eserlerinden toplanan bilgilerden meydâna gelmişdirBu kitâbların ismleri, bâzı kitâblarımızın sonunda bildirilmişdir Adresi, kitâbımızın başında yazılı olan (Hakîkat Kitâbevi)nden, mektûbla isteyenlere hemen gönderilmekdedir Bu kitâbları dikkat ile okuyan insâflı her insanın islâm dînine samîmî olarak îmân edeceğine ve seve seve müslimân olacağına inanıyoruz Çünki İslâm dîni, akl-ı selîm sâhiblerinin kabûl edeceği akîdelerden ve ahkâmdan ibâretdir Akl-ı sakîm sâhibleri, rûhları hasta olanlar, nefslerine düşkün olanlar, yalnız kendi çıkarlarını düşünenler, İslâm dînini idrâk ve takdîr edemez

Bayan FATMA KAZUE (Japon)

İkinci Cihân Harbinden sonra, dînimize olan rağbetin gitdikçe za’îflemekde olduğunu görüyordum Japonlar, yavaş yavaş Amerikalıların hayât tarzına alışıyorlardı Bu hayât tarzı, insanın dinle alâkasını azaltıyor, onu bir makina hâline sokuyordu Fekat, böyle maddîleşen insanlarda bir büyük nâkısa vardır Ben bu eksikliği his ediyordum Rûhumda bir boşluk vardı Bu hayât tarzından memnûn değildim Fekat, noksan olan neydi, bunu anlamağa imkân bulamıyordum

Bir müddet kalmak için, Tokyoya gelen bir müslimânı ziyâret etdim Onun din hakkındaki sözlerine ve ibâdet tarzına son derecede hayrân oldum Ona birçok süâller sormağa başladım Verdiği cevâblar, hem beni memnûn ediyor, hem de rûhumdaki boşluğu dolduruyordu O, bir tek hâlık [yaratıcı] olduğunu, bu yaratıcının, se’âdet ve selâmet ile yaşamamız için neler yapmamız lâzım geldiğini bize bildirdiğini, kendisinin de, onun emrlerine uygun olarak yaşadığını anlatdı Bu sözler, benim üzerimde o kadar derin bir te’sîr yapdı ki, ben de onun dînini kabûl etmek istediğimi bildirdim ve onun rehberliği ile müslimân oldum Müslimân oldukdan sonra, yaratana bu kadar yakın olarak yaşamanın ne büyük bir se’âdet olduğunu kalbimde his etmeğe başladım Hayât tarzım değişdi ve huzûra kavuşdum

Müslimânlığın hak din olduğunu anlamak için, birbirlerine selâm verişlerine dikkat etmek yeter Biz birbirimize (Gün aydın) veyâ (geceler hayr olsun) der geçeriz Bu kuru, maddî sözlerin yerine, müslimânlar birbirlerine, (Esselâmü aleyküm ve rahmetullahi ve berekâtühu) derler ki, bunun ma’nâsı, (Huzûr ve selâmet, Allahü teâlânın rahmeti ve bereketi sizin üzerinize olsun)demekdir Bundan dahâ güzel bir söz, bir selâm tarzı düşünülebilir mi?Müslimân arkadaşım, bana müslimânların nelere îmân etdiği, islâmiyyetin hangi esâslara dayandığı ve nasıl ibâdet edildiği hakkında birçok kıymetli ma’lûmât verdi Bunlar çok sâde, çok mantıkî ve insânî idi Gördüm ve inandım ki, İslâmiyyet, temiz, sâde, mantıkî ve sulh içinde bir hayâtı mümkin kılan bir dindir Gerek şahsî, gerek ictimâ’î hayâtda, insanların sulh ve sükûna kavuşabilmeleri için, bu dîne tâbi’ olmaları lâzımdır Bunun için, kendim sulh ve selâmete kavuşdukdan sonra, bütün âilem ferdlerini, dostlarımı, ahbâblarımı müslimân olmağa kavuşdurmak için çalışıyorum

ÖMER MİTA (Japon)

(Ömer Mita, ekonomi mütehassısı, ictimâ’î [sosyal] işlerde çalışan, fekat bir müddet budist râhibliği de yapmış ve va’zlar vermiş, müslimân oldukdan sonra, bütün fe’âliyyetini İslâmiyyeti yaymak için neşriyyât yapmağa hasr etmiş olan bir Japon fikr adamıdır)

Allahü teâlâya hamd-ü senâ olsun ki, üç seneden beri müslimânım Mes’ûd bir hayâta nâil oldum Bana, hakîkî ve dürüst bir hayâtın nasıl olduğunu, Pâkistânlı müslimân kardeşlerim öğretdi Bu Pâkistânlı kardeşlerim, Japonyayı ziyârete geldikleri zemân, benimle tanışdılar Bana müslimânlığı anlatdılar ve beni müslimân yapdılar Kendilerine minnet borcum çokdur

Japonyada ehâlînin çoğu budistdir Fekat, hakîkatde budistlikle hiç ilgileri kalmamışdır Artık budist âyinlerine katılmamakdadırlar Dînî bilgilerin hemen hemen temâmını unutmuşlardır Bunun sebebi, budistliğin çok muğlak, çok karmaşık bir felsefe olması ve bu dîni seçenlere dünyâda hiç bir fâide vermemesidir Hayâtda her gün mücâdele etmek zorunda olan veyâ başına gelen muhtelif hâdiselere nasıl karşı koyacağını, nasıl hareket etmek îcâb etdiğini bilmiyen vasat düşünceli bir insana, budizmin hiç yardımı olmaz Böyle bir insan, bu dîni anlıyamaz ve bu dinden hiç fâidelenemez Hâlbuki islâm dîni, böyle değildir İslâmiyyet, herkesin anlıyabileceği, sâde, insânî ve ilâhî bir dindir Bu din, insan hayâtının bütün safhalarına nüfûz eder ve müslimânlara her bir hâdise karşısında, nasıl hareket etmek lâzım geldiğini öğretir İslâmiyyetde esâs, temizlikdir İslâmiyyet, rûhu temiz olan insanların en mükemmel rehberidir İslâmiyyet, o kadar mantıkîdir ki, en câhil bir insan bile, onun ne dediğini anlar İslâmiyyetde, diğer dinlerde olduğu gibi, imtiyâzlı bir râhibler sınıfı ve râhib inhisârı (monopolu) yokdur

Benim kanâ’atimce, Japonyada islâmiyyetin yayılması çok kolay olacakdırBelki başlangıçda, ba’zı müşkilât meydâna çıkacakdır Fekat, bu mâni’ler izâle edilebilir ve Japonlar müslimân olmağa başlarlar Bu işi yapmak için, her şeyden önce Japonlara hakîkî müslimânlığı tanıtmak lâzımdır Japonlar, gün geçdikçe maddîleşiyorlar Fekat, bundan memnûn değildirler ve rûhlarındaki boşluğu his etmekdedirler Onlara islâm dîninin yalnız rûhânî bilgiler verdiğini değil, aynı zemânda, insanlara dünyâda yapacakları bütün işler, sürecekleri hayât için de tâm ve mükemmel bir rehber olduğunu öğretmek îcâb eder

İkinci iş olarak, Japonyaya bu neşriyyâtı yapabilecek kudretde, çok bilgili hakîkî müslimânların gelmesi lâzımdır Ne yazık ki, Japonyaya muhtelif müslimân memleketlerinden gelen talebeler, bu mühîm vazîfeyi yapabilecek kudretde değildir Bunlarla temâs etdiğim zemân, onların kendi dinleri hakkında bilgi sâhibi olmadıklarını, hattâ kendi dinlerine tâbi’ olmadıklarını, büyük bir teessür ile gördüm Bunlar bize rehber olamazlar Bunlar garb dünyâsına hayrân olan, Avrupa terbiyesi almış, batılıların kolejlerinde, papaz mekteblerinde okumuş kimselerdi İslâmiyyet hakkında hiçbir şey bilmiyorlardı

