Hasretin Prandasında, Firkatin Ruhumun Ahuzarında!

Ne yapayım ki
Senden sonra ruhum sancılar sağanağında
Kalbim burukluğuyla hüzün karasında ve gözlerim boşalınca

Başımı öne eğiyorum
Hissiyatımı demleyerek hicrana adımlıyorum
Yalnızlığın ayazında ve korkular karşısında hasreti anıyorum

Çaresizlik sökün ediyor
İliklerim tenimin titremelerini başlatıyor
Ruhum dalgalar arasında solgun baharın insicamında ağlıyor

Gel desem gelmesin
Fakir halime nazar ederek şevk veremezsin
Biliyorum ki özlemle zarafeti terennüm ederek ulvileşiyorsun

Nisasın bir nazsın
Edebin ikliminde nefeslerini anlamlaştıransın
Hak adına şakıyan bir pervazsın, umman için coşkun nazarsın

Nefesinde feyzin
Kalbi dirliğinde müşahhas hikmet yanı başında
Bereketin yağmurları mütemadiyen senin güzel halini andıkça

Sefilliğim nüksediyor
Kalbimin kuraklığı gözlerimin önünde seyrediyor
Sana olan muhabbetim ve sessizliğimde terk etmeyen düşlerim

Beni bana bırakmıyor
Sürekli yeni sayfalar açarak güzelliğini anlatıyor
Nisa kimliğinde anlamlaşan edebin naifliğini fevkalade yazdırıyor

Nereye baksam
Ve sana hasretimi solgunluğumla anlatamasam
Çaresizliğimle ve sokakların öksüzlüğünde dertlerimle anlamlaşsam

Senin yokluğuna alışsam
Hasretin toprağında muhabbetle nefes alsam
Ve hazin sancılarımı ruhumun coşkusuyla semanın hazzına bıraksam




Mustafa CİLASUN