Bekleyişimin Öyküsü...

Günler güz yaprakları gibi birer birer dökülürken ayaklarımın dibine,

ben her gece karanlığa dikip gözlerimi senin aydınlığını bekledim

Sen yoktun


Binlerce adım attım bu kentin sokaklarında Her köşeyi,

her parkı, her ağacı ezberledim Sevdaya bulanmış

her kaldırım taşında senin adını aradım

Sen yoktun


Evlerin duvarları birer birer üzerime yıkıldı

Her bir hücremin acısını ta yüreğimde hissederken

beni enkazın altından çekip alacak elini aradım

Sen yoktun


Özlem şarkılarını ezberledim Kimini bağıra bağıra,

kimini fısıltıyla söyledim Karanlığa haykırdım hasretimi

Sesimi duyacaksın diye bekledim

Sen yoktun


Senden gelecek bir tek haberi bekledim Saatler asırlar gibi geldi,

geçmedi Çalan her telefonu yüreğimin deli bir çağlayana dönen

atışlarıyla açtım Senden başka duyduğum her seste hep aynı

hayâl kırıklığını yaşadım Onlar beni duymak istiyordu, bense seni

Sen yoktun


Seni aramaktan yorgun düşmüş bedenimi karanlığın kucağına

uzattım her gece Bir an önce sabah olsun diye uykunun

beni çekip almasını istedim Olmadı

Kaç gece sabahı ettim gözlerimi kapamadan, kaç gece

merdivendeki ayak seslerini dinledim gelen sensindir diye

Sen yoktun


Her yağmurla birlikte hüzün de yağdı bu kentin üzerine Bulutlar

yalnızlığın işaretiydi benim için Beni ıslatan yağmur olmadı

Ben senin özleminle sırılsıklamdım her mevsim

Hayat; merhaba dedi bahara çiçek çiçek Uzun kıştan sonra

gelmez dediğim göçmen kuşların dönüşünü gördüm

Sen yoktun


Her istasyon her otogar adresim oldu Bir trenden inersin sandım

Otobüslerdeki her yolcuya sensin diye baktım Ya da yolculuklara

vurdum kendimi Kimsenin uğramadığı köylere, adı duyulmamış

kasabalara gittim Senden bir iz aradım

Sen yoktun


Denizin sonsuz maviliğine umut bağladım Kıyılarda tükettim

bekleyişlerimi Hep sensiz gemiler geçti limanlardan

Ben gemicilerin hasret türkülerine eşlik ettim

Sen yoktun


Gözümden bir tek damla yaş akmadı Onlar sana aitti, sana

kalmalıydı Kimselere söyleyemedim acılarımı, bekleyişimin

öyküsünü kimselere anlatamadım

Nice fırtınalar koptu yüreğimde Dalgalar dövdü hayallerimi

Sığınacak bir liman, yaslanacak bir omuz aradım

İçimi dökecek bir insan aradım

Sen yoktun


Her gece ay paramparça oldu Her gece yıldızlar birer

birer düştü sokaklara Yıldızları saçına takıp gelmeni bekledim

Ayı avucunda bana getirmeni bekledim Ve bir güneş gibi doğup

aydınlatmanı bekledim bu kapkara dünyamı Ama

Sen yoktun