İslâm dîninin Japonyaya yayılması mes’elesini bütün müslimânlar ciddiyyet ile düşünmeli ve yukarıda da söylediğim gibi, bizim memlekete hakîkî âlimler göndermelidirler Bu gelen müslimânlar, Japonlara yalnız lafla değil, kendi hâl ve hareketleri ile de bir İslâm nümûnesi olmalıdır Biz Japonlar, sulha, hakîkate, doğruluğa, samîmiyyete, fazîlete müştâkız Gün geçdikçe, bu güzel hasletlerimizi gayb ediyoruz İşte, ancak İslâmiyyet, bizim imdâdımıza yetişebilir ve bizi harâb olmakdan kurtarabilir

Müslimânlar büyük ve tek hâlık Allahü teâlâya îmân eder Japonların da böyle bir îmâna ihtiyâcları vardır

İslâmiyyet (sulh) demekdir Japonlar kadar sulh istiyen bir başka millet yokdur Sulha ve huzûra kavuşmak için kendisi (sulh) demek olan İslâmiyyeti kabûl etmek îcâb eder İslâmiyyet, insanlar ile sulh ve se’âdet içinde berâber bulunmak ve Allahü teâlânın emrlerine teslîm olmak demekdir Bütün müslimânlar, birbirinin kardeşleridir İnsanlık, ancak islâmiyyet sâyesinde felâketlerden ve vahşetden kurtulacakdır

HÜSEYİN ROFE (İngiliz)

Bir insan, çocukluğunda kendisine telkîn edilen bir dinden ayrılıp başka bir din seçecek olursa, bunun yâ hissî, yâ felsefî veyâ ictimâ’î bir sebebi vardır Benim içimdeki coşkun arzû, yukarıdaki sebeblerden hiç olmazsa ikisini karşılayacak bir dîne îmân etmek için beni zorluyordu Onun için, tahsîl devremi ikmâl etdikden sonra, dünyâda bulunan dinlerden hangisine îmân etmek gerekdiğini ta’yîn etmek maksadıyle, bunları birer birer tedkîk etmeğe başladım

Annem ve babam koyu bir katolik ile bir yehûdî idiler Fekat her ikisi de katoliklik ve yehûdîlikden vazgeçerek, protestan olmuşlar ve İngiliz kilisesine devâm ediyorlardı Ben mektebde iken, muntazemân İngiliz kilisesinin âyinlerine devâm etmiş, râhiblerin verdiği dersleri dinlemişdim Fekat, onların bana öğretmeğe uğraşdıkları hıristiyanlık akîdeleri içinde anlamadığım, bana ters gelen birçok husûslar vardı Her şeyden evvel, üç birlikden, ya’nî baba, oğul ve Rûhulkudsden ibâret bir tanrı manzûmesi, bana o kadar mantıksız geliyordu ki, buna inanmak mümkin değildi Benliğim bunu şiddet ile red ediyordu Sonra, Allaha kavuşmak için keffâret verilmesi îcâb etdiği hakkındaki kilise akîdesini de, temâmen ma’nâsız buluyordum Benim düşündüğüm, büyük ma’bûd, kullarından mecbûrî keffâret istemezdi

Bunun üzerine, yehûdî dînini incelemeğe başladım Yehûdîlerin, Allahü teâlânın birliğini ve azametini çok dahâ mantıkî bir tarzda kabûl etdiklerini ve Ona şerîk koşmadıklarını gördümBelki yehûdî dîni, bugünkü hıristiyan dîni kadar bozulmamışdı Fekat, bu dinde de anlamadığım ve kabûl edemediğim garîb kısmlar vardı Yehûdî dîni o kadar merâsim, düâ, mecbûrî yapılması gereken ibâdetler ile doluydu ki, eğer dînine bağlı bir yehûdî bütün bunları yaparsa, dünyâ işlerine hiç vakt ayıramıyacakdı Bu merâsimlerden çoğunun, insanlar tarafından sonradan dîne ilâve edilen, lüzûmsuz ve mantıksız husûslar olduğunu anladım Böylece yehûdîlik, ictimâ’î [sosyal] hayâtdan temâmen ayrılarak, bir ekalliyyet, azınlık dîni hâline geliyordu Dünyâya bir fâide sağlıyamıyacağını anladığım yehûdî dînini, bir tarafa bırakarak, diğer dinleri tedkîk etmeğe başladım Hem kiliseye, hem de havraya devâm ediyordum Fekat bu ziyâretlerim, sırf dinsiz kalmamak içindi Yoksa, ben ne hıristiyan, ne de yehûdî idim İngiliz kilisesi yanında Roma kilisesini, ya’nî katolikliği de biraz tedkîk etdim Gördüm ki, katoliklerin i’tikâdları, İngiliz kilisesine bağlı protestanların i’tikâdlarından dahâ fazla hurâfelerle doludur Hele, katoliklerin Papaya bağlı olmaları ve onu günâhsız kabûl ederek ona âdetâ yarı ilahlık vermeleri, onlardan dahâ fazla nefret etmeme sebeb oldu

Şimdi yüzümü şarka çevirerek, şark dinlerini incelemeğe başladım Mecûsîlerin dînini hiç beğenmedim Çünki bunlar, râhib sınıfına pek çok imtiyâzlar veriyorlardı Paryalara ise, âdetâ hayvan mu’âmelesi yapıyorlardı Fakîre şefkat elini uzatmak akllarına gelmiyordu Onların fikrince, bir insan fakîrse, bu onun kendi kabâhatiydi Eğer, hiç ses çıkarmadan, şikâyet etmeden çile doldurursa, belki râhiblerin düâsı sâyesinde hâli dahâ iyi olabilirdi Bu fikri, râhibler ehâlinin kendilerinden korkması ve onlara sıkı sıkı bağlanması için yayıyorlardı Onun için, mecûsîliği nefret ile karşıladım Hele mecûsîlerin, hayvanlara da tapması, nefretimi artdırdı Böyle bir din, hak din olamazdı

Budistliğe gelince, budistler felsefî düşünce ve inançlara bağlıydılar Onlar bana, eğer gayret edecek olursam, çok uğraşırsam, gereken fedakârlıkları yaparsam, büyük kudretlere varacağımı ve dünyâ ile âdetâ kimyâ tecribeleri yapar gibi, oynayabileceğimi söylediler Fekat budistlikde, ben hiçbir ahlâk kâ’idesi bulamadım Burada da râhibler, diğer insanlardan farklıydılar ve onlardan çok dahâ yüksek bir mevkı’de bulunuyorlardı Bana, hakîkaten insanı hayretlere düşüren birçok ma’rifetler öğretdiler Fekat bunların din ve Allah ile hiçbir ilgisi yokdu

Bu ma’rifetler, spor veyâ hokkabazlık yapar gibi vakt geçirmeğe, bunları bilmiyenleri hayrete düşürmeğe yarıyordu İnsanın rûhunu temizlemekden ve onu Allahü teâlânın rızâsına, muhabbetine yaklaşdırmakdan çok uzakdı Allahü teâlâ ile ve Onun yaratdığı varlıklarla hiç bir ilgisi yokdu Biricik fâideleri, insanı tâm disiplin sâhibi yapmasıydı

Buda, muhakkak ki çok okumuş, zekî bir insandı O, insanlardan her şey için fedâkârlık istiyordu (Bir fenâlığa karşı koyma!), (Bütün arzû ve ihtirâsları terk et!), (Yarını düşünme!) gibi emrler veriyordu Îsâ aleyhisselâm da, aynı şeyleri söylemiyor muydu?Fekat insanlar, bu gibi emrleri, ancak hıristiyanlığın başında, dahâ îsevîlik tertemiz iken ta’kîb etmişler, sonra bırakmışlardı Budistlerde de, aynı hâli gördüm Eğer insanlar, Îsâ aleyhisselâm veyâ Buda kadar temiz olabilseler, belki onların gösterdiği yollardan giderek Allahü teâlânın rızâsına kavuşabilirlerdi Ama bugün dünyâda bu kadar temiz rûhlu, yüksek ahlâklı, her fenâ şeyden seve seve elini eteğini çekebilen, fedâkâr kaç kişi vardı?Demek oluyor ki, Budanın koyduğu ahlâk esâsları, bugünün insanının düşüncelerine uymuyordu

