Neden Çabuk Büyümek İstedik...

Çocuk olmak güzeldi,


Çocukken elimizdekilerle mutlu olmasını becerebilmek güzeldi,


Sahip olduklarımızın bizleri çoğu kez havaya uçurabilmesi güzeldi,


Çocukluk umutları güzeldi,


Aslında şimdiki çocuklarla kıyaslandığına çok şeyimiz yoktu…


Bilgisayar,mp4,DVD, atarimiz, sepet sepet oyuncaklarımız yoktu…


Her çocuğun odası yoktu…


Yediklerimiz ve giydiklerimiz bu zamanla kıyas dahi edilmezdi…


Ama mutluyduk…


Stressiz bir hayata sahiptik…


Hayaller kurardık ve tüm hayallerin sınırlarını zorlardık

Anne ve babalarımızın her zaman yanımızda kalacağını


Ve hep mutlu olacağımızı sanırdık


Acaba yarın ne olacak diye bir sorunumuz yoktu…


Hiçbir şeyi umursamazdık


Çıkarsız gerçek dostluklar kurardık



Ve yaşanan bunca güzelliklere rağmen


Nedense hemen büyümek istedik


Zaman neden çabucak geçmiyor diye üzülürdük


Büyümeye olan özlemin sebebi neydi bilmiyorum


Belki de büyüyünce özgür olacağımızı düşünüyorduk


Ama bilemedik!


Büyüyünce hayatın derin karanlıklarının özgürlüğümüzü çalacağını,


Ve Çocukluktaki özgürlüğün tozlu raflardaki anılarda aranacağını…


Ve


Şimdilerde Günler haftalar ne çabuk geçiyor diye üzülüyoruz


Tekrar küçük olmak istiyoruz


Galiba büyüyünce çok şey kaybettik


Elimizdekilerle mutlu olmasını beceremedik


Daha çok istedik


En önemlisi umutlarımızı kaybettik…



Ama o yıllara dönüş yok!


Hayat denen hiçliğin gölgesinde;


Kimi zaman normal nefes alarak,


Kimi zaman da suni solunumla var olma savaşı vererek


Daha da büyüyeceğiz…




Mehmet Orhan Durdu (alıntı)