Para İnsanı Kesinlikle Bozar

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-15-2012

Para insanı kesinlikle bozar

Para insanı kesinlikle bozar

Ken Loach denince etrafımda koca bir toplum olduğu aklıma gelir hep

Bu topluma duyarsız olduğumdan kaynaklı değil elbet, Loach’un fazlasıyla topluma ve sorunlarına yönelik bir sosyalist olmasından kaynaklı…
Toplumun bir yerinde kanayan yaraların, özgürlük davaları, dünyada yıllardır süre giden ve bir türlü düzene girmeyen sorunların bir numaralı anlatıcısıdır kendisi… İngiliz olmasına rağmen bir İrlandalı gibi davranır ve onların sorunlarını bir sinemacı duyarlılığıyla üstlenir… İlk önemli filmi Kerkenez’i çevirdikten sonra kendisine bütün kapıların ardına kadar açıldığını sanıyorsanız yanılıyorsunuz… Aksine yasakların, baskı ve sıkıntıların ortasında bulur kendisini… Filmlerini dağıtma zorluğu yaşar ve en kötüsü de ilgi yoksunluğudur… Ama kafasındaki amaca ulaşmak için yılmaz ve içimizden biri olan karakterlerinin hikayelerini beyazperdeye taşımaya devam eder

Filmlerindeki karakterler gerçek ve basittir

Ülke ve Özgürlük’e hayranlık duyman yoktur sanırım… Savaş ortamının her şeyiyle, her duygusuyla sahiciliğini ortaya koyar…

SAHİCİ VE HEYECANSIZ
Onun karakterleri günlük yaşam içinde sosyal ve maddi zorluklar yaşayan insanlardır… Karakterleri izleyicide fazla bir heyecan, fazla bir bağ yaratmaz belki ama sahicilikleri yeter onları algılamak için… Bazılarının adı Joe’dur bazılarının ki ise Angie… Ama hepsinin bir sorunu vardır yaşam içinde… Benim Adım Joe, işsizlik kavramının insan hayatı üzerindeki trajik etkisini bir kez daha sorgulatır… Özgürlük Rüzgarı 1920’li yıllardaki İrlanda ve İngiltere arasındaki husumete dayanır…
Demiryolcularda, isçilerin sendikal haklarının yok edilmesini ve bu yüzden işçilerin arasında yaşanan sorunları anlatır… Öyle ki işçiler kendilerine zarar gelmesi diye arkadaşlarının öldüğü kazayı örtbas ederler… Hayatın içinde acı ama gerçek karelerdir Loach’un kareleri… Yani bir yerde toplumsal bir vaka varsa, Loach orada kamerasıyla yer alır

Ve o olayları dramatik bir süzgeçten geçirerek önümüze getirir…
Bu aslında bazı izleyici de yönetmenin hep aynı tarz filmler çektiği üzerine bir hoşnutsuzluk yaratır ama bu onların sorunudur… O sorunların yönetmenidir…
Bugün 72 yaşında olan yönetmen hala toplumsal sorunların üzerini örtenlerin kuyusunu kazmaya devam ediyor…

ÖZGÜR DÜNYANIN NİMETLERİ…
İşte Özgür Dünya ise paranın insan üzerindeki etkisi üzerine güzel bir inceleme… Paranın yanında ve karşısında olmak… Paraya yakın olmadığımızda kendimizi daha onurlu sanırız

Ondan uzak olmak rahatlatıcıdır ruhsal açıdan… Ama içten içe onunla yapacaklarımızın hayali de şeytani bir yan olarak öbür tarafımızda dolanıp durur… Yani o uzak ama yakın durduğumuz para elimize geçtiğinde nasıl da onuru bir kenara bırakıp, dolar işaretiyle baktığımızı anlatıyor film… Yani para kimin eline geçerse güç onda durumu yaşanıyor… Ve Ken Loach her zamanki tavrıyla sonlandırıyor filmi…

