Zamanın İnsanı Olgunlaştırdığına İnanırdım Vaktiyle

Zamanın İnsanı Olgunlaştırdığına İnanırdım Vaktiyle - Galip Hatip

Zamanın insanı olgunlaştırdığına inanırdım vaktiyleBelki de yalnız buna inandığım için zamana karşı koyma imkanım olmadı

Karanlık bir sokaktı geçtiğim her yol,üstüm başım kir içindeHer adımım kötürüm bir hastanın zihninde büyük bir nimetken,ben yalnız midemin açlığını doyuruyordum,ruhumdaki açlık giderek artıyor

Gecenin avuçlarındaki yıldızlara göz koymuştum bu sefer deKüçükken bir yıldızım vardı benimHepimizin olmuştur muhakkak, dilek dilerdim ondan Yıllardır hiç arayıp sormadım, küçüklüğümün düşlerinde kaldı Binbirgece masalları dinlemeden büyüdüm ;bizim köye gelmezlerdi onlar Bizim köyde gerçek hikayeler dinlerdim ;altatmayan ,yalan söylemeyen hayatın tam göbek bağından ayak uçlarına değinBenim masalımı işte o yıldız yazardı ;görebiliyor musun bak ayın en uzagındaki Bilerek o yıldızı seçmiştim aydınlıktan kaçmak için saklamak istedim her şeyden

Şimdi tüm gökyüzünü sahipleniyorum; karnım tok ,ruhum açlıktan can çekişiyor;ama ben yalnızlıktan korkuyorum

ne iyiyim ne de kötü bu dünyada araftayım anlayacağın

Bir ümit var içimde az buçuk ta olsa eee söyleyin bakalım adam olur mu benden; yoksa hep araf ta mı kalırım


bak gördün mü yine şükretmiyorum arafın nesini beğen miyor derler adama değil mi? kötülük sah damarından yakınken sana



Galip Hatip