11 Nisan Urfanın Kurtuluşuyla İlgili Şiir

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-14-2012

Urfa Şehitler Abidesine Şiiri - Mehmet Hulusi Kılıçarslan Urfa Şehitler Abidesine Şiiri

Urfa Şehitler Abidesine

Denk al ayağın, baksana ey yolcu, geçerken !

Taştır diyerek geçme, biraz sırrını öğren

Söylet beni bir kere, ezik kalbimi deş de:
Bir gün bize doğmuştu siyahlarla güneş de

Afakımızı boğmuş idi kapkara bir gün
Yaslarla siyahlanmış idi, hür başı Türk'ün !
Hâlâ o günü yâd ederek anneler ağlar
Matemle açardı, şu yamaçlarda çiçekler
Matemlere girmişti o gün, belki Melekler
Göklerde güneş gölge gibi sinsi yürürdü;
Yıldız arayan gözlere toprak dökülürdü

Herkes bunalan ruhuna bir ninni arardı
Her yanda mezarlık ile baykuş sesi vardı

Doğmazdı, karanlıklara batmıştı Hilâl da

Kan çalkalanırdı, o şafaklardaki al da

Kaybettiğiçin masmavi gökler de Hilal'i
Çılgın gibi seyreylediler, hepsi, bu hali

Vermişti ölüm pençesine boynunu herkes
Kalmıştı boğazlarda, kısılmıştı bütün ses

Ellerde oyuncak gibiydi, ülkesi Türk'ün,
Birdenbire göklerde çakıp gürledi bir ün:
Silkin dedi, miskin yaşamak Türklüğe ardır;
Türk ölmeyecek, öldüğü gün küre mezardır

Doğruldu eğilmiş kafalar, kalktı telâşla
Meydana atıldık o zaman, caniyle, başla…
Çıktı bir avuç genç burada mertçe savaştı
Şimşek gibi çarpıldı ve seller gibi taştı

Kimisi boğuşup durdu bu yerde ecel ile,
Düştü, yine al bayrağı yükseltti elile

Kimisi yüreğinden yere kurşunla kadandı,
Serdi kimisi kanını, üstünde uzandı

Her birisi bir yanda düşüp tek biri kaldı,
Karşısında cehennem gibi gür ateşe daldı

Her yanını sararken onun bomba tufanı
Göğsünde yine tınmadı, bir lâhza imanı

Son damla kanı aktı, vuruldu ciğerinden;
Son sözle yine şanını haykırdı derinden

Yükseltti onun ruhunu göğsünde melekler,
İşte, o şehidin burada yadı, bu MERMER…

alıntı

08-14-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	11 Nisan Urfanın Kurtuluşuyla İlgili Şiir Urfa Şehitler Abidesine Şiiri - Mehmet Hulusi Kılıçarslan Urfa Şehitler Abidesine Şiiri Urfa Şehitler Abidesine Denk al ayağın, baksana ey yolcu, geçerken ! Taştır diyerek geçme, biraz sırrını öğren Söylet beni bir kere, ezik kalbimi deş de: Bir gün bize doğmuştu siyahlarla güneş de Afakımızı boğmuş idi kapkara bir gün Yaslarla siyahlanmış idi, hür başı Türk'ün ! Hâlâ o günü yâd ederek anneler ağlar Matemle açardı, şu yamaçlarda çiçekler Matemlere girmişti o gün, belki Melekler Göklerde güneş gölge gibi sinsi yürürdü; Yıldız arayan gözlere toprak dökülürdü Herkes bunalan ruhuna bir ninni arardı Her yanda mezarlık ile baykuş sesi vardı Doğmazdı, karanlıklara batmıştı Hilâl da Kan çalkalanırdı, o şafaklardaki al da Kaybettiğiçin masmavi gökler de Hilal'i Çılgın gibi seyreylediler, hepsi, bu hali Vermişti ölüm pençesine boynunu herkes Kalmıştı boğazlarda, kısılmıştı bütün ses Ellerde oyuncak gibiydi, ülkesi Türk'ün, Birdenbire göklerde çakıp gürledi bir ün: Silkin dedi, miskin yaşamak Türklüğe ardır; Türk ölmeyecek, öldüğü gün küre mezardır Doğruldu eğilmiş kafalar, kalktı telâşla Meydana atıldık o zaman, caniyle, başla… Çıktı bir avuç genç burada mertçe savaştı Şimşek gibi çarpıldı ve seller gibi taştı Kimisi boğuşup durdu bu yerde ecel ile, Düştü, yine al bayrağı yükseltti elile Kimisi yüreğinden yere kurşunla kadandı, Serdi kimisi kanını, üstünde uzandı Her birisi bir yanda düşüp tek biri kaldı, Karşısında cehennem gibi gür ateşe daldı Her yanını sararken onun bomba tufanı Göğsünde yine tınmadı, bir lâhza imanı Son damla kanı aktı, vuruldu ciğerinden; Son sözle yine şanını haykırdı derinden Yükseltti onun ruhunu göğsünde melekler, İşte, o şehidin burada yadı, bu MERMER… alıntı