Karanlıktaki Yanık Yüzüm

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-30-2012

Bizim mahalle de aklı başında insan sınırlı sayıdaydı

Herkes bir tarafında kopuk yaşıyordu

Bir kişinin namusunu sahiplensin biri herkes onu sahipleniyordu

Kölelerin bile bir sahibi varken bir kız ya da kadının çok fazla sahibi peydah oluyordu

Yağmurlu bir gecenin sonuna kadar yağmuru seyrettim İstanbul da

İçimden mutluluk fışkırıyordu sanki

Benim gibi içine kapanık,her halta ağlayan biri nasıl oluyor da mutlu hissediyordu kendini

Bizim mahallenin köşesinden kim geçerse geçsin görüş alanımdaydı ve ogeçti

Gecenin karanlıgında kalın paltosu ile yağmura dayanmaya çalısan bir gençti

Bir ara durdu,kafasını kaldırıp sağına ve soluna baktı

Sonra da yoluna devam etti

Sanki gidecek yeri yokmuş gibi bakıyordu etrafa

Tıpkı İstanbul'a ilk geldiğimde gözlerimdeki bakışlar gibi

Her gece geçmye başladı bu genç ama yüzünü hiç göremiyordum

Köşe karanlıktı

Tam 5 ay onu seyrettim her gece

Kış bitip bahara geçtiğimizde ise geceleri çekirdek çitletme mevsimi gelirdi

Uzunca bir kilim yayardık evin önüne,çekirdek,çerez ne varsa evde kapı önüne çıkardı

Saat 11

30 du

Artık geçmesi gerekiyordu ve o geliyordu

Sadece bir kere yüzünü görmeyi istiyordum,merakım beni yiyip bitiriyordu

Arkadaşlarla köşeye oturup yanımızdan geçmesini bekledim ve geçti

Yüzünün sağ tarafını gördüm sadece ve gece karanlıgında parlayan mavi gözlerini

İçimde bir acı hissettim,yüreğim burkuldu

Söylemiştim ya bizim mahallede normal insan az bulunur diye

Biri de benim

Arkasında bağırdım,durdu ve döndü

O mavi gözleri karanlıkta öyle parlıyordu ki içim eriyordu

Hiç tanımadığım bu çocuğun boynuna sarılıp bağırmak istiyordum

SENİ SEVİYORUM
Ama yapamadım,sadece gözlerine baktım,bişey yok

Klasik bir yalan olan sizi birine benzettim yalanını söyledim

Döndü arkasını ve gitti

Aşık olmuştum,hiç tanımadığım bir adama

Her gece hayaller kuruyor ve ağlıyordum

Onu bir kere gündüz görmeyi istiyordum ve söyleyecektim herşeyi

Sevgimi,aşkımı herşeyimi ama göremedim

Bende gece söyleyecektim

Günler kovaladı günlerimi ve kış geldi

Bir gece evden çıkıp onun geçeceği yerde beklemeye başladım ve yine geçti

Bağrıdım arkasında BAKAR MISIN?
Durdu ve baktı o mavi gözleriyle

YAnına yaklaştım ve kulagına fısıldadım

SENİ SEVİYORUM

Şaşırdı,yüzüme aptal bir ifadeyle baktı ve güldü

gülüşü bile çok güzeldi

Yavaşça bana yüzünün hiç görmediğim tarafını gösterdi

YANIKTI

Şimdi de seviyor musun dedi ve arkasını döndü

bağırdım arkasından DUR diye

Yavaşça yanına yaklaştım

Yüzünün yanık olan tarafına bir öpücük kondurdum ve EVET dedim

07-30-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Karanlıktaki Yanık Yüzüm Bizim mahalle de aklı başında insan sınırlı sayıdaydıHerkes bir tarafında kopuk yaşıyorduBir kişinin namusunu sahiplensin biri herkes onu sahipleniyorduKölelerin bile bir sahibi varken bir kız ya da kadının çok fazla sahibi peydah oluyordu Yağmurlu bir gecenin sonuna kadar yağmuru seyrettim İstanbul daİçimden mutluluk fışkırıyordu sankiBenim gibi içine kapanık,her halta ağlayan biri nasıl oluyor da mutlu hissediyordu kendini Bizim mahallenin köşesinden kim geçerse geçsin görüş alanımdaydı ve ogeçtiGecenin karanlıgında kalın paltosu ile yağmura dayanmaya çalısan bir gençtiBir ara durdu,kafasını kaldırıp sağına ve soluna baktıSonra da yoluna devam ettiSanki gidecek yeri yokmuş gibi bakıyordu etrafaTıpkı İstanbul'a ilk geldiğimde gözlerimdeki bakışlar gibi Her gece geçmye başladı bu genç ama yüzünü hiç göremiyordumKöşe karanlıktıTam 5 ay onu seyrettim her geceKış bitip bahara geçtiğimizde ise geceleri çekirdek çitletme mevsimi gelirdiUzunca bir kilim yayardık evin önüne,çekirdek,çerez ne varsa evde kapı önüne çıkardı Saat 1130 duArtık geçmesi gerekiyordu ve o geliyorduSadece bir kere yüzünü görmeyi istiyordum,merakım beni yiyip bitiriyorduArkadaşlarla köşeye oturup yanımızdan geçmesini bekledim ve geçtiYüzünün sağ tarafını gördüm sadece ve gece karanlıgında parlayan mavi gözleriniİçimde bir acı hissettim,yüreğim burkulduSöylemiştim ya bizim mahallede normal insan az bulunur diyeBiri de benimArkasında bağırdım,durdu ve döndüO mavi gözleri karanlıkta öyle parlıyordu ki içim eriyorduHiç tanımadığım bu çocuğun boynuna sarılıp bağırmak istiyordum SENİ SEVİYORUM Ama yapamadım,sadece gözlerine baktım,bişey yokKlasik bir yalan olan sizi birine benzettim yalanını söyledimDöndü arkasını ve gittiAşık olmuştum,hiç tanımadığım bir adamaHer gece hayaller kuruyor ve ağlıyordumOnu bir kere gündüz görmeyi istiyordum ve söyleyecektim herşeyiSevgimi,aşkımı herşeyimi ama göremedimBende gece söyleyecektimGünler kovaladı günlerimi ve kış geldiBir gece evden çıkıp onun geçeceği yerde beklemeye başladım ve yine geçtiBağrıdım arkasında BAKAR MISIN? Durdu ve baktı o mavi gözleriyleYAnına yaklaştım ve kulagına fısıldadımSENİ SEVİYORUMŞaşırdı,yüzüme aptal bir ifadeyle baktı ve güldügülüşü bile çok güzeldi Yavaşça bana yüzünün hiç görmediğim tarafını gösterdiYANIKTIŞimdi de seviyor musun dedi ve arkasını döndübağırdım arkasından DUR diyeYavaşça yanına yaklaştımYüzünün yanık olan tarafına bir öpücük kondurdum ve EVET dedim