Susturan An, Ruhma Seslenen Hicran!

Akıp gider zaman
Ömür sayfalarında anlamlaşır ibret sunan
Aklın ve vicdanın cevaz verdiği heyecan
Umutla yol alan, vefasını aşkta bulan
Sadakat ikliminde şikayeti unutan
Halin demiyle ağlatan


Ne hüzün devadır
Ne şevkten yoksun kalmak vuslattır
İnsan aklı ve iradesiyle anlamlaşan figandır
Mizan için fırsattır,araf için gamdır
Bekleyen zamanın umutlarında ki feryattır
Zafiyetleri olacaktır,nihaeyeti eftaldir


Tövbet etmek haktır
Yaratan adına teslim edilen cenahtır
İradesi ve aklı için en ulvi umut ve kanaattir
Fikretmeye malik olan için şarttır
Yoksa bigane kalmak ne müthiş azaptır
İnsan kul olmak adına ihsandır


Aşktan söz ederler
Nefsin ilgasında nefeslenmeyi fırsat bilirler
Ruhun ve kalbin hicranından kal etmezler
Firkaete duçar olan sevdayı ne bilirler
Harın eşiğinde heyecan için inlerler
Neticesinde bitap olup kederlenirler


Akıl, aşkın şavkında ki ardır
Kalbin nazarında ki edeb-i sevdadır
Hak ve hakikatin umutlarında ki yegane farktır
İrade sahibine teslim edilen sanattır
Farkı fark ettiren izanın ramıdır
Ruhun sürur turabıdır


İnsan fikrettikçe ikbaldir
Okuduğu, kal ettiğinden ziyadesiyle çok olmalıdır
İdrake nail olmadan yazmaktan kaçınmalıdır
Şakliyet için çabalamamalıdır
Kabrin sessizliğinden asla korkmamalıdır
Umutlarını ruhunun aktiyle muvazene yapmalıdır


Göçüp gidenden geriye ne kalır
En yakınları dahi bir müddet sonra unutacaktır
Yıllara sari yüreğinde taşıdığı hicran ne yapacaktır
Hüzün dahi kal etmesine fırsat tanımayacaktır
Göçüp giden saklı zaman bir bir anlatacaktır
Yazılan ne varsa önümüze çıkacaktır
Aşk, halin demi olmadan
Asla ruhi manada anlaşılmayacaktır




Mustafa CİLASUN