Unut Demek, Ruhun Sesinden Tebarüz Edeni Görmemektir!

Kimilerine göre belki de çok kolay
Oysa sinemin derinliğinde vucut bulmuştu bu olay
Unutmak soruryorum işte bu kadar mı kolay
Henüz aşina olmadığım bir raddede beklenmeyen bu hüzünlü olay




Bilmem ki nasibi iksir hangi merhalede
Ve hangi kalbin kimin beklentisinin bekliyor eşiğinde
Günler bir bir geçtikçe esrarını koruyor ne hikmetse işte
Yıllar varki sessiz nefesinbuğulu busesinde ve bakir hislerimle




Hiç sorma, gözlerime nazar ederek yorma
Yüreğim hicranın kollarında umudu bu uğurda soldurmuş olsa da
Yine de sen aldırma, zira unut demek çok kolay geliyor sana baksana
Vurgun yemiş her yanım nasıl olsa, var git dilediğin neyse onun kollarına




Bilemezdim, hesap edemezdim ki böyle olacağını
İçinden çıkamayacağım bir hal ve sinemi dağlayan acıyı koklayacağımı
Geçmeyen an ve zamanın ruhumu bu kadar bedbin bırakacağını
Kanadı kırılan kuşun hicranını, yerde sürünen yağrağın çığlığını duyacağımı




Sanki kör kuyunun mecrasında soluksuz kaldım
Ruhumun derinliğinde suskun kalan ne varsa, dağların efkarına bıraktım
Ummanın derinliğine ve sessizliğine her geçen gün bitap kalbimi adadım
Neyi hakkıyla anlayamadım, bilmem ki nerede bir yanlış yaptım




Aşk; şayet bir heves telakkisiyle zikredilir ve terennüm edilirse
Hakikatin senası ruhun ikliminde filizlenmeyip nefsin yüreğinde payaleştirirse
Dile gelen, tefekkürden arileşerek hissiyatı gaye edinen irade, zafiyetin elindeyse
Umut etmek billahi nafile, ruhun özne olmadığı her merhalede nefsin seninle






Mustafa CİLASUN