Şu Milas'ın İçinde

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-16-2012

Yüksel, Milas Orta Okulu’nda okuyan körpecik güzeller güzeli bir kızdır

İbrahim ise astsubay okuluna gitmeye hazırlanan bir delikanlı

İbrahim genç kızın güzelliğine hayran kalır ve ona delicesine aşık olur

Aşkını kabul ettirebilmek için aylarca okul çıkışlarında Yükseli bekler

Her akşam onu evine kadar takip eder ve yolun sonuna geldiğinde arkasından buruk bir şekilde bakarak sessizce geri döner

Her karşılaştığında genç kıza aşkına ısrarla anlatır ama hiçbir zaman karşılık bulamaz

Tek taraflı platonik bir aşktır İbrahim’in aşkı

Öte yandan kızın aile yapısıyla delikanlının aile yapısı arasında dağlar kadar fark vardır

Üstelik Yüksel, İbrahim’e hiçbir zaman yakınlık duymaz, hiçbir zaman olumlu cevap vermez

Durumu ailesine bildirir, rahatsızlık duyduğunu, önlem alınmasını ister

Gönlü genç kızın gönlüdür

Sevmez sevmez

Ama işin içinde bir kara sevda vardır

Zaten nedenleri olmasa bazı sevdalara "kara sevda" denir miydi hiç?

İbrahim’in Yüksel’e yaklaşması yasak, ama gönül ferman dinlemiyor ki

Bir gün İbrahim’i Askeri okuldan ararlar

Astsubay olmak için her şey hazırdır

İbrahim gitmeden önce son kez Yüksel’in yolunu keser ve onu ne kadar çok sevdiğini defalarca söyler, ısrarla kendisini beklemesini ister

Ama kızın cevabı her zamanki gibi çok sert ve net olur; "Hayır!

Seni istemiyorum

Zorla güzellik olmaz

"

Bundan sonra her şeyi göze almış olan İbrahim kızın evinin kapısını zorlayarak açar, mutluluktan ve yaşamdan ümidini kesmiş, gözü kararmıştır

Elindeki bıçağı genç kıza defalarca saplar

Ortaokul öğrencisi güzeller güzeli, körpecik bir kız olan Yüksel hayatının baharında ölümle kucaklaşır

İbrahim ise sonucu biliyormuş gibi yanında getirdiği zehiri içerek kendi hayatına da sonlandırır ve acılar içinde can verir

Şu Milas'ın İçinde

Şu Milas'ın içinde ben bir tek güldüm
Goncalarım açmadan soldum döküldüm
Gençliğime doymadan yar için öldüm
Hazan yaprağı gibi birden döküldüm

Gönül verdiğim kızın adı Yüksel'di
Can verirken feryadı da arşa yükseldi
Kabahat ne ondaydı ne de bendeydi
Alnımıza yazılmış bu bir eceldi

07-16-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Şu Milas'ın İçinde Yüksel, Milas Orta Okulu’nda okuyan körpecik güzeller güzeli bir kızdır İbrahim ise astsubay okuluna gitmeye hazırlanan bir delikanlı İbrahim genç kızın güzelliğine hayran kalır ve ona delicesine aşık olur Aşkını kabul ettirebilmek için aylarca okul çıkışlarında Yükseli bekler Her akşam onu evine kadar takip eder ve yolun sonuna geldiğinde arkasından buruk bir şekilde bakarak sessizce geri döner Her karşılaştığında genç kıza aşkına ısrarla anlatır ama hiçbir zaman karşılık bulamaz Tek taraflı platonik bir aşktır İbrahim’in aşkı Öte yandan kızın aile yapısıyla delikanlının aile yapısı arasında dağlar kadar fark vardır Üstelik Yüksel, İbrahim’e hiçbir zaman yakınlık duymaz, hiçbir zaman olumlu cevap vermez Durumu ailesine bildirir, rahatsızlık duyduğunu, önlem alınmasını ister Gönlü genç kızın gönlüdür Sevmez sevmez Ama işin içinde bir kara sevda vardır Zaten nedenleri olmasa bazı sevdalara "kara sevda" denir miydi hiç? İbrahim’in Yüksel’e yaklaşması yasak, ama gönül ferman dinlemiyor ki Bir gün İbrahim’i Askeri okuldan ararlar Astsubay olmak için her şey hazırdır İbrahim gitmeden önce son kez Yüksel’in yolunu keser ve onu ne kadar çok sevdiğini defalarca söyler, ısrarla kendisini beklemesini ister Ama kızın cevabı her zamanki gibi çok sert ve net olur; "Hayır! Seni istemiyorum Zorla güzellik olmaz" Bundan sonra her şeyi göze almış olan İbrahim kızın evinin kapısını zorlayarak açar, mutluluktan ve yaşamdan ümidini kesmiş, gözü kararmıştır Elindeki bıçağı genç kıza defalarca saplar Ortaokul öğrencisi güzeller güzeli, körpecik bir kız olan Yüksel hayatının baharında ölümle kucaklaşır İbrahim ise sonucu biliyormuş gibi yanında getirdiği zehiri içerek kendi hayatına da sonlandırır ve acılar içinde can verir Şu Milas'ın İçinde Şu Milas'ın içinde ben bir tek güldüm Goncalarım açmadan soldum döküldüm Gençliğime doymadan yar için öldüm Hazan yaprağı gibi birden döküldüm Gönül verdiğim kızın adı Yüksel'di Can verirken feryadı da arşa yükseldi Kabahat ne ondaydı ne de bendeydi Alnımıza yazılmış bu bir eceldi