10-15-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Para İnsanı Kesinlikle Bozar Para insanı kesinlikle bozar Para insanı kesinlikle bozar Ken Loach denince etrafımda koca bir toplum olduğu aklıma gelir hep Bu topluma duyarsız olduğumdan kaynaklı değil elbet, Loach’un fazlasıyla topluma ve sorunlarına yönelik bir sosyalist olmasından kaynaklı… Toplumun bir yerinde kanayan yaraların, özgürlük davaları, dünyada yıllardır süre giden ve bir türlü düzene girmeyen sorunların bir numaralı anlatıcısıdır kendisi… İngiliz olmasına rağmen bir İrlandalı gibi davranır ve onların sorunlarını bir sinemacı duyarlılığıyla üstlenir… İlk önemli filmi Kerkenez’i çevirdikten sonra kendisine bütün kapıların ardına kadar açıldığını sanıyorsanız yanılıyorsunuz… Aksine yasakların, baskı ve sıkıntıların ortasında bulur kendisini… Filmlerini dağıtma zorluğu yaşar ve en kötüsü de ilgi yoksunluğudur… Ama kafasındaki amaca ulaşmak için yılmaz ve içimizden biri olan karakterlerinin hikayelerini beyazperdeye taşımaya devam eder Filmlerindeki karakterler gerçek ve basittir Ülke ve Özgürlük’e hayranlık duyman yoktur sanırım… Savaş ortamının her şeyiyle, her duygusuyla sahiciliğini ortaya koyar… SAHİCİ VE HEYECANSIZ Onun karakterleri günlük yaşam içinde sosyal ve maddi zorluklar yaşayan insanlardır… Karakterleri izleyicide fazla bir heyecan, fazla bir bağ yaratmaz belki ama sahicilikleri yeter onları algılamak için… Bazılarının adı Joe’dur bazılarının ki ise Angie… Ama hepsinin bir sorunu vardır yaşam içinde… Benim Adım Joe, işsizlik kavramının insan hayatı üzerindeki trajik etkisini bir kez daha sorgulatır… Özgürlük Rüzgarı 1920’li yıllardaki İrlanda ve İngiltere arasındaki husumete dayanır… Demiryolcularda, isçilerin sendikal haklarının yok edilmesini ve bu yüzden işçilerin arasında yaşanan sorunları anlatır… Öyle ki işçiler kendilerine zarar gelmesi diye arkadaşlarının öldüğü kazayı örtbas ederler… Hayatın içinde acı ama gerçek karelerdir Loach’un kareleri… Yani bir yerde toplumsal bir vaka varsa, Loach orada kamerasıyla yer alır Ve o olayları dramatik bir süzgeçten geçirerek önümüze getirir… Bu aslında bazı izleyici de yönetmenin hep aynı tarz filmler çektiği üzerine bir hoşnutsuzluk yaratır ama bu onların sorunudur… O sorunların yönetmenidir… Bugün 72 yaşında olan yönetmen hala toplumsal sorunların üzerini örtenlerin kuyusunu kazmaya devam ediyor… ÖZGÜR DÜNYANIN NİMETLERİ… İşte Özgür Dünya ise paranın insan üzerindeki etkisi üzerine güzel bir inceleme… Paranın yanında ve karşısında olmak… Paraya yakın olmadığımızda kendimizi daha onurlu sanırız Ondan uzak olmak rahatlatıcıdır ruhsal açıdan… Ama içten içe onunla yapacaklarımızın hayali de şeytani bir yan olarak öbür tarafımızda dolanıp durur… Yani o uzak ama yakın durduğumuz para elimize geçtiğinde nasıl da onuru bir kenara bırakıp, dolar işaretiyle baktığımızı anlatıyor film… Yani para kimin eline geçerse güç onda durumu yaşanıyor… Ve Ken Loach her zamanki tavrıyla sonlandırıyor filmi…