Sessiz Bir Niyaz, Ne Müthiş Sürur-u Haz!

İşte yine
Sensiz bir anımda

Bilsen ki
Sen ne hoşun
Aldığım soluksun

Heyecanımsın
Varlığım adına niyazsın

Sen yarınımsın
Hayallerimi okşayan
Gül hasreti kokum, şiarımsın

Sana
Ulaşamadığım

Her bir an
Sanki çölde susuz kalmış
Çaresiz ve perişanım

Sensiz
Geçen zaman
Ve giden her an

Bir hücre hayatı
Yaşatıyor sineme elbette o an

Sen
Bilemezsin

Neler çektiğimi
Sen göremezsin
suskun ve nacar halimi

Bunun için
Hissederek seveceksin
Çünkü yoksun

Sen
Nasıl fark edeceksin

Sen
Hicranı yazarsın

Güfteler yapan
Sazınla adeta arkadaşsın

Sineme
Bıraktığın haz
Melalinde sızlayan naz

Ne acılar yaşattığını
Anlatan bu niyaz

Sen
Köşesinde kederini
Mısralara döken

Issız
Gecelerde
Dalgalara seslenensin

Sen
Geceden
Umut bekleyen
Sinesine ekilip sabredensin

Sen
Nasibi
İdrak ederek

Hilkatin mucibince
Ne hoş süzülen bir nasipsin

Nedense
Yüreğini gizleyensin

Ruhuma
asudelik Bahşeden değersin

Sen
Her zaman sessizsindin
Yalnız kendi halinde kederdin

Başka nefeslerin
Dertleriyle dertlenendin esindin

Sen
Sabredensin
Mühleti bilensin

Ne müthiş
Ve değerli olan
Bir düşünensin nefessin


Mustafa CİLASUN