İslâm dünyâsı içinde bulunduğum hâlde, diğer dinleri araşdırırken, İslâmiyyeti düşünmeyişim ne garîbdi! Müslimânlık bir dürlü aklıma gelmemişdi Bunun sebebi ise âşikârdı:Müslimânlık hakkında bize verilen ma’lûmât, onun hakkında Avrupada yazılan eserler, dâimâ bu dînin çok yanlış, uydurma, ma’nâsız, uyuşdurucu, sahte bir din olduğunu iddi’â ediyordu Hele Rodwellin terceme etdiği Kur’ân-ı kerîm tercemelerini okuyunca, bende bu fikr hâsıl oldu Rodwell, Kur’ân-ı kerîmin birçok kısmlarını anlaşılmaz bir tarzda terceme ederek, bir büyük kısmını da, bile bile tahrîf ederek, onu büsbütün başka bir şekle çevirmişdi Hakîkati ancak Londrada (İslâm Cem’iyyeti)ile temâs edince ve doğru bir Kur’ân-ı kerîm tercemesi okuyunca anlıyabildim Burada, şunu teessüf ile söyliyeyim ki, müslimânlar bu güzel dinlerini dünyâya tanıtmak için pek az gayret sarf etmekdedirler Eğer hakîkî islâmiyyeti, dikkatle ve bilerek bütün dünyâya yaymak için çalışırlarsa, emînim ki, çok iyi netîceler alacaklardır Yakın şarkda, ecnebîlere karşı hâlâ çekingenlik gösterilmekdedir Onlarla temâs ederek, onları aydınlatmak yerine, onlardan kâbil olduğu kadar uzak durmak tercîh edilmekdedir Bu çok hatâlı bir hareketdir En büyük misâl, benim Çünki, bir dürlü İslâm dîni ile ilgilenemiyordum Bereket versin ki, bir gün çok muhterem ve kültürlü bir müslimânla tanışdım Benimle ahbâb oldu Beni dikkat ile dinledi Bana bir müslimân tarafından İngilizceye çevrilmiş bir Kur’ân-ı kerîm tercemesi hediyye etdi Sorduğum bütün süâllere çok güzel ve mantıkî cevâblar verdi 1945 senesinde beni alıp bir câmi’e götürdü Hayâtımda ilk def’a orada ibâdet eden müslimânları büyük bir dikkat ve hurmet ile seyretdim Allahım, bu ne muhteşem ve ulvî bir manzara idi! Her ırkdan, her milletden, her sınıfdan insanlar ibâdet ediyorlardı Fekat hepsi Allahü teâlânın huzûrunda hiçbir fark gözetmeksizin yanyana gelmiş, kendilerini temâmen Allahü teâlâya adamışlardı Zengin bir Türkün yanında çok fakîr, âdetâ, bir dilenci kıyâfetinde bir Hindli bulunuyordu Onun yanında da, bir tüccâr olduğunu zan etdiğim bir Arab vardı Onun yanında da, bir zenci yer almışdı Bunların hepsi, büyük bir huşû’ ile ibâdet ediyorlardı Aralarında hiçbir fark yokdu Onlar Türklüklerini, Hindliliklerini, Arablıklarını, zenginliklerini, fakîrliklerini, mevki’lerini, rütbelerini temâmen unutmuş, kendilerini Allahü teâlâya tevcîh etmişlerdi Kimse, kendisini kimseden üstün görmüyordu Zengin fakîri küçük görmüyor, yüksek rütbeliler de diğerlerine tekebbür etmiyordu

Ben, bütün bunları gördükden sonra, aradığım hak dînin islâm dîni olduğunu anladım Şimdiye kadar diğer bütün dinleri incelediğim hâlde, hiç birisi, benim üzerimde böyle te’sîrli olmamışdı Fekat, müslimânlığı böyle yakından görünce ve müslimânlığın esâsını öğrenince, bu hak dîni tereddüdsüz kabûl etdim

Şimdi müslimân olduğum için iftihâr ediyorum İngilterede üniversitede (İslâm Kültürü) derslerini ta’kîb etdim ve gördüm ki, Kurûn-u vüstâ [Orta çağ]da Avrupa müdhiş bir karanlık içinde iken, ancak islâm nûru, bu zulmeti aydınlatmağa muvaffak olmuşdur Birçok büyük keşfler, müslimânlar tarafından yapılmış, birçok ilm ve fen ve tıb bilgileri Avrupalılara, islâm Dâr-ül-fünûnlarında [Üniversitelerinde] öğretilmiş, birçok cihangirler islâm dînini kabûl ederek büyük devletler kurmuşlardır Müslimânlar yalnız büyük bir medeniyyet kurmakla kalmamış, hıristiyanlar tarafından tahrîb edilen eski medeniyyetleri de, yeniden meydâna çıkarmışlardır Benim müslimân olduğumu öğrenen arkadaşlarım, bana, (Sen şimdi gerici oldun) dedikleri zemân, ben gülümsiyerek, (Temâmen aksine, Müslimânlık gericilik değil, ileri medeniyyet demekdir) diyor ve onlara hakîkî müslimânlığı anlatıyordum Ne yazık ki, bugün müslimânlar çok geri kalmışdır Çünki müslimânlar, kendi dinlerinin ne kadar yüksek bir din olduğunu gitdikçe unutmakda ve onun emrlerini yerine getirmeği ihmâl etmekdedirler Bunda kabâhatin bir kısmı da, hakîkî din ve fen âlimi, dünyâyı da iyi bilen müslimân din adamlarının çok az mevcûd oluşudur

İslâm memleketlerinde hâlâ, büyük bir müsâfirperverlik bulunur Bir müslimânın evine gidince, o sizi tanısın veyâ tanımasın, kapılarını açar ve hemen imdâdınıza koşar Çünki, islâm dîni, başkalarına yardım etmeği emr eder Zenginin fakîre yardım etmesi, servetinin bir kısmını yoksullara vermesi, islâm dîninin beş büyük esâsından biridir Bu, başka hiçbir dinde yokdur Demek oluyor ki, islâm dîni bu asrın ictimâ’î [sosyal] hayâtına en uygun olan dindir Onun içindir ki, islâm memleketlerinde komünizme yer yokdur Çünki islâm dîni, bu mes’eleyi çok dahâ evvelden ve çok dahâ esâslı olarak hâl etmişdir

İnsana sadâkat yaraşır, görse de ikrâh,
Yardımcısıdır doğruların hazret-i Allah

H F FELLOW (İngiliz)

Ben hayâtımın büyük bir kısmını denizlerde geçiren ve 1914 de Birinci Cihân Harbine ve 1939 da İkinci Cihân Harbine, İngiliz deniz subayı olarak katılmış bir bahriyeliyim

Yirminci asrın en mükemmel âlet ve makinaları bile, tabî’atın korkunç kuvvetlerine karşı koyacak evsâfda değildir En basît bir misâl vereyim Sis ve fırtınaya mukavemet için elimizde hiçbir imkân yokdur Bir harb zemânında ise, bu tehlükelere dahâ birçok tehlükeler ilâve olur Bir bahriyelinin, dâimâ dikkatli olması lâzımdır İngiliz Bahriyyesinde, Kraliçenin Ta’limâtı ve Amirallik Dâiresinin koyduğu ta’lîmâtı ihtivâ eden bir kitâb mevcûddur Bu kitâbda, her deniz subayına düşen vazîfeler, tehlüke ânında yapılacak işler kayd edilmiş olduğu gibi, vazîfesini iyi yapanlara verilecek mükâfâtlar, iyi hareket edenlere verilecek takdîrnâmeler, para mükâfâtları, ma’aş ve ücretler, bir subayın ne zemân emekli olacağı yazılıdır Aynı zemânda, kabâhatli olanlara verilecek cezâlar, emrlere karşı gelenlere yapılacak hareket tarzı vs de birer birer kayd edilmişdir Eğer bu kitâba dikkat ile riâyet olunacak olursa, denizde hayât gâyet râhat ve muntazam geçer, tehlüke çok azalır ve deniz subayları sâkin ve bahtiyâr yaşarlar

Allahü teâlâ, kusûrumu ve günâhımı afv etsin! Aradaki büyük farkı hiç bir zemân unutmıyarak ve hurmetde kusûr etmiyerek, ben Kur’ân-ı kerîmi, işte bu kitâba benzetiyorum Kur’ân-ı kerîmde, bu esâsları koyan Allahü teâlâdır O, dünyâ üzerinde bulunan bütün erkek, kadın ve çocuklara nasıl hareket etmeleri îcâb etdiğini, tehlükenin nereden geleceğini ve ona karşı ne yapmak lâzım olduğunu, iyi hareket edenlerin nasıl mükâfâtlandırılacağını ve fenâ hareket edenlerin nasıl cezâlandırılacağını, son derecede açık ve güzel bir şeklde ve herkesin anlıyacağı bir tarzda öğretmekdedir Son 11 senedir, emekliye ayrıldıkdan sonra, bağçemde çiçek yetişdiriyorum İşte asl bu zemân, Allahü teâlânın büyüklüğünü, bir kerre dahâ yakından gördüm Nebâtlar ve çiçekler, ancak Allahü teâlânın emri ile yetişmekde ve büyümekdedir Onun emri olmadan dikdiğiniz hiçbir şey yetişmez Ne kadar uğraşırsanız uğraşınız, ne yaparsanız yapınız, sizin uğraşmalarınız, ancak Onun yardımı ile bir netîce verir Bu yardım yoksa, gayretlerimiz boşa gider Nebâtların neşvü nümâsı [ya’nî yetişmesi] için lâzım olan hava şartlarını evvelden ta’yîn etmek kimsenin elinde değildir Allahü teâlânın bir emri ile hava bozulur ve ekdiğiniz herşey mahv olur İnsanlar hava şartlarını evvelden tahmîn edebilmek için, birçok şey yapdılar Bugün güyâ havanın nasıl olacağı evvelden haber veriliyor Ben, buna ancak gülüyorum Zîrâ, bu hava tahmînlerinden ancak yüzde biri doğru çıkmakdadır Bu işde ancak Allahü teâlânın takdîri hâsıl olur Allahü teâlânın emrine uymıyanların bağçelerinde güzel çiçekler yetişmiyor Bu, Allahü teâlânın onlara verdiği cezâdır

Ben, Kur’ân-ı kerîmin Allah kelâmı olduğuna ve Allahü teâlânın bu mukaddes kitâbı dünyâya yaymak için, Muhammed sallallahü teâlâ aleyhi ve sellemi seçdiğine, bütün kalbimle îmân ediyorum Kur’ân-ı kerîm, dünyâdaki insan hayâtı ile tam bir tevâfuk hâlindedir ve içinde hiçbir mübâlağa ve hurâfe olmayan, temâmen mantıkî, aklı başında olanların, temâmen sahîh, doğru olduğuna inanacağı kâ’ideler vardırKur’ân-ı kerîmde, ibâdet korkuya değil, muhabbete ve hurmete bağlanmışdır

Bir hıristiyan, hıristiyanlık muhîti ve te’sîri altında uzun seneler kalınca, dîninden vazgeçip müslimân olmak için, evvelâ iknâ’ olunmak ister Fekat ben, islâmiyyeti tedkîk etdikden sonra, başkası tarafından iknâ’ edilmek lüzûmunu his etmedim Çünki, kendiliğimden bu dînin hak bir din olduğuna inanmışdım Kimse beni müslimân yapmağa zorlamadı Kimsenin te’sîri altında kalmadım Müslimânlık, benim hıristiyanlıkda cevâbını bulamadığım birçok şübheleri hemen cevâblandırmış, beni her husûsda tatmîn etmişdi İşte bunun için, kendi kendime ve seve seve müslimân oldum

Ben, farkına vardım ki, Îsâ aleyhisselâmın getirdiği temiz din ile İslâmiyyet, aslında birbirinin aynıdır Fekat temiz nasrânî dîni, birçok hurâfelerle, puta tapanlardan alınmış yanlış âyin ve i’tikâdlarla karışarak, temâmen bozulmuş ve hıristiyanlık hâline gelmişdir O kadar ki, Martin Luther bu hurâfelerin çoğunu temizliyerek, dinde reform yapmak ve protestanlığı kurmak zorunda kalmış, fekat, islâh edeyim derken, büsbütün ifsâd etmişdir İngiliz kraliçesi birinci Elizabeth, memleketini tehdîd eden katolik İspanyollar ile mücâdele ederken, Osmânlı Türkleri de Avrupada katoliklerle cihâd ediyordu Bu iki devlet de, protestan ve müslimân olarak, puta tapan katoliklerle mücâdele ediyorlardı Yalnız Martin Luther, farkına varmamışdı ki, Muhammed “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” kendisinden tam 900 sene evvel bozulmuş hıristiyan dîni ile diğer bütün dinleri temâmiyle temizlemiş, tasfiye etmişdi

Bugün, hıristiyanlık putlar ve hurâfelerle doludur Hıristiyanlık, uzun zemânlar haksızlığın, zulmün, vahşetin, âdetâ mubâh görüldüğü bir din olarak kalmış ve bugün bu korkunç hüviyyetini temâmen muhâfaza etmekdedir İspanyada hıristiyanların, Engizisyon mahkemelerinde ne kadar haksız karârlar verdiklerini, ne gibi vahşetler yapdıklarını hâtırlamanızı isterim Onların bu vahşetinden kaçan yehûdîleri, ancak müslimân Türkler kabûl etdiler ve onlara insan mu’âmelesi yapdılar

Îsâ aleyhisselâm, ümmetinden, Allahü teâlânın Tûr-i Sînâda [Sînâ tepesinde] Mûsâ aleyhisselâma teblîg etdiği Evâmir-i Aşereye [On emre] itâ’at etmeği istemişdi Bu emrlerden birincisi şudur:(Ben senin Allahınım Benden başka hiç bir ilaha tapmayacaksın!) Hâlbuki hıristiyanlar, Allahü teâlâyı üçe çıkarmışlar, ya’nî Allahü teâlânın verdiği ilk emre muhâlefet etmişlerdir Ben, müslimân olmadan evvel bile, üç tanrıya inanmadım Allahü teâlâyı dâimâ tek, merhametli, afv edici, hidâyet yolunu gösterici, bir büyük varlık olarak kabûl ediyordum İşte beni müslimânlığa götüren en büyük sebeb, bu oldu Çünki müslimânlar, Allahü teâlâya tam benim düşündüğüm gibi îmân ediyorlardı

Hayâtdaki yaşama tarzınız temâmen sizin elinizdedir Eğer siz, bir muhâsebeci iseniz ve mal sâhibinin kasasından para aşırırsanız, sizi yakalar ve habse sokarlarKaygan bir yoldan giderken dikkat etmezseniz, yuvarlanır ve bir tarafınızı kırarsınız Otomobilinizi çok sür’at ile sevk eder ve bu sebeb ile bir kazâ yaparsanız, bundan yine siz mes’ûl olursunuz Bütün bu kabâhatleri, başkasının üstüne yüklemeğe kalkmak, büyük bir ahlâksızlıkdır İnsanların fenâ huylu olarak doğduklarına inanmıyorum İnsanlar, muhakkak iyi huylu olarak doğmuşdur İnsanların ba’zılarının, fenâ rûhlu olarak dünyâya geldiğini iddi’â edenler var ise de, bunlara inanmıyorum Bence, insanı fenâ rûhlu yapan, önce, anası babası, sonra muhîti [çevresi], zararlı neşriyyât ve sonra fenâ arkadaşlarıdır Buna bir de zararlı muallimleri eklemek gerekir Çocuklar, baba ve analarının ve mektebdeki muallimlerinin ve yazarların hareket ve fikrlerine çok kıymet verirler ve onlara benzemeğe çalışırlarBa’zan çocukların, bilinmeyen sebeblerden ötürü isyân etdikleri veyâ lüzûmsuz yere ortalığa zarar verdiği görülür O zemân, onlara nasîhat vermek, onları tatlılıkla, fekat ciddiyetle yola getirmek lâzımdır Fekat, biz çocuklarımıza fenâ örnek olursak, kendimiz fenâ hareketler yaparsak, onları yapdıkları hareketin doğru olmadığı husûsunda iknâ edemeyiz Biz her dürlü kabâhati işlersek, bunların kötü şeyler olduğunu çocuklarımıza nasıl anlatabiliriz?Demek oluyor ki, her şeyden evvel çocuklarımıza mükemmel bir nümûne olmalıyız Îcâbında onları cezâlandırabilmeliyiz İngilizlerin sporcu olduğunu bilirsiniz Spor bizde âdetâ kutsaldır Spor yaparken, yanlış hareket eden, hele hîle yapan, hemen cezâlandırılır ve şerefinden çok şey gayb eder İslâm dîni, insanlar için tıpkı bizim spor kâ’ideleri gibi çok güzel ve mantıkî hareket tarzı ve doğru yaşama kâ’ideleri koymuşdur İşte ben de, İslâm dînini tedkîk ederken, konulan bu kâ’idelere hayrân oldum Bu mantık ve intizâm da beni hak olan islâm dînine kavuşdurdu

On emrin ikincisi şudur:(Sen, tapınmak için, hiçbir put veyâ resm veyâ işâret yapmıyacaksın)Hâlbuki, bugün hıristiyan kiliseleri resmlerle, heykellerle doludur ve hıristiyanlar bunların önünde yerlere kadar eğilirler!

Ben, Îsâ aleyhisselâmın mu’cizeleri, [hıristiyanların i’tikâdınca] haç üzerinde öldürülmesi, kabre konuldukdan sonra tekrar dirilip göğe çıkması gibi mu’azzam hâdiselerin, o zemân Filistinde bulunan yehûdîler, Romalılar ve diğer insanlar üzerinde çok az bir etki yapdığına ve oradaki hayât tarzını hiç değişdirmediğine dâimâ hayret etmişdim Yehûdîler Îsâ aleyhisselâma çok kaydsız kalmış ve hıristiyanlık ancak yüzyıllar sonra yayılmağa başlamışdır Hâlbuki, Muhammed sallallahü teâlâ aleyhi ve sellemin teblîg ve neşr etdiği İslâm dîni, çok kısa zemânda her tarafa yayılmış, oralardaki hayât tarzını hemen değişdirmiş, yarı vahşî insanları kısa zemânda, medenîleşdirmişdirZan ediyorum ki, bunun sebebi, îsevî dîninin kısa zemânda bozularak, anlaşılması güç, yarı putperest yeni bir hıristiyan dîni hâlini alması, islâm dîninin ise, herkes tarafından anlaşılabilen mantıkî bir din olmasıdır 1919 ile 1923 arasında, bana Türk sularında vazîfe verildi Müslimânlarla görüşdüm Her gün minârelerden duyduğum (Ancak bir Allahü teâlâ vardır Muhammed “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” Onun resûlüdür) sesi kulağıma ne hoş geliyordu! İslâmiyyet hakkında okuduğum İngilizce kitâblardan çoğu, İslâmiyyeti tahkîr ediyordu Hele son üçyüz sene içinde, aynı zemânda halîfe olan Türk sultânlarının yapdıkları iddiâ edilen birçok fenâ hareketleri, haksızlıkları, Türklerin yalancılığı, düzenbazlığı, rüşvete düşkün olmaları, azınlıklara fenâ mu’âmele etmeleri gibi iftirâlar, hep onların aldığı islâm terbiyesine isnâd ediyor, bir müslimânın hiç bir zemân bir hıristiyan gibi dürüst olmıyacağını ileri sürüyordu Acabâ kabâhat hakîkaten İslâm dîninde miydi?Ben buna inanmıyordum Nihâyet bu husûsda bilgi edinmek için, bir müslimân din adamına mürâce’at etmeğe karâr verdimBir tarafdan da İslâmiyyet hakkında müslimânlar tarafından yazılmış eserleri aradım İngilterede bulunan müslimân din adamları, bana böyle eserler bulup yolladılar Bu kitâbları okuduğum zemân, islâmiyyetin ne kadar temiz olduğunu, Ortaçağda nasıl parladığını, karanlık hıristiyan âlemini nasıl aydınlatdığını, fekat zemânla dîne ri’âyetsizlik yüzünden, islâm âleminin nasıl za’îflediğini, şimdi onu yine eski hakîkî hâline getirmek için uğraşıldığını öğrendimBugünkü ilmî terakkîler hıristiyan dîninde yer bulamaz Hâlbuki, islâmiyyet ile tam bir ittifak hâlindedirDemek oluyor ki, islâm âleminin gerilemesinde kabâhat, islâm dîninde değil, bu güzel dîni lâyıkı ile tatbîk edemeyen bugünkü müslimânlardadır Artık islâm dîninin meziyyeti hakkında hiçbir şübhem kalmamışdı Seve seve, îmân ederek müslimân oldum

Bugün Avrupada ba’zı filozoflar, muharrirler, dinlerin lüzûmsuz olduğunu ileri sürerler Emîn olunuz ki, böyle bir fikrin hâsıl olmasına sebeb, hıristiyan dîninin akla uymaz kâ’ideleri ve 20 asrda kabûl olunamıyacak hurâfeleridir [ya’nî bâtıl akîdeleridir] Hâlbuki islâm dîninde bunların hiçbiri yokdur

Hıristiyanlar, İslâmiyyetin kabûlünün sebebini bir dürlü anlıyamamakda ve müslimân olanlara (eksantrik = Kimseye uymıyan bir yol tutanlar) demekdedirler Bu temâmiyle yanlış bir düşüncedir

En son olarak şunu söyliyeceğim:Ben islâmiyyeti hem teorik, hem pratik, anlaşılması kolay ve mantıkî ve her bakımdan mükemmel bir din olduğu ve insanlara iyi bir rehber olduğu için seçdim İslâm dîni, insanı Allahü teâlânın rızâsına, dünyâ ve âhiret se’âdetine götüren en doğru yoldur ve sonsuza kadar böyle kalacakdır

Bayan MES’ÛDE STEINMANN (İngiliz)

Müslimânlık kadar kolayca anlaşılabilen ve insâna cesâret veren başka bir din yokdurHayâtda, insan rûhunu râhat ve huzûra kavuşduran, insana, hâlinden memnûn olarak yaşamağı ihsân eden ve onu öldükden sonra ebedî se’âdete ve selâmete ulaşdıran biricik din, islâmiyyetdir

İnsan, Allahü teâlânın yaratdığı muhtelif mahlûklardan biridirMuhakkak, diğer mahlûklarla arasında bir bağ vardır İnsan, Allahü teâlânın yaratdığı en mükemmel bir mahlûkdur Ona böyle fazîlet veren, onda bir rûh olmasıdır İnsanın rûhu, onu dâimâ dahâ yükseklere götürmeğe gayret eder Rûhu temizliyen ve besliyen ise ancak dindir

Acabâ insan ile onu yaratan büyük kudret sâhibi arasında ne gibi bir râbıta vardır?Bunu şübhesiz din bildirmekdedir Ben din hakkında muhtelif âlimlerin neler söylediklerini tedkîk etdim Aşağıda birkaç misâl veriyorum:

Carlyle’in (Kahramanlar ve Kahramanlara Tapınanlar) eserinden:

(Bir insanın dîni, onun kalbinin îmân etdiği bir husûs, onun en bâriz bir sıfatıdır Din öyle bir şeydir ki, insanın doğrudan doğruya kalbine gider Onun dünyâdaki fe’âliyyetlerini ayarlar Ona vazîfelerini bildirir Gideceği yolu gösterir ve onun âkıbetini (sonunu) ta’yîn eder)
Chesterton’un, (Düşünülecek Olursa) kitâbından:

(Din, bir insanın, kendinin veyâ başkalarının varlığında neler bulunduğu hakkında elde etdiği en yüce gerçeği ifâde eder)

Ambroce Bierce’nin (Şeytanın Sözlüğü) eserinden:

(Din, insanlara, bilmedikleri birçok şeyleri öğreten, onlara hem korku, hem ümmîd aşılayan bir kaynakdır)

Edmude Burke’un, (Fransa İhtilâli) ismindeki kitâbından:

(Bütün hakîkî dinlerin emr etdiği husûs, Allahü teâlânın emrlerine itâ’at, Onun dînine hurmet ve i’tibâr ve böylece mümkin olduğu kadar Onun rızâsına yaklaşmakdır)

Swedenborg’un (Hayat Doktrini) eserinden:

(Din demek, iyilik yapmak demekdir Dînin varlığı iyilikdir)

James Harrigton’un (Okyanus) kitâbından:

(İster ondan korksun, isterse ondan tesellî bulsun, dünyâda herkesin az veyâ çok, dinle irtibâtı vardır)

Dünyâda herkes birçok def’alar bilmediği, anlıyamadığı, îzâh edemediği husûslarla karşılaşır İşte bunları ona îzâh eden, ona tâm bir îmân, i’timâd bahş eden, ancak dindir

Ben niçin islâm dîninin dünyâdaki dinlerin en mükemmeli ve hak din olduğuna inanıyorum?Bunu şöyle îzâh edeyim:

Her şeyden önce, islâm dîni yüce, bir tek Allahdan başka tanrı olmadığını, Onun doğmadığını ve doğurmadığını ve Ona benzer başka hiç bir hâlık bulunmadığını bildirirAllahü teâlânın varlığını, birliğini, azametini ancak Allahü teâlâya yakışır bir azamet ile bildiren başka hiç bir din yokdur Kur’ân-ı kerîmde Hûd sûresinin dördüncü âyetinde meâlen, ([Ey kullarım], dönüşünüz ancak banadır Allah her şeye kâdirdir) buyurmakda, İsrâ sûresinin elli beşinci âyetinde meâlen, (Allahü teâlâ, göklerde ve yerde olan mahlûkâtın hâllerini en iyi bilendir) buyurmakda ve Kur’ân-ı kerîmin diğer bütün sûrelerinde dâimâ Onun (tek hâlık olduğundan), (dâimî olduğundan), (sonsuz olduğundan), (her şeyin Ona ma’lûm olduğundan), (en doğru hükmü veren hâkim olduğundan), (en büyük yardımcı olduğundan), (en merhametli bir hâlık olduğundan), (en büyük afv edici olduğundan) bahs edilmekdedir Bunları okudukça, insanın Allahü teâlâya nasıl çekildiğini, Onun karşısında nasıl eridiğini ve Onun lutfüna nasıl sığındığını size ta’rîf edemem Kur’ân-ı kerîmde, Allahü teâlâ Hadîd sûresinin onyedinci âyetinde meâlen, (Biliniz ki, Allahü teâlâ yer yüzünü [kuraklıkla] öldürdükden sonra [yağmurla] diriltir [Ölü kalbleri de zikr ve tilâvetle diriltir] Akl edersiniz diye bunları açık deliller ile size beyân etdik) buyurmuşdur Nâs sûresinde de, meâlen, ([Ey Muhammed “sallallahü aleyhi ve sellem”!] Söyle ki, ben insanlardan ve cinden, insanın gönlüne vesvese veren şeytânın şerrinden, insanlara muhtâc oldukları şeyleri gönderen ve onları korkulu şeylerden koruyan ve ibâdet olunmağa hakkı olan mâlikime sığınırım) buyurmuşdur

Bu yüce sözleri okuyunca, insan nasıl olur da, bu büyük hâlıka inanmaz ve Ona sığınmaz?Bütün bunlar, insanın hayâtda kaldığı müddetce, üzerinde onu koruyan çok merhametli bir hâlıkın bulunduğunu his ederek, râhata kavuşması ve doğru yolu tutması için kâfî gelmez mi?

İslâm, en doğru bir din olduğunu ve kendisinden evvel gelen dinlerin bütün doğru kısmlarını kendisinde topladığını açıkça bildirir İslâmiyyetin en büyük kitâbı olan Kur’ân-ı kerîmde yazılı bütün husûsların, sâde, açık ve herkes tarafından anlaşılır mantıkî esâslar olduğunu söyler Bunlar çok doğrudurHakîkaten, eğer Allahü teâlâ ile kul arasında âhenkli bir münâsebet te’sîs etmek, cismânî [bedenle ilgili] ve rûhânî husûsları âhenkli tarzda birbiri ile birleşdirmek, dünyâda ve âhiretde huzûr içinde kalmak istiyorsak, muhakkak islâm dînini kabûl etmemiz lâzımdır Ancak İslâmiyyet sâyesinde rûhen ve bedenen tekâmül ederiz

Hıristiyanlık ancak rûhiyyat, vicdan ile meşgûl olur ve her bir hıristiyanın üzerine onun taşıyamıyacağı kadar ağır ma’nevî, vicdânî yükler koyar Hıristiyanlık, insanı bir günâhkâr olarak kabûl eder ve ondan, onun anlıyamıyacağı ve hiç bir mantığa sığmıyan keffâretler ister Hâlbuki islâm dîni, yalnız sevgi üzerine kurulmuşdurHıristiyanlıkda çok derin ilm adamları, insanların değişik rûh hâletlerini inceleyerek, onların üzerine yüklenmiş olan bu ağır yükler arasında belki bir parçacık Allah sevgisi bulabilir Fekat bunlar da, bugünkü hıristiyanlıkda bu sevgi parçacığının bile birçok hurâfeler altında nasıl büsbütün gayb olduğunu görerek üzülürler Coleridge bir kitâbında, (Hıristiyanlığı fazla seven bir kimsenin, yavaş yavaş hıristiyanlıkdan uzaklaşarak, kiliseyi dahâ fazla sevmesi ve sonunda kendini en fazla sevmesi bir hakîkatdir) demekdedir Hâlbuki İslâmiyyet bize, Allahü teâlâyı saymamızı, sevmemizi, yalnız Onun emrlerine uymamızı, bir yandan da, kendi aklımızı ve mantığımızı kullanmamızı emr etmekdedir Hıristiyanlıkda bir mikdâr hakîkat kalmışdır İslâmiyyetde ise, herşey hakîkat üzerine kurulmuşdur Kur’ân-ı kerîmde, Allahü teâlâ, hangi ırkdan, hangi renkden olursa olsun, bütün kullarına Yûnus sûresi yüzsekizinci âyetinde meâlen şunu beyân buyurmuşlardır: (de ki, Ey insanlar! Rabbinizden size hakîkat gelmişdirDoğru yola giren ancak kendi kazancı için girmiş ve sapıtan da kendi zararına olarak sapıtmışdırBen sizin bekçiniz değilim) Ben bütün bunları okudukdan ve Kur’ân-ı kerîmin ma’nâsını iyice kavradıkdan sonra, islâmiyyetin her dürlü düşüncelerime en doğru cevâbı verdiğini gördüm, seve seve müslimân oldum İslâmiyyet bana hakîkî yolu gösterdi ve cesâret verdiDünyâda huzûr ve râhata kavuşmak ve âhiretde selâmete erişmek için, müslimân olmakdan başka bir tarîk [yol] yokdur

MUHAMMED ALEXANDER RUSSEL WEBB (Amerikalı)

(Muhammed Alexander Russel Webb, 1262 [m 1846] senesinde Amerikada Hudson şehrinde doğdu New-York üniversitesinde okuduKısa zemânda çok sevilen ve çok takdîr edilen bir fıkra muharriri oldu (St Joseph Gazett) ve (Missouri Republican) ismlerinde mecmû’alar neşr etdi 1887 târîhinde Filipinlerde Amerika konsolosu oldu Müslimân oldukdan sonra kendini temâmiyle İslâmiyyeti neşr etmeğe vakf etdi ve Amerikadaki teşkilâtın başına geçdi 1335 [m 1916] senesinde vefât etdi)

Bana, ehâlîsinin pek çoğu hıristiyan olan Amerikada doğan, büyüyünceye kadar mütemâdiyen hıristiyan papazların yapdıkları va’zları, dahâ doğrusu saçmalıkları dinliyen, benim gibi bir insanın, niçin dînini değişdirerek müslimân olduğunu soranlar çok oldu Ben de onlara, müslimânlığı niçin hayât rehberi olarak seçdiğimi, kısaca şöyle anlatdım:Müslimân oldum! Çünki, yapdığım incelemeler, araşdırmalar, insanların rûhî ihtiyâclarının, ancak müslimânlığın koyduğu sağlam esâslarla te’mîn edileceğini gösterdiBen dahâ çocukken bile, hıristiyanlığa bir dürlü iki elle sarılamamışdım Yirmi yaşıma geldiğim ve artık reşîd olduğum zemân, kilisenin herşeyi günâh sayan, garîb [mistik] ve can sıkıcı terbiyesine temâmen isyân etmişdim Yavaş yavaş kiliseden ayrıldım ve bir dahâ dönmedim Benim araşdırıcı ve mütecessis bir ahlâkım [karakterim] vardıHer şeyin sebebini ve maksadını arıyordum Bunlar için mantıkî cevâblar bekliyordum Hâlbuki, râhiblerin ve diğer hıristiyan din adamlarının bana verdiği cevâblar, beni tatmîn etmiyordu Onlar, çok kerreler süâllerime tatmîn edici cevâblar verecekleri yerde, (Bunları biz anlıyamayız Bunlar ilâhî sırlardır) diyorlar veyâ (Bunu bizim aklımız kavramaz)gibi kaçamaklı bir cevâb veriyorlardı Bunun üzerine, bir yandan şark dinlerini, diğer tarafdan meşhûr filozofların eserlerini incelemeğe karâr verdim Filozoflardan Mill, Locke, Kant, Hegel, Fichte, Huxleyin ve diğerlerinin eserlerini okudum Bu filozofların eserlerinde, hep protoplazmadan, atomlardan, moleküllerden, dâneciklerden bahs olunuyor, fekat (İnsanın rûhu ne oluyor, öldükden sonra nereye gidiyor, bu dünyâda rûhun nasıl terbiye edilebileceği) hakkında bir fikr bulunmuyordu Hâlbuki islâm dîni, insanın bedeni yanında, rûhu ile de meşgûl oluyor ve bizi aydınlatıyordu Bunun içindir ki, ben, ne yolumu şaşırdığımdan, ne de hıristiyanlara kızdığımdan veyâ ânî bir karara kapıldığımdan dolayı değil, tam aksine inceden inceye tedkîk etdikden, büyüklüğünü, ulviyyetini, ciddiyyetini, mükemmelliğini iyice anladıkdan sonra müslimân oldum

İslâmiyyetde esâs, Allahü teâlânın var ve bir olduğuna inanmak, Ona kendini teslîm etmek ve Ona ibâdet ederek lutflarına şükr etmekdir İslâmiyyet, bütün insanlara kardeşliği, iyiliği, sevgiyi emr eder Onlardan rûh, beden, dil ve amel [iş] temizliği ister İslâm dîni, şimdiye kadar insanların bildiği dinlerin muhakkak en mükemmeli, en üstünü ve sonuncusudur

ABDÜLLAH UEMURA (Japon)

Niçin müslimân oldum?Çünki islâm dîni, Allahü teâlânın birliğini, ölümden sonra, ikinci bir hayât olduğunu, kıyâmet günü, insanların dünyâda yapdıkları işler için muhâkeme edileceğini bildirmekdedir Sevgiyi, doğruluğu, dürüstlüğü ve son derece temiz ahlâklı olmağı emr etmekdedir Bütün bunlar, bir insanın hak yolda râhat ve huzûr içinde yaşaması için en lüzûmlu olan husûslardır Bunlar, hiçbir dinde bu kadar açık ve vecîz olarak bildirilmemişdir İslâmda, sadâkat [doğruluk] çok kıymetlidir Allahü teâlâya ve kullara karşı doğruluk, islâmiyyetin esâsını teşkîl eder Ben de, hakîkati ararken, onu islâm dîninde buldum ve müslimân oldum

Bütün dinleri tedkîk etdim Edindiğim kanâ’ati aşağıda açıklıyorum:

Bugünkü hıristiyanlık, hiçbir zemân, Îsâ aleyhisselâmın telkîn etdiği temiz din olamaz Îsâ aleyhisselâmın Allahü teâlâdan aldığı ve insanlara teblîg etdiği emrler temâmen değişdirilmişdir Bugünkü İncîllerde, onun sözleri diye başka şeyler konulmuşdur Zuhûrundan bugüne kadar, saf ve temiz kalan tek din, islâm dînidir Kur’ân-ı kerîm, bir kelimesi bile değişmeden, bugüne kadar gelmişdir

Bugünkü İncîllerde, Allahü teâlânın emrleri değil, yalnız Îsâ aleyhisselâmın zemânla değişdirilen sözleri ile, yapdığı işler yazılıdır Hâlbuki, islâm dîninde Allahü teâlânın emrleri ile Peygamberinin “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” sözleri birbirinden ayrılmışdır Allahü teâlânın emrleri Kur’ân-ı kerîmde yazılıdır Hazret-i Peygamberin “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” sözleri ise, (Hadîs) ismi altında ayrıca toplanmışdır

Müslimânlıkda, Allahü teâlâ doğrudan doğruya kullarına hitâb eder Hıristiyanlıkda böyle birşey yokdur

Hıristiyanlıkda, akl-ı selîm sâhiblerinin kabûl edemiyeceği en mühim mes’ele, (Üç Tanrı) akîdesidir Hıristiyanlar, tek Allaha değil, üç Tanrıya inanırlar Hiç bir hıristiyan din adamı, bugüne kadar, bu husûsu mantıkî bir tarzda îzâh edememişdir Etmesine de imkân yokdur Zîrâ, bu akîde temâmiyle temelsiz ve anormaldir Bu dünyâyı ancak bir tek büyük yaratıcı yaratabilir Üçlü Tanrıya inanmak, puta tapmak demekdir Aklı başında olan bir insan, ancak bir tek hâlıka [yaratıcıya] inanır

Bundan mâ’ada hıristiyanlar, insanların günâhkâr olarak doğduğunu, bu günâhlardan temizlenmek için, keffâret vermek mecbûriyyetinde bulunduklarını, eğer insanlar, hıristiyanların esâs i’tikâdları olan üç tanrıya inanmıyacak olurlarsa, sonsuz bir ölüme mahkûm olarak, tekrâr dirilmiyeceklerini telkîn ederler O hâlde, esâsen günâhkâr olarak doğan ve bir dahâ dirilmek imkânından da mahrûm bulunan insanların dünyâda beyhûde yere ibâdet edecekleri yerde, hâzır ellerine fırsat geçmişken, zevk ve safâ ile vakt geçirmeleri, birbirlerini aldatmaları, her dürlü fenâlıkları yapmaları kadar tabî’î ne olabilir?Bunun içindir ki, bugün hıristiyanlar, ahlâk ve din kâ’idelerine uymadan yaşamakda ve büsbütün dinsizliğe doğru gitmekdedirler Bunlar, makina hâline gelmişlerdir ve rûhları bomboşdur

Şimdi Japon dinlerine gelelim:Japonyada esâs olarak iki din vardır Bunlardan biri olan Mahayana Budistliği, ibtidâî budistlik ile sâf budistliğin birleşdirilmiş şeklidir Biraz Brahmanizme benziyor Bunların i’tikâdları tedkîk edilince, Budanın bir ateist [Allahsız] olduğu görülür Çünki Buda, Allahü teâlâdan hiç bahs etmemekde ve beden öldüğü zemân, rûhun ölmiyeceğine de inanmamakdadır Brahmanların rûh hakkındaki kanâ’atleri, bu kadar maddî değildir Ama, öyle karışık ifâde olunmakdadır ki, ne demek istedikleri pek iyi anlaşılamamakdadır Esâsen, Brahmanların Brahma hakkındaki kanâ’atleri, ya’nî onun Allah mı, kul mu, yoksa Peygamber mi olduğu hakkındaki düşünceleri, açık ifâde olunmamışdır Brahmanlar, dinden ziyâde, din felsefesi ile uğraşırlar Brahmayı dâimâ gözlerinin önüne getirmek için, ona benzetdikleri veyâ ona yakışdırdıkları eşyâyı [meselâ çiçekleri] kudsî kabûl eder ve bu yüzden Allahü teâlâya tapacakları yerde, Allahü teâlânın yaratdığı eşyâ veyâ hayvanlara tapmağa başlarlar

Bütün bu karmakarışık akîdeler arasında yalnız islâm dîni, Allahü teâlâyı en doğru olarak bize tanıtmakdadır (Allahü teâlâ birdir Azîmdir Bütün âlemlerin rabbidir Ne doğmuş, ne doğurmuşdur Dünyâda ve Âhiretde ne varsa, hepsi Onun mahlûklarıdır Ondan başka kimseye tapılmaz Ondan başka kimse, kullarına emr veremez) Japonyada ikinci din Şinto dînidir Bu din, budistlikden dahâ fenâdır Çünki, ahlâkî bir din değildir Ayrıca, birçok tanrılara inanırlar ve ibtidâî kavmlerde olduğu gibi, bunların hepsine ayrı ayrı taparlar [Ya’nî putperestdirler]

Size yukarıda, dünyâda bulunan ba’zı dinler hakkında gâyet samîmî ve muhtasar ma’lûmât verdim Bunları böylece görüp öğrendikden sonra, acabâ hanginiz islâmı bir tarafa bırakarak, bunlardan birini seçerdiniz Buna imkân var mıdır?Siz de görüyorsunuz ki, birçok karmakarışık, insan aklının aslâ kabûl edemiyeceği akîdeler arasında, islâm dîni, pırıl pırıl parlamakdadır Tâm mantıkî ve insânî kâ’ideleri ile, tek hak din olduğu ilk bakışda görülmekdedir

İşte ben de, rûhumun huzûr ve selâmete kavuşması için, göz yaşları ile hakîkat yolunu ararken, en ma’kûl ve mantıkî din olarak müslimânlığı buldum ve (işte aradığım din budur) diyerek, iki elle ona sarıldım, seve seve müslimân oldum

MUHAMMED JOHN WEBSTER (İngiliz)

Ben Londrada, tam bir protestan terbiyesi alarak yetişdim 1930 senesinde, dahâ genç bir talebe iken, her genç gibi ba’zı hâdiselerle karşılaşıyor, bunları anlamağa çalışıyordum Bunlardan birisi, din ile dünyâ arasında bir münâsebet aramak, ya’nî râhat ve huzûr içinde yaşamak için, dinden nasıl fâidelenebileceğimi düşünmek oldu O zemân, ilk def’a olarak, farkına vardım ki, mensûb olduğum hıristiyan dîni, bu husûsda çok za’îf ve çok âciz Zîrâ hıristiyanlık, dünyâyı yalnız fenâlıklarla dolu bir işkence yeri, insanları günâhkâr doğan mahlûklar olarak kabûl ediyor Onlara hayâtda râhat bir yol göstermek şöyle dursun, her yapdıkları işin günâh olduğunu, bu günâhdan kurtulmak için, hiç bir çâre bulunmadığını, insanlar için ancak râhiblerin Allahü teâlâya düâ edebileceğini söylüyordu Hıristiyanlık, insanları temâmen başı boş bırakmış ve yalnız pazar günleri, insanı hiç bir sûretde tatmîn etmiyen bir (kilise havası) içinde ibâdete teşvîk etmişdir O senelerde, İngilterede büyük bir ekonomik buhran ve fakîrlik vardı İnsanlar hayâtlarından ve hükûmetden hiç memnûn değildi Hıristiyanlık, onlara bu ızdırâb dolu günlerde hiç yardım etmiyor, insanlar ondan bir tehammül kudreti bulamıyorlardı Bu keyfiyyet, benim üzerimde çok fenâ bir te’sîr yapmışdı Aklımdan çok, hislerime kapılarak, dînin ma’nâsız bir şey olduğuna karâr verdim Hıristiyanlığı red ederek, kendimi, birçok gençler gibi, dinsizliğe ve komünizme verdim

Komünistlik, uzakdan işitilince gençlere bir haz veriyordu Çünki, ekonomik sıkıntılar içinde bunalan ve yaşama kudreti bulamayan genç nesl, servet ve rütbe farkını ortadan kaldırdığını iddi’â eden komünizmi bir kurtarıcı olarak görüyordu Fekat, kısa bir zemân sonra, farkına vardım ki, komünizmin iddi’âları, yalnız bir propagandadan ve boş lafdan ibâretdir Onlarda da, hem rütbe, hem servet farkı aynen vardı Her şey, her memleketde aynı idi Bunun üzerine komünistlikden vaz geçerek, kendimi felsefeye verdim Böylece kendimi, bir (panteist) olarak, (Vahdet-i vücûd) i’tikâdında olarak, yetişdirmeğe başladım

Garb memleketlerinde, islâmiyyet ile temâs etmek çok müşkildir Çünki, orada islâmiyyete karşı, tâ Haçlı seferlerinden kalma bir düşmanlık vardır Avrupalılar hiç tanımadıkları islâmiyyeti, nefret ile red ederler Çocuklarını müslimân düşmanı olarak yetişdirirler Müslimânlıkdan bahs etmek çok ayıp sayılır Birisi bu bahsi açdı mı, herkesin suratı asılır ve herkes susar Bu aralarda, beni bir vazîfe ile Avustralyaya göndermişlerdi Bana verilen, (müslimânlıkdan nefret) terbiyesine rağmen, birgün, nasılsa merak ederek, bir Kur’ân tercemesini elime aldım Fekat, dahâ kitâbı terceme edenin önsözünü okuyunca, kitâbı hemen kapatdım Çünki, kitâbı terceme eden, dahâ önsözde Kur’ân-ı kerîm aleyhinde o kadar ağır laflar söylüyor, Kur’ân-ı kerîmi o kadar tahkîr ediyordu ki, böyle bir kitâbı okumak ma’nâsız olurdu Sonra düşündüm Mâdemki, hıristiyanlar müslimânlardan nefret ediyorlardı O hâlde, tercemeyi yapan hıristiyanın, bu te’sîr altında kalarak, bozuk bir terceme yapması, ba’zı yerleri yanlış anlaması imkânı vardı Bir kerre meraklanmışdım Artık işi ciddiyyet ile ele aldım ve birkaç hafta sonra, Avustralyanın garb tarafında Perth şehrine gitdiğim zemân, bu şehrin büyük kütübhânesine uğrayarak müslimânlar tarafından tefsîr edilmiş bir Kur’ân-ı kerîm bulunup bulunmadığını araşdırdım Bana böyle bir terceme bulup verdiler Bunu açıp, içindeki ilk sûreyi, (Fâtiha-i şerîfe)yi okuyunca, ne kadar mütehassis olduğumu size anlatamam Fâtiha, (Âlemlerin rabbine hamd) ile başlıyordu (Bize doğru yolu göster) diye yalvarıyordu Ne güzeldi! Fâtiha-i şerîfi birçok def’alar okudum Burada zikr edilen büyük hâlık, (Rahmân ve Rahîm) ya’nî çok merhametli idi Hıristiyanların dediği gibi, insanları günâhkâr olarak yaratmamışdı Kur’ân-ı kerîmi okumağa başladım ve okudukça kendimden geçdim Bütün arzûlarımın, tesavvurlarımın aynını bu kudsî kitâbda buluyordum Sâatler geçmiş ve ben nerede olduğumu, zemânı, her şeyi unutmuşdum Bana Kur’ân-ı kerîmle berâber, Muhammed sallallahü teâlâ aleyhi ve sellemin hayâtına dâir ba’zı kitâblar da bulup getirmişlerdi Kendimden geçerek bunları okuyordum Nihâyet kütübhâne me’mûru yanıma gelerek, (Vakt geldi, artık kütübhâneyi kapatıyoruz)deyince kendime geldimKütübhâneden evime dönerken, (İşte şimdi maksadıma kavuşdumBen artık müslimân oldum)diye tekrâr edip duruyordum Artık, Allahü teâlânın inâyeti ile, hidâyete kavuşdum

Eve dönerken sıcak bir kahve içmek için münâsib bir yer aradım Caddeden aşağı doğru inerken aklımda yalnız Kur’ân-ı kerîm, müslimânlık ve Allahü teâlâ vardı Nereye gitdiğimin farkında değildim Birdenbire ayaklarım kendiliğinden durdu Başımı kaldırınca, kızmızı tuğladan yapılmış bir binânın önünde olduğumu gördümBacaklarım kendiliğinden beni buraya kadar getirmişdi Binânın üzerindeki levhaya bakdım Burası Avustralyadaki bir câmi’ idi

Kendi kendime, (Allahü teâlâ sana doğru yolu ihsân etdi ve sana ne yapman îcâb etdiğini bildirdi Sen müslimânlığı tanıdın Allahü teâlâ seni câmi’in kapısı önüne kadar getirdi Hemen içeri gir ve bu dîni kabûl et) dedim İçeri girdim ve müslimân oldum

O zemâna kadar bir tek müslimân tanımamışdım İslâmiyyeti kendi kendime buldum ve kabûl etdim Kimse bana bu husûsda rehberlik etmedi Benim rehberim yalnız akl-ı selîmim